Dante’s Inferno

En dan het meest frustrerend, de quick time events. We weten dat God of War ook een vrij grote nadruk legt op QTE’s, maar waar deze in het avontuur van Kratos een stuk natuurlijker overkomen, moet Dante deze voor alles en nog wat uitvoeren, tot op het punt dat het gewoon niet meer leuk is. Zo is er één soort vrij frequent voorkomend monster die, wanneer je hem genoeg verzwakt hebt, kunt vastgrijpen en afmaken. Maar om hem af te maken scheurt Dante het monster in twee stukken. Om dit te doen moet je beide analoge sticks een verschillende richting uitduwen. Leuk voor enkele keren, maar nadat je jouw tiende monster in stukken gescheurd hebt ben je het al beu. Wanneer jouw levensenergie of magische energie bijna op is, kan je deze gaan opladen aan een soort drinkfonteintjes. Hiervoor moet je nodeloos op de B knop (of cirkel bij de PS3) rammen. Ook kunnen we jullie één scene beschrijven waarin Dante een muur beklimt die aan het instorten is. Om het klimmen sneller te doen gaan zaten we op de A knop (of X voor PS3) te rammen. Maar wanneer we boven aankwamen vond er plots een QTE plaats waarbij we een andere knop moesten indrukken, maar aangezien we nog in volle overtuiging op de A knop aan het beuken waren, mislukte de QTE waarop Dante de dieperik in stortte. Diepe zucht. Ook is er een QTE waarbij je een analoge stick in een bepaalde richting moet draaien, maar het is soms vrij onduidelijk welke richting de game nu precies bedoelt. En doordat de game dan nog eens vrij kieskeurig is in de mate waarop zo’n draai nu precies 360° is of niet, mag je jou dus verwachten aan het herspelen van vele door QTE geplaagde cutscenes.

Wel leuk is de manier waarop je jouw wapens upgrade. Je hebt twee skilltrees, de één voor je zeis en de ander voor je kruis. Het kruis dat Dante in zijn hand vasthoudt. Je afstandswapen dus.We kunnen het echt niet beter verduidelijken Wanneer je vijanden weet vast te grijpen, kan je kiezen om ze “straffen” of “absolutie toe te kennen”. Kies je om te straffen, dan krijgt de skilltree van je zeis XP bij. Verleen je hen absolutie, dan gaat de XP naar de skilltree van je kruis. Heb je genoeg punten verzamelend voor een welbepaalde zijde, dan speel je nieuwe aanvallen vrij. Deze kan je vervolgens kopen door middel van zielen die je krijgt bij het verslaan van vijanden. Ook vind je doorheen het spel een aantal “verloren zielen”. Dit zijn historische personage die op een ongelukkige wijze in de hel gesukkeld zijn. Denk hieronder bijvoorbeeld aan de Griekse zanger Orpheus of de praefectus Pontius Pilatus, die Jezus ter dood veroordeelde. Kom je één van deze zielen tegen, dan kan je ook kiezen om hen te straffen of absolutie te verlenen, wat ook bijdraagt aan de punten van je desbetreffende wapen. Enkel jammer dat er hier weer een QTE opduikt. Als “beloning” dat je hen gevonden hebt, laat de game je een soort Guitar Hero- achtige minigame spelen. Hoe meer knopjes je op het juiste moment indrukt, hoe meer zielen je verdient. Vrij onnodig vinden we, aangezien het vinden van deze zielen al onmiddellijk garant zou moeten staan met een grote lading zielen. Wil je dus het maximum aan zielen verzamelen van deze personages, raden we je aan om je rechterduim te vervangen door een pneumatische drilboor.

De visualisatie van de hel is vrij goed uitgewerkt. Het is echt een goede representatie van wat Dante Alighieri beschreven heeft in zijn boek. De eerste drie cirkels van de hel geven een episch beeld van de onderwereld, met grote open vista's. Het geheel voelt aan alsof jij, een weinig betekenend iemand, het opneemt tegenover een gigantische overmacht. Je zult enorme hoofdbazen in de verte zien lonken, als voorbode van een uitputtingsslag die je op het eind van het level zeker te wachten staat. Enkel jammer dat de open ogende wereld plots plaats ruimt voor enkele repetitieve gesloten levels. Deze zijn nog steeds vrij amusant, maar hierdoor verliest het spel toch dat epische gevoel. Op het einde loopt het echter allemaal mis wanneer de levels aan de kant geschoven worden voor een opeenvolging van missie-georiënteerde gevechten op zwevende platformen. Hierbij moet je bijvoorbeeld vijf vijanden doden door ze in de lucht te gooien en ze daarna aan stukken te hakken. Het is jammer dat de tot de verbeelding sprekende levels niet tot op het einde verder gezet worden.

