De beste games van 2015
De 10 beste games van 2015: welke games van 2015 zijn Essentieel?
Een van de leukste dingen van het eindejaar is terugblikken op de voorbije twaalf maanden. 2015 was een jaar met veel games om naar uit te kijken. De grote releases volgden elkaar in pijlsnel tempo op, maar er zaten ook enkele teleurstellingen tussen. Uiteindelijk wisten slechts 10 games de grootste 'Essentiële' onderscheiding van Eurogamer Benelux te bemachtigen.
Die toppers kwamen vaak uit onverwachte hoek, terwijl grote games zoals Fallout 4 en The Witcher 3: Wild Hunt net naast de hoogste beoordeling grepen. Hoewel die laatste wel erg goed scoorde tijdens de eindejaarslijstjes van de redactie.
Uiteindelijk kijken we tevreden terug op 2015. Het was een jaar vol kleinere pareltjes en kleppers van ongezien formaat. Dat 2016 net zo goed mag worden! Proost!
The Talos Principle
"Filosofie en games lijken misschien twee uitersten, maar The Talos Principle slaagt er wonderwel in om beide met elkaar te verzoenen."
Eigenlijk kwam deze game oorspronkelijk al aan het einde van 2014 op pc uit, maar het miste toen vele eindejaarslijstjes. The Talos Principle is bovendien pas sinds afgelopen oktober voor PlayStation 4 beschikbaar, dus willen we de game toch aan deze lijst toevoegen.
Ontwikkelaar Croteam is vooral bekend van de Serious Sam-games. The Talos Principle kan niet verder verwijderd staan van die snelle first-person shooter vol bruut geweld. In deze game los je namelijk op je dooie gemakje puzzels op en reflecteer je ondertussen over wat het betekent om mens te zijn.
Het klinkt misschien erg hoogdravend, maar Bruce verzekert dat "de filosofische thema's zelden vervallen in pseudo-intellectueel gezwam. Enige voeling en interesse met de onderwerpen helpt, maar is niet noodzakelijk om van het verhaal te genieten.” Meer zelfs: de game is voor leken een goede introductie tot existentiële filosofie. Van welk videospelletje kun je dit nog zeggen?
Uiteindelijk is The Talos Principle één van de beste puzzelgames van de afgelopen jaren, gekleed in een overtuigende wijsgerige toga.
- Lees de volledige The Talos Principle review
Hand of Fate
"Een sierlijke balans tussen willekeur en eigen keuze, in de vorm van een verslavend kaartspel. Een stap vooruit voor het hele genre."
De eerste echte Essentiële game van het jaar komt in februari uit onverwachte hoek. Bruce verwachtte niet dat deze roguelike gecombineerd met een kaartspel zo'n diepe indruk op hem zou maken.
Hand of Fate is sterk geïnspireerd door de Fighting Fantasy-boeken. In deze game kies je zelf welke hindernissen je onderweg tegenkomt. Het lot en de geheimzinnige kaartdeler bepalen in welke volgorde je ze trotseert. Vechten doe je niet met dobbelstenen, maar je neemt zelf de controle over je held. Het resultaat is een roguelike die niet enkel je verzamelwoede prikkelt, maar ook je behendigheid op proef stelt.
Omdat elke volgende kaart je ondergang of net een grote schat kan herbergen, bestaat er een voortdurende spanning tussen risico en nieuwsgierigheid. Met je laatste rantsoen een huifkar vol eten vinden of net voor je dood een eindbaas neerleggen; deze roguelike laat voortdurend je hart sneller slaan.
En zo hoort het uiteindelijk ook voor het genre. Daarom is Hand of Fate één van de beste roguelikes van dit jaar en een game die je luidop doet juichen en jammeren, en die je vooral wilt blijven spelen.
- Lees de volledige Hand of Fate review
Bloodborne
"Ondanks enkele kleine minpunten is Bloodborne donker, mysterieus, bloederig en briljant."
