Dawn of War II: Chaos Rising

Er zijn niet genoeg ruimteschepen in het universum om de miljarden zielen tellende boekhouding van de Keizer, het Administratum, te vervoeren - en misschien naar een duurdere accountingplaneet in een meer hardcore hoekje van het heelal. Man, Warhammer lore is een plezier. Het is al sinds 1983 de Games Workshop manier van doen om machismo en over the top episch drama, half serieus, te ondersteunen met een verfijnde wargame. De filosofie van het toonaangevende Relic (zie ook: Homeworld, Company of Heroes) komt daar dan ook nog eens zó goed mee overeen dat de Warhammer 40k games van hun hand iets onmiskenbaar juist om zich hebben.

Maar zo goed als Dawn of War II was - getuige de nog levendige multiplayer community - zo flauw was de singleplayer. De missies voelden repetitief aan; het was ook altijd dezelfde wandeling doorheen dezelfde clusters vijanden met een boss fight aan het einde, en vaak op krek dezelfde maps. Waar Relic het meest is gaan tweaken in deze standalone expansie - of 'expandalone', als het écht moet - is dan ook de singleplayer. Zoals de veelbelovende openingsmissie van Dawn of War II, voordat alles begon te loopen, zal elke missie een paar plot twists bieden langs de weg, kunnen objectives halverwege de missie verschuiven, en dat allemaal op unieke maps. In deze expansie leid je opnieuw de subsonisch grommende paramilitaire eenheid The Blood Ravens, die terug zijn om een nieuwe dreiging uit de weg te helpen. Dat is meteen het enige echte caveat met Chaos Rising: wie hoopte op een campaign met de Tyranids of Orks kan verder hopen.

Gelukkig moet niemand achterblijven wat nieuwe units betreft. De Orks krijgen er de Weird Boyz bij, spellcasters die volgens producer Jeff Lydell "de Voet van Gork kunnen oproepen, waardoor zowaar een Orkgod zijn voet neerzet op de grond en alles eronder vernietigt". Verkocht. De Weird Boy lijkt voor de rest ongeveer dezelfde support functie te vervullen als de Librarian, de nieuwe unit voor de Space Marines. Die komt in de vorm van Jonah, een nieuw personage voor de singleplayer.

De Eldar worden dan weer vervoegd door de Wraithguard, een soort stilstaand wapenplatform dat het best ingezet wordt tegen infanterie. De Tyranids hebben zelfs tweemaal prijs. Eerst krijgen ze de Genestealer, een melee unit die onzichtbaar wordt als hij even stilstaat. De Tyrant Guard daarboven, die de Carnifex vervangt, is ook een melee machine, maar stukken duurzamer dan de offensieve Genestealer. Wanneer dit monster in de problemen komt kan hij in shield mode gezet worden, waardoor hij zich terugtrekt in zijn schelp en langzaam health regenereert. Ook al kan de Tyrant Guard op die manier niet bewegen of aanvallen, toch zorgt het ervoor dat hij een hele hoop geconcentreerd vuur kan verwerken alvorens uiteen te spatten. De ultieme damage magneet, ook volgens Jeff Lydell.

Helemaal vergeven van de nieuwe units is het nieuwe leger, de Chaos Marines. Die arriveren op hun inter-dimensionaal reizende schipplaneet om de huidige keizer van de mensheid af te zetten. Ze spelen ruwweg hetzelfde als de oude Space Marines, maar verleggen de focus van brute kracht richting stealth, hinderlaag en vreemdheid. De Chaos Marines zijn bezeten door demonen, zie je, en dat moet ergens in hun voordeel werken. Hun leger bestaat uit karikaturen van Space Marines, en verschijnen op het slagveld samen met enkele van hun demonische geallieerden. De Bloodcrushers, Chaos Marines op de rug van een hels nijlpaard, springen het meest in het oog. Afhankelijk van de Commander die je selecteert, bouw je met de Chaos Marines één van drie mogelijke schrijnen aan donkere goden, die elk andere abilities meegeven aan het leger. De allergoedkoopste unit van dit nieuwe leger, de Heretic, is een polyvalent kereltje dat misschien best dienst doet als kanonnenvoer, maar daarnaast ook kan bidden aan de schrijnen. Dan pas komen er abilities beschikbaar.

Om het nieuwe thema van bezetenheid in de verf te zetten heeft elke unit er een ethisch metertje bij gekregen. Die beweegt richting 'corruption' of 'purity' afhankelijk van hoe je je gedraagt op het slagveld. Op een bepaald moment krijg je de keuze een belangrijk voorwerp te vernietigen of alleen tijdelijk buiten werking te stellen. Het vernietigen bezorgt je corruption punten, de andere optie purity punten. Maar ook meer etherische zaken zoals items hebben een invloed. Bepaalde krachtige items steken bijvoorbeeld ver boven andere items uit, maar maken een unit steeds corrupter.

Tenzij je ergens in het midden van het metertje blijft hangen bereik je af en toe milestones die nieuwe krachten met zich meebrengen. Op de Corruption tak: offensieve krachten; bij Purity minstens even krachtige abilities die misschien net iets trager openbloeien. Om goed te zijn moet je dat beetje meer geduld hebben natuurlijk.

De onderbouwing van Dawn of War II is zowat het enige waar Chaos Rising niet echt aan raakt. De hele game is niet opnieuw gebalanceerd om de Chaos Marines te laten werken, de Chaos Marines zijn gewoon geïntegreerd, en houden zich tenminste hier nog aan de oude regels. Nog altijd moeten je units cover vinden in het landschap, en moet je hun special abilities micromanagen. Ze verdienen nog altijd op dezelfde manier experience, al is de level cap in deze expansie verhoogd van 20 naar 30. Niet om te zeggen dat er niets verandert: eenheden die een gebouw innemen zijn nu net iets beter beschut tegen vijandelijk vuur, waardoor zo'n leeg gebouw iets verlokkelijker wordt om in te nemen.

Je oude bende Blood Ravens uit Dawn of War II kan je importeren naar deze expansie, met experience en abilities, maar sans items. Officieel natuurlijk omdat hun Battle Barge gezonken is, samen met iedereen z'n kleerkasten - een beetje flauw, al die items moeten opgeven, maar ze moeten je eerlijk houden, zeker. Ook al kan Chaos Rising op zichzelf gespeeld worden, toch krijgt de originele Dawn of War II er tegelijkertijd een enorme patch bij. Die bevat de nieuwe abilities en units voor de vier oude legers zowel als de gameplay tweaks van de expansie. Ook grafische upgrades, hier en daar rondgestrooid, komen mee. Wrakken van voertuigen bijvoorbeeld, die blijven tegenwoordig gewoon liggen, en worden zo een opportunistische soort beschutting voor je troepen.

Met nog een expansion pack op weg voor 'ergens dit jaar', is Dawn of War II zeker niet aan zijn laatste adem toe met Chaos Rising. En hoewel het allemaal niet zo spectaculair lijkt als Relic's laatste grote expansie, Opposing Fronts voor Company of Heroes, lijkt Chaos Rising precies de juiste noten aan te slagen om wat er nog schortte aan Dawn of War II te doen vergeten. Meer variatie in singleplayer, meer units, meer en betere Blood Ravens. Op 12 maart komt Chaos Rising hier uit; let op onze review zo rond die tijd.