Dark Souls Remastered (Switch) review - Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Ziel en zaligheid.
In de Dark Souls Remastered (Switch) review keert Randolf terug naar Lordran - in het klein. Hoe houdt de klassieker zich staande op minder krachtige hardware?
Als je de originele Dark Souls opnieuw wilt spelen of voor het eerst wilt beleven, dan heb je dankzij de Remastered-editie een hoop opties ter beschikking. Het meesterwerk van ontwikkelaar From Software is inmiddels op alle gangbare platformen te vinden, maar er is er maar eentje die je overal waar je wilt kunt spelen. Het is dan ook toepasselijk dat Dark Souls: Remastered voor de Nintendo Switch het beste tot zijn recht in de handheldmodus.
Het uitgestrekte Lordran in al zijn vergane glorie boet op het relatief kleine schermpje van de Switch niet aan zijn dreigende sfeer in, en bij ieder baasgevecht speel je net zo goed met zwetende handjes als op de tv. Uit de dock houdt deze port vast aan een stabiele 30 frames per seconde. Van framedrops is zo goed als geen sprake, zelfs niet in Blighttown. Dat de resolutie daarvoor is teruggedrongen naar 720p, merk je in handheldmodus weinig van.
De grote aantrekkingskracht van deze Switch-versie is bovendien dat je Dark Souls nu ook onderweg kunt spelen. Toch is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Dark Souls doet zijn naam eer aan door zich grotendeels in pikdonkere gebieden vol grijs- en bruintinten af te spelen. Zodra het Switch-scherm zonlicht of simpelweg buitenlucht reflecteert, maak je het jezelf extra moeilijk. Vijanden zijn dan slecht van de achtergrond te onderscheiden en afgronden zijn dichterbij dan je denkt. Daardoor neem je er Dark Souls niet zo snel in de trein of in de auto bij. Om het speelveld eerlijk te houden, zoek je het best een donker hoekje in je woning op.
Speel je Dark Souls: Remastered op de tv, dan is het plots veel duidelijker dat je hier te maken hebt met een opgepoetste game van de vorige generatie consoles. Het opgeblazen beeld kan de verouderde textures niet verbergen. Bovendien heeft de game docked een framerate van 30 frames per seconde, net zoals de PlayStation 3- en Xbox 360-versie van weleer. Dit keer op een resolutie van 1080p. Hoewel de framerate op de Switch in tegenstelling tot die oude consoles wél stabiel blijft, is het verschil met de pc-, PlayStation 4- en Xbox One-versies groot. Die draaien namelijk op 60 frames per seconde. Ook valt op dat er behoorlijke audiocompressie op de Switch-versie is toegepast, waardoor geluidseffecten erg blikkerig klinken.
Om de Switch-versie online te spelen, heb je een abonnement op Nintendo Switch Online nodig. De game herinnert je daar gretig aan telkens als je 'Continue' kiest in het hoofdmenu. Door deze pop-up lijkt het alsof dit vereist is, maar offline spelen is wel degelijk een optie. Je kunt het dan alleen niet samen met andere spelers opnemen tegen de vele bazen die Dark Souls rijk is. Ook de Soapstone-berichten zijn achter deze betaalmuur verstopt, wat overigens overeenkomt met de online-modus op de andere platformen.
Iedere game die naar de Nintendo Switch wordt overgezet, heeft als voordeel dat-ie draagbaar te spelen is. In het geval van Dark Souls is dat niet anders. Maar vergeleken met de andere Remastered-versies is dat ook het enige voordeel, want het performance-verschil met andere platformen is in de docked modus groot. Dat neemt overigens niet weg dat Dark Souls op zichzelf nog altijd dezelfde bikkelharde, eigenwijze, betoverende en bij vlagen klungelige klassieker is. Zelfs toen 10 frames per seconde in Blighttown nog de norm was. De gameplay blijft hoe dan ook fier overeind. Als je daar meer over wilt weten, verwijs ik je graag even door naar Carls eerdere Dark Souls Remastered review.
Voor deze Dark Souls Remastered review speelde Randolf op een Nintendo Switch.