Cross of the Dutchman review
Zo doods als een Pier.
Met Cross of the Dutchman wil de Nederlandse ontwikkelaar Triangle Studios een Friese volksheld aan het publiek voorstellen, namelijk Pier Donia. Die legendarische vrijheidsstrijder neemt het bij aanvang van de zestiende eeuw tegen de Saksische bezetters op. Aan het verhaal van Pier moet een geschiedenisles verbonden zijn. Daarom zorgt de studio voor historisch accurate omgevingen en gebouwen en correcte representaties van het leven en de gevechten in de zestiende eeuw. Piers strijd en zijn krachten moeten tevens episch aanvoelen, versterkt door een unieke grafische stijl.
De studio heeft met Friesland, de kusten van de Waddenzee en de pittoreske dorpen Arum en Kimswerd in ieder geval een originele setting gekozen. Dat die setting dan met behulp van historische bronnen is vormgegeven, getuigt van goede wil. Het geheel wordt tevens door handgetekende cutscenes en sfeervolle muziek opgeluisterd. Daar stopt echter het goede nieuws.
Het slechtste nieuws is dat de gevechten als centrale aspect van de gameplay grandioos in hun opzet falen. Je beschikt over een standaardaanval waarvoor je constant moet klikken, en een speciale vaardigheid die uithoudingsvermogen vergt. Richten is moeilijk waardoor je soms in de lucht slaat, wat zeer klungelig oogt. Komen er te veel vijanden op je af, dan loop je best even weg. Met een opgeladen levensbalk keer je je dan om en vecht je verder. Doorheen de game wordt de combat nooit uitdagend, voornamelijk omdat je vaak genoeg hulp van medestrijders krijgt.
Wat zich tussen de gevechten door afspeelt, is evenmin memorabel. Te vaak breng je Pier naar punt A, waar je met een persoon spreekt die jou vervolgens naar punt B stuurt. Daar voltooi je een gevecht, en nadien ga je naar punt A terug. Voortdurend dezelfde paden belopen en dezelfde dorpen bezoeken wordt een sleur.
De ontwikkelaar wil dat aan de hand van stealth-missies doorbreken. Die voegen echter niets wezenlijks toe. Wanneer een soldaat je ontdekt, is het 'game over'. Dat komt ongeïnspireerd en ongeloofwaardig over, want de immer sterke Pier kan zich evengoed met de vuisten verdedigen. De sleur blijft zo in de game zitten. In de reguliere missies ontbreekt het ook aan checkpoints. Als je sterft, dan moet je helemaal opnieuw beginnen en dus eventueel dezelfde lange afstand afleggen. Voor doodgaan betaal je een veel te hoge prijs, want reeds bij de tweede poging verwordt de missie door de backtracking tot een saaie bedoening.
De plot slaagt er niet in het magere aantal gameplayaspecten te verdoezelen. De personages hebben allemaal ongeveer dezelfde geprefabriceerde lijntjes tekst en maken geen enkele ontwikkeling door, wat tot zeer simpele dialogen leidt. Bijgevolg voel je je niet met hen verbonden. De strijd tussen de Friesen en Saksen oogt tevens zeer kinderlijk, zoals je dat in cartoons ziet. 'Laat me door!' schreeuwt Pier naar een soldaat. 'En als ik dat nou lekker niet doe?' antwoordt die. Geen gevreesde, wrede krijgers dus, maar jongens op het speelplein.
Bovendien poogt Triangle Studios aan de hand van zijn game een geschiedenisles mee te geven. Pier Donia vormt de centrale figuur van een Friese opstand tegen de Saksische onderdrukkers. Je krijgt echter geen enkele historische context. De Saksen zijn slechteriken en daarmee uit. Die keuzes doen elke poging tot een epische vertelling teniet en brengen je dus niets bij.
Dan maar Friesland intrekken en op ontdekking gaan, maar veel valt er niet te beleven. Naast Piers boerderij kun je de dorpen Arum en Kimswerd bezoeken. De rest van het landschap bestaat uit landwegen en akkers. Je kunt geen gebouwen binnengaan of amper met andere personages praten, waardoor je slechts heel weinig over de omgeving te weten komt. Tonnen en schatkisten bevatten de enige loot in de game (muntstukken) die je voor een verbetering van je levenspunten, uithouding of aanvallen mag inwisselen. Eén opwaardering van je aanval volstaat echter voor de hele game, dus aan de rest van het aanbod besteed je geen aandacht.
Triangle Studios schat de gemiddelde speelduur van Cross of the Dutchman op zes uur. Aangezien de dialogen noch de ontdekkingstochten langs de Friese kust de moeite waard zijn, klok je eerder op minder dan drie uur af. Daarnaast bieden de gevechten geen uitdaging en zijn de missies niet gevarieerd. Maar de grootste tekortkoming is dat het verhaal geen interessante geschiedenisles meegeeft, en niet verder komt dan een simpele uiteenzetting. Tel daarbij hoe kinderachtig de strijd tussen de Friesen en Saksen gepresenteerd wordt. Voor een jonger publiek is zo'n eenvoudige game genietbaar, maar voor de gemiddelde gamer voelt Cross of the Dutchman als een ware kruisweg aan.
Cross of the Dutchman is nu beschikbaar voor de pc en Mac.