Na Dark Souls 2 waren veel fans van From Software teleurgesteld. De moeilijkheidsgraad lag drastisch lager en door de lineaire wereld werd je niet langer verrast door geniale shortcuts en gesofisticeerd leveldesign. Laat dat nu net de twee elementen zijn waar Bloodborne in uitblinkt.
Met Hidetaka Miyazaki opnieuw aan het roer is dit misschien wel de puurste en meest uitdagende actiegame die de studio al heeft afgeleverd. Bloodborne voelt aan als het meer gestroomlijnde, psychopatische neefje van Dark Souls. De snelheid ligt hoog, de wereld is nog vijandiger dan Lordran en werkelijk elk wezen dat je tegenkomt, is weerzinwekkend en levensgevaarlijk.
Het zijn uiteindelijk de macabere, Lovecraftiaanse sfeer en thema's die Bloodborne doen nazinderen in de geest. We stellen niks voor in de kosmos en sommige dingen drijven ons tot waanzin wanneer we ze ontdekken. Laat je meeslepen op de hallucinante tocht door Yarnham. Voor je het weet zit je uren op fora om interpretaties van het verhaal na te lezen, of net te bibberen en beven op je stoel nadat je Blood-starved Beast eindelijk hebt verslagen.
- Lees de volledige Bloodborne review
Pillars of Eternity
"Pillars of Eternity staat trots naast de oude Infinity Engine games. Een must voor zowel oude bekenden als nieuwelingen."
Toen Obsidian Entertainment in september 2012 Project X op Kickstarter aankondigde, ontplofte de pitch tot de destijds meest succesvolle crowdfunding campagne ooit. Dat er nog steeds een groot publiek voor oldschool RPG's bestaat, maakte de vier miljoen dollar meer dan duidelijk. Twee en half jaar later bewijst de ooit bijna failliete ontwikkelaar dat Pillars of Eternity trots naast zijn inspiratiebronnen staat.
Bevrijd van het keurslijf van Dungeons & Dragons zet de ervaren ontwikkelaar trots zijn eigen spelwereld neer. Dit resulteert in een geloofwaardige en intrigerende setting met verloren goden, zielemagie en zelfs pratend meubilair. Die vrijheid vind je ook terug in de spelregels: de actie is flitsender en sneller dan in de klassieke Infinity Engine games, maar daarom niet minder diepgaand.
Uiteindelijk is Pillars of Eternity een geslaagde hommage aan een tijd waarin hardcore RPG's de plak zwaaiden. Maar de game is dankzij een eigen visie geen flauw afkooksel. Het is net zoals de Kickstarter beloofde een 'terugkeer naar de klassieke games', maar dan in een modern jasje.
- Lees de volledige Pillars of Eternity review
Blackrock Mountain: A Hearthstone Adventure
"Blackrock Mountain biedt een herkenbare reis door de wereld van Warcraft door het uiterste van je hersenen te vragen."
Hearthstone: Heroes of Warcraft is een bijzondere game. Geen enkele ontwikkelaar is het voorheen gelukt om zo'n uitgebreide trading card game digitaal te verwezenlijken. Natuurlijk is Blackrock Mountain: A Hearthstone Adventure niet het eerste avontuur en het zal ook zeer zeker niet de laatste zijn, maar het is wel een dat de game subtiel op de schop nam.
Qua thematiek biedt de uitbreiding een herkenbare reis door de wereld van Warcraft. Denk aan draken, dwergen en ander vurig gespuis. Volgens Marcel is er over elk gevecht goed nagedacht, zonder dat de rest van de uitbreiding aan kwaliteit moet inboeten.
De voornaamste reden waarom Blackrock Mountain: A Hearthstone Adventure zo uitblinkt, zijn de manieren waarop de nieuwe kaarten zijn ingezet. De ranked meta is door de uitbreiding aardig veranderd. We gaan de Grim Patron Warrior nog lang niet vergeten.
- Lees de volledige Blackrock Mountain: A Hearthstone Adventure review
Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain
"Kojima kan met een tevreden gevoel terugkijken. Boordevol oude en nieuwe elementen krijg je een uiterst sterke stealth- én actiegame."
