Crimson Alliance

Soms lijken dingen wel op hetgeen ze moeten voorstellen, maar schijn kan zo bedrieglijk zijn dat men er horendol van zou worden. Zo kunnen we ons de truc met de Sprite frisdrank en de sojasaus voor ogen halen. Meng deze twee precies bij elkaar totdat je een cola-achtige kleur krijgt, waarna je de vloeistof vervolgens in een Colaflesje te gieten. Nietsvermoedend zal een dorstig slachtoffer in afschuw reageren wanneer hij of zij dit brouwsel consumeert. Een ander voorbeeld van visueel bedrog zijn die keren dat we op café een leuk ogend meisje zien, er mee aan de praat raken en onze primale driften de bovenhand halen, om vervolgens te ervaren welk vlees we in de kuip hebben wanneer we feitelijk vlees in de kuip voelen… Als jullie begrijpen wat we bedoelen.

Crimson Alliance is ook zo'n game waar schijn uitermate bedrieglijk kan zijn. Zo ziet de game er verdacht uit als Diablo, de grootvader van het dungeon crawler genre. Doch is niks minder waar. Een typische dungeon crawler kunnen we Crimson Alliance niet noemen, vooral omdat het in essentie de hoofdlijnen van dat genre niet bezit. Zo kunnen we al zeggen dat er geen random lootdrops in de game te vinden zijn. Ook een uitgebreide character creation feature of levelsysteem zijn erg teruggeschroefd.

Maar laten we beginnen bij het begin. Crimson Alliance vertelt het verhaal van drie krijgers. De potig gebouwde krijger Gnox, de geniepige assassijn Moonschade en de met een oudere leeftijd gezegende magiër Direwolf gaan op pad in het rijk Byzan. Wat ooit een bloeiend koninkrijk was, wordt nu bedreigd door de kwaadaardige tovenares, de Soul Siren, die dreigt het rijk te doen vervallen in totale chaos. Dat kunnen de protagonisten van dienst natuurlijk niet toestaan, dus trekken ze erop uit om de snode plannen van de Soul Siren te dwarsbomen.

Ieder personage heeft zijn of haar bagage die doorheen de hoofdverhaallijn naar boven komt. Op zich wel leuk om te zien dat de karakters geen uit karton uitgesneden karikaturen zijn. Verder wordt de narratief aan elkaar gebreid aan de hand van niet bewegende tekeningen. Acceptabel genoeg voor een XBLA-game, daar heel wat van zijn soortgenoten dezelfde artistieke richting inslaan.

Waar Crimson Alliance dan wel weer wat teleur stelt, is op het vlak van gameplay. Zoals we in de inleiding schreven, lijkt de game bij de eerste indruk een dungeon crawler te zijn, doch moeten we later vaststellen dat het veeleer een action-RPG is. Dit verschil toont zich duidelijk in de manier waarop de game speelt. Het is namelijk zo dat je personage niet in levels groeit. Nadat je iedere dungeon beëindigd hebt, wordt je beloond voor het aantal multikills je scoorde, hoeveel verborgen ruimtes je ontdekt hebt en je algemene spelprogressie. Deze score wordt dan online gepost om te vergelijken met andere spelers.

De enige manier om de statistieken van je personage omhoog te krijgen, is deze uit te rusten met nieuwe uitrusting en wapens. Bepaalde onderdelen zorgen er dan voor dat je hitpoints stijgen of dat je meer schade kan toebrengen op vijanden. Ook zijn er verschillende items doorheen de game beschikbaar die je een tijdelijke boots kunnen geven. Zo is er een totempaal die je level opnieuw oplaad en een kleine turret die helpt bij het neerleggen van vijanden.

Aan iedere facebutton is een aanval gelinkt. Zo heb je een gewone aanval, een iets zwaardere aanval, een aanval die ervoor zorgt dat je vijanden tijdelijk niet in staat zijn een tegenoffensief te lanceren en een dash om snel uit de penarie te raken. Deze vier blijven doorheen de game hetzelfde. Alhoewel deze opsomming van gesimplificeerde gameplayelementen doet lijken dat er zwaar gesnoeid werd, moeten we wel toegeven dat niet alles zo negatief lijkt. Hoewel we graag wat diepgang hadden gezien op het vlak van character progressie, zoals dat wel meer het geval is dit spelgenre, doet deze game uitstekend dienst voor mensen die een laagdrempelige opstap zoeken om zich dan later te verdiepen in meer geavanceerde games, daar zijnde de Diablo reeks. Maar veteranen van het genre zullen niet veel vertier beleven aan deze titel.

Zeker wel noemenswaardig is de coöperatieve modus voor vier spelers die de game in huis heeft. Zowel lokaal als online kun je samen met drie vrienden de toch wel mooi uitziende kerkers verkennen. Zeker iets wat de herspeelwaarde van de game ten goede komt, in tegenstelling tot het louter bevestigen van de prestaties van de spelers na ieder level, in plaats van deze ook te belonen met zuurverdiende XP.