Dawn of War 3 biedt het beste van beide voorgangers
De perfecte combinatie?
Als Warhammer 40K-fan stond ik op Gamescom ongeduldig te wachten om met Dawn of War 3 aan de slag te mogen. Toen een pr-medewerker mij eindelijk kwam halen, vroeg hij mij: "Ben je bekend met Warhammer 40K en de Dawn of War RTS-games?". Ik antwoordde: "Hoe kan een man gelukkig zijn als hij zijn keizer niet met heel zijn hart gediend heeft?". Hij snapte de referentie en schoot in de lach. De pr-medewerker wist voldoende en plaatste mij zonder verdere uitleg achter een pc. We zijn nu een paar maanden en heel wat nieuwe informatie verder. Hoog tijd om alles op een rijtje te zetten.
In Dawn of War 3 keren base building, resource gathering en unit building uit het eerste deel terug. Dat wordt aangevuld met de krachtige helden en hun micromanagement uit Dawn of War 2. Het geheel wordt vervolgens met een nieuwe art style aangekleed, waarbij de nadruk volledig op helderheid en overzicht ligt. Het moet in een oogopslag duidelijk zijn wie waar is en wat er gedaan wordt. Om dat te bereiken gebruikt ontwikkelaar Relic Entertainment heldere kleuren, waardoor de grimmige uitstraling van de eerdere delen wat verloren gaat. Wees echter gerust, zodra het geweld losbarst, vliegen zowel bloed als ledematen weer sierlijk in het rond.
Base building is vrij simpel gehouden. Je verzamelt Requisition en Power van verschillende Resource Points op de map. Vervolgens zet je gebouwen neer die een traditionele tech-tree openen. Daarna ben je vrij om je leger uit te bouwen, maar je moet wel rekening houden met een population cap van 200. Onbeperkt doorbouwen is niet mogelijk en je moet goed nadenken over hoe je je punten gaat inzetten. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om een krachtige Dreadnought unit te bouwen, maar voor dezelfde hoeveelheid punten zet je twee groepen Space Marines in. Naast de standaard units kies je voor het begin van een missie drie Elite-eenheden (de nieuwe helden), die je leger verder aanvullen.
In de missie die ik speel zijn er al drie Elite-eenheden vooraf geselecteerd. Ik beschik over de Imperial Knight Solaria, Gabriel Angelos en een groep Assault Terminators. Tijdens het spelen verdien je Elite Points, die je vervolgens gebruikt om Elite-eenheden vrij te spelen. Zo kost Gabriel Angelos weinig, waardoor hij al snel in te zetten is. De Imperial Knight is duur en pas laat in een missie beschikbaar. Elites gaan niet dood, maar het duurt even voordat ze opnieuw te gebruiken zijn. In tegenstelling tot Dawn of War 2 is het nu niet langer mogelijk om loot te verzamelen of de loadouts van je helden aan te passen. Iedere Elite vervult een specifieke rol en alleen passieve vaardigheden zijn aan te passen. Angelos heeft bijvoorbeeld de optie om een drop pod op te roepen die naburige eenheden geneest.
Dawn of War 2 nam het cover systeem uit Company of Heroes over waarbij objecten zoals muurtjes in de omgeving voor dekking gebruikt konden worden. Je cursor veranderde in kleine rondjes, waarbij de kleur bepaalde hoe goed de dekking was. Daarnaast was het ook mogelijk om je eenheden in gebouwen te laten schuilen voor een extra defensieve bonus. Dawn of War 3 bouwt op dat laatste voort door punten op de map als cover aan te duiden. Die punten moet je eerst veroveren en pas dan kun je eenheden er veilig laten schuilen. Dekking is wel kapot te schieten en is bovendien uiterst kwetsbaar voor mêlee-aanvallen vanuit de lucht.
Die overvloed aan opties en keuzes zorgt ervoor dat er voortdurend van alles op je scherm gebeurt. Er was nogal wat kritiek op de nieuwe art style, maar de animaties verdienen erg veel lof en dragen goed bij aan het overzicht. Zo zie je puur aan de bewegingen die eenheden maken welke aanval of vaardigheid ze gaan inzetten. Bolters schieten er op los, raketten vliegen je om de oren en je Imperial Knight laat met haar dubbele miniguns niets meer heel. Dawn of War 3 is een visueel spektakel zoals je dat zelden in een RTS-game ziet.
Een sessie van een uur met een missie in de sneeuw geven geen volledig beeld van de game. De Eldar en Orks zijn ook speelbaar in de campaign en over de multiplayer is nog geen woord gerept. Wel wordt al snel duidelijk dat de art style geen verkeerde beslissing is geweest. Dawn of War 3 lijkt daarbij het beste van beide voorgangers met elkaar te combineren. Ongeacht het eindoordeel maakt de game evenveel indruk als Angelos, die met zijn enorme Warhammer smash attack het hele scherm laat schudden.