Skip to main content

De 14 meest teleurstellende sequels ooit

Tweede keer, slechte keer.

Tony Hawk Ride

Na de desastreuze release van Tony Hawk: Ride hield The Hawk himself vol dat de critici niet wisten wat goed was en dat de besturing van Ride erg intuitief was. Een sterk staaltje PR want Tony Hawk Ride was echt een draak van een game.

Het idee was nochtans interessant. Tony Hawk Ride werd uitgebracht met een speciale skateboard controller waar je op kon staan. Met infraroodstraling zag de controller of je bijvoorbeeld je voet naast de plank zette en met drukgevoelige punten wist de controller of je wou springen. Althans, in theorie want in de praktijk maakte de controller vooral wat wilde gokken over wat je nu precies wou doen.

Springen, de voorkant van het skateboard opheffen, draaien,...Elk maneuvre dat je probeerde uit te voeren was oncomfortabel en werd vaak verkeerd geinterpreteerd door het spel. Truuks uitvoeren was rampzalig. Het was daardoor onmogelijk om te genieten van de game. Elke seconde met Tony Hawk: Ride was een mentale en fysieke strijd.

Het enige pluspunt? Zoals altijd met Tony Hawk-games was de soundtrack on-point.


Bekijk op YouTube