Dark Souls II: Crown of Old Iron King DLC review
Niet naar beneden kijken.
Wanhoop bekruipt me. Ondanks dat ik zo'n 80 uur op de teller heb met mijn ambeeldzwaaiende krijger en op mijn kunnen vertrouw, sterf ik opnieuw en opnieuw (en opnieuw) in de Crown of the Old Iron King DLC. Is dit waar Dark Souls II voor me stopt? Worden de donkere krochten van de Iron Passage mijn breekpunt? Ik voel me verslagen. From Software, wat doe je me aan?
Even terugspoelen. Zo'n drie uur voordien open ik brandend van nieuwsgierigheid de immense poorten naar Brume Tower. Na de Sunken Crown te hebben opgepikt in het diepste van een gezonken stad, doet de oogverblindend witte sneeuw pijn aan m'n ogen.
De setting van deze uitbreiding staat haaks op de vorige en imponeert direct. Midden tussen de bergtoppen lonkt een enorme toren, opgetrokken uit steen en staal. En vuur. De sneeuw blijkt as. Een reusachtige ketting verbindt het bouwwerk met het vasteland en is de enige manier om het gapende gat over te steken. Stapvoets schuifel ik over de schakels en kijk ik vooral niet naar beneden.
From Software bouwt langzaamaan de spanning op en het duurt toch zeker tien minuten voor je goed en wel tegenover je eerste vijand staat. De studio heeft al bewezen een kei te zijn in het prikkelen van je avonturiers-zintuig en laat in deze uitbreiding dan ook weer zien een meester te zijn in het opbouwen van de setting. Je stopt niet met spelen tot je iedere hoek hebt uitgeplozen, want het avontuur lonkt overal. Nieuwe tegenstanders, meer schatkisten met leuke speeltjes erin en nog vaker doodgaan. Kom maar op.
Waar Crown of the Sunken King juist indruk maakte door een knap in elkaar gevlochten stad te bieden, lijkt het nieuwe gebied in eerste instantie meer lineair zoals de hoofdgame. Brume Tower is rechtlijniger en daardoor ligt de focus meer op de gevechten dan op het vinden van je weg. Tenminste, totdat je later de hele toren tot leven wekt en er ineens tal van nieuwe paden zich openen. Liften komen in werking en je gaat alsmaar hoger en dieper. Dit gebied is veel groter dan het aanvankelijk lijkt.
Waar Crown of the Sunken King beter uit de verf komt qua leveldesign, is het deze tweede uitbreiding die de betere eindbazen heeft. Hier ligt de focus minder op samenspel dan in de vorige DLC en deze nagelbijtend spannende een-op-een confrontaties zijn daardoor veel overzichtelijker. Iedere misstap kan je laatste zijn, maar door patronen te herkennen en daarop te improviseren zegevier je uiteindelijk toch. Nadat je voor de twintigste keer onderuit gaat. Dat is in deze gevallen toch echt je eigen schuld en ongeduld, en hier is Dark Souls II nog steeds op zijn best.
Als je Dark Souls al wat langer speelt, dan weet je inmiddels dat je al heel ver komt door enkel je schild omhoog te houden en links rond een vijand te cirkelen. Wacht tot hij aanvalt, en sla hem dan in zijn rug. De ontwikkelaar rekent daarmee af in Crown of the Old Iron King, door bepaalde tegenstanders van slimme nieuwe aanvalspatronen te voorzien. Het bekende dansje werkt niet meer en dat zet je vaak op het verkeerde been. Het toont dat de studio luistert naar kritiek, want Dark Souls zou te gemakkelijk en te voorspelbaar zijn geworden. En op zo'n imagoschending zit het team niet te wachten.
Zo wordt duidelijk dat From Software de downloadbare uitbreidingen gebruikt om te experimenteren met de Dark Souls-formule. Er wordt gezocht naar een balans in leveldesign, moeilijkheidsgraad en speelstijlen. Daardoor steekt Crown of the Iron King net weer wat anders in elkaar dan je van de serie gewend bent en blijf je constant op je hoede.
Toch gaat dat niet altijd goed. Waar magiërs het lastig hadden in Crown of the Sunken King door de bijzonder hoge 'magic defense' van de vijanden, is de layout van Brume Tower juist veel nadeliger voor fysieke strijders. Kleine kamers zitten propvol tegenstanders die allemaal tegelijk op je afspringen en die vaak backup krijgen van maatjes op afstand. Als je niet hebt geïnvesteerd in een boog, ben je de sjaak. De DLC dwingt je uit je comfort zone en de ene aanpak werkt duidelijk veel beter dan de andere.
Maar je de haren uit de kop trekken van frustratie omdat werkelijk álles tegenzit, ook dat is Dark Souls. De moed niet opgeven en tegen alle verwachting in toch winnen, ondanks alles dat From Software op je pad brengt. Goedschiks, kwaadschiks, met of zonder hulp van anderen: door inventief je mogelijkheden te wegen kom je er wel. Crown of the Old Iron King is de belichaming van die filosofie. Je past je aan, of je geeft het op. En als je wint, dan heb je het dik verdiend.
De Crown of the Old Iron King DLC voor Dark Souls II is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 3 en Xbox 360. Crown of the Ivory King komt uit op 24 september. Lees ook de Dark Souls II review en onze Dark Souls II: Crown of the Sunken King DLC walkthrough en tips.