Hetzelfde probleem steekt de kop op met de vijanden. Versta ons niet verkeerd, je zult je ogen optrekken van de verschillende soorten ziekelijke vijanden die je allemaal tegemoet komen. Zo zal je in Limbo, de eerste cirkel van de hel, moeten vechten tegen ondode niet gedoopte baby’s met messen als armen. In “Lust” zal je het moeten opnemen tegen prostituees wiens genitaliën een enorm gevaar betekenen voor Dante. En hiermee bedoelen we niet een SOA gevaar, maar meer het gevaar van onthoofding. In de “Gluttony” (gulzigheid) cirkel kom je dan weer zwaarlijvige demonen tegen die je aanvallen met braaksel en uitwerpselen. Als dit alles je aanspreekt dan raden we je Dante’s Inferno ten sterkste aan, samen met een bezoekje aan de plaatselijke therapeut. Het klinkt allemaal vrij weerzinwekkend en toegegeven, dat is het ook bij momenten. Maar blijkbaar had de ESRB (Entertainment Software Rating Board) hier geen probleem mee. Wel kunnen we ons niet ontdoen van de gedachte, zoals ook te lezen is in de tweede paragraaf, dat de ontwikkelaars zich soms wat achter La Divina Commedia verschuilen. We vragen ons dan ook af, mocht de game niet gebaseerd zijn op het boek, welke inhoud dan al dan niet toegelaten zou zijn. Natuurlijk zaten er in Dead Space, wat van dezelfde ontwikkelaar is, ook baby’s die in monsters veranderd waren. Maar dat is nog altijd iets heel anders dan ondode niet gedoopte baby’s die messen hebben als armen.

Maar goed, we zeiden dus dat ook bij de vijanden er enkele problemen de kop opstaken. Het is namelijk zo dat voor de eerste paar cirkels van de hel de vijanden specifiek ontworpen zijn voor die cirkel. Het is dus logisch dat je ondode baby’s tegenkomt in “Limbo” en prostituees terug vind in de “Lust” cirkel. Het is al heel wat minder logisch dat je de ondode baby’s en de prostituees tegenkomt in de “Anger” cirkel. Misschien werden de prostituees geslagen door hun pooier en waren ze daarom boos? En de baby’s zijn op hun beurt kwaad omdat ze hun papfles niet op tijd kregen? Doordat deze monsters zowat in elk level voorkomen, verliezen ze dus snel hun oorspronkelijk shock-gehalte. Het lijkt bijna alsof de ontwerpers bij Visceral Games gek geworden zijn na het creëren van een aantal van hun wezens en door het verliezen van hun geestelijke gezondheid geen nieuwe monsters konden maken. Maar dat is natuurlijk speculatie, we waren er niet bij, dus kunnen we dit onmogelijk met zekerheid bevestigen.

En dan nog iets. Het meest ziekelijke van allemaal. Iets wat we zo weerzinwekkend vonden, dat drie van onze redactieleden ter plekke een hysterische aanval kregen. Wanneer je de game opstart maakt deze een verbinding met Xbox Marketplace of de PSN Store. Als je deze bezoekt, krijg je enkele downloadbare packs te zien. Elk van deze pack bevat een aantal zielen, die je kunt gebruiken om nieuwe vaardigheden vrij te spelen voor Dante. Dit zijn dezelfde zielen die je sowieso krijgt wanneer je vijanden verslaat. Nu komt het. Hoewel de pack van 500 zielen gratis is, kost de pack met 5000 zielen een goede vier euro. Vier euro! Voor iets wat je krijgt door het spel gewoon te spelen. Een spel waar je net al zo’n 60 euro voor betaald hebt. Pure waanzin! De palm van mijn hand is zo hard tegen mijn voorhoofd aan gekletst, dat ik nu een permanente herinnering heb aan deze ridicule geldklopperij.