Dante's Inferno (hands-on)

Maar hoe voelt dat nou tijdens het spelen, dat hanteren van die zeis en het kruis? Goed. Zeer goed zelfs. De actie doet inderdaad denken aan God of War, en dat is natuurlijk helemaal niet erg aangezien dat spel qua gameplay de beste in zijn soort is. Visceral Games heeft duidelijk door hoe het moet. Het aantal combo’s was nu al behoorlijk groot, en alhoewel sommige misschien niet echt logisch waren om te maken, hadden ze uiteindelijk het juiste effect: de dood van iemand die op jouw bloed uit was. Hoe de developer de magische aanvallen die we eerder al noemden in de game wil verwerken, weten we nog niet, maar de toevoeging van nog meer mogelijkheden zorgen er ongetwijfeld voor dat de speler genoeg keuze gedurende de game. In traditie van dit genre zitten er overigens ook quick time events in het spel, iets dat waarschijnlijk niet door iedereen gewaardeerd wordt.

Het spel ziet er werkelijk fantastisch uit, en wel op twee verschillende vlakken. Ten eerste zijn er ‘gewoon’ de graphics. Het detail is enorm, de bewegingen zien er nu, in pre-alpha fase, al vloeiend uit en de effecten en vergezichten zijn adembenemend.

Misschien nog wel belangrijker is de art direction, want dat is de factor die Dante’s Inferno zijn eigen gezicht geeft. De hel heeft in het verhaal van zowel het boek als de game negen cirkels. Zeven hiervan stellen de hoofdzondes voor zoals bijvoorbeeld Hoogmoed, Gierigheid en Hebzucht. Elke ring krijgt hierdoor zijn compleet eigen look en bijbehorende vijanden. In de ring van de Gulzigheid kom je dikke, volgevreten vrouwachtige wezens tegen die je maar wat graag onderkotsen. Ook hebben we al kleine baby’tjes rond zien rennen die waarschijnlijk uit de hoofdzonde Lust afkomstig zijn.

Aangezien Visceral Games het gevoel van één complete ervaring wil geven, zullen er geen laadtijden in het spel zitten. Je bent constant bezig met afdalen in de diepere cirkels. De dood van een eindbaas betekent niet een zwart scherm waarna er ‘Loading’ komt te staan. Dit samen met constante framerate van 60 beeldjes per seconde en je begrijpt dat Dante’s Inferno op het grafische vlak zeer zeker indruk weet te wekken.

Een conclusie trekken is natuurlijk moeilijk aan de hand van een half level, maar we kunnen niet ontkennen dat we zeer onder de indruk zijn van Dante’s Inferno. Tijdens de E3 wist Visceral al heel veel goeds te laten zien, en nu we dit ook hebben mogen spelen weten we zeker dat we 12 februari in onze agenda noteren. De hel breekt dan namelijk helemaal los.