Het is niet de meest verrassende game in deze lijst, maar wel eentje met de hoogste verwachtingen. Zeker na de nodige tumult rondom Hideo Kojima. Toch hebben de excentrieke Japanner en zijn team de verwachtingen met verve waargemaakt.
Ground Zeroes was alvast een (weliswaar prijzig) voorproefje op het echte werk. The Phantom Pain speelt zich negen jaar later af wanneer Big Boss uit een coma ontwaakt. Kojima zet de schop in de serie en biedt je vooral vrijheid in een van oudsher lineaire game. Meer dan ooit heb je zelf de regie in handen.
Om dit te realiseren, zijn enkele zaken opgeofferd. Vooral de karakteristieke cutscenes flink zijn ingekort. Daar staan echter wel de nodige nieuwe elementen tegenover. Denk daarrbij aan talloze zijmissies, het ontwikkelen van wapens, een Buddy aan je zijde en zo nu en dan een bezoekje aan Mother Base. Maar met genoeg bekende elementen die de serie groot hebben gemaakt.
Het resulteert in een van de meest veelzijdige en bevrijdende stealth- en actiegames van de afgelopen jaren. Kojima's slotstuk in zijn MGS-saga mag dan ook absoluut niet in je gamescollectie ontbreken.
- Lees de volledige Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain review
Super Mario Maker
"Doordat Super Mario Maker inspireert en ideeën meteen vertaalt naar het scherm, is zowel bouwen als spelen een waar genot."
Toen Super Mario Maker tijdens de E3-beurs van 2014 werd aangekondigd, sloeg deze in als een bom. Alleen al het idee om je eigen Super Mario World Ghost House te ontwerpen, deed menig nostalgisch hart sneller slaan.
Het resultaat is alles waar de Mario-fan op hoopte: vier verschillende stijlen om uit te kiezen, elk met hun unieke items en gameplaymogelijkheden. Ondertussen bestaat er een onuitputtelijke collectie aan zelfgebouwde Mario levels, gaande van werelden die zichzelf uitspelen tot ultramoeilijke waarbij slechts 0,01% van de spelers de vlaggenstok haalt.
Uiteindelijk is Super Mario Maker een getuigenis van de enorme moed van Nintendo. Niet alleen geven ze op die manier hun meest geliefde franchise uit handen, maar ze vertrouwen op de gamers zelf om hun ervaring te scheppen. Die inzet op de creativiteit van de speler is verfrissend en kan alleen maar aangemoedigd worden.
- Lees de volledige Super Mario Maker review
Destiny: The Taken King
"The Taken King biedt een verbluffende hoeveelheid aan inhoud en zorgt ervoor dat Destiny eindelijk zijn potentieel inlost."
The Taken King is wat Destiny van in het begin had moeten zijn. Na een jaar in de oven biedt Bungie's noem-het-geen-MMO genoeg inhoud om eindelijk als een volwaardige game beschouwd te kunnen worden. Voor de verhaalmodus in The Taken King grijpt de ontwikkelaar ook terug naar de Bungie-roots, met een simpeler verhaal en cutscenes die de boel aan elkaar rijgen. Een award voor 'beste verhaal' gaat het niet winnen, maar het is heel wat beter dan de incoherente lettersoep die de studio je in 2014 nog voorschotelde.
De veranderingen die de basisgame onderging, zorgen ook voor een betere ervaring. Door het invoeren van quests heb je een duidelijk gevoel van voortgang. De nieuwe manieren om het beste wapentuig te verkrijgen, zijn heel wat eerlijker (en uitdagender) dan het virtuele rad van fortuin dat je voordien van beloningen voorzag. De nieuwe gratis events die Bungie organiseert, zorgen voor een fijne afwisseling en geven het gevoel dat de wereld van Destiny echt leeft.
Bungie blijft een frustrerende ontwikkelaar die op vlak van community management afwisselend mysterieus en incompetent voorkomt. Balansupdates komen er maar langzaam en worden soms op het laatste moment zonder enige uitleg nog veranderd. Maar met The Taken King bewijst de studio uit Bellevue dat het nog niet verleerd is een goede game te maken.
- Lees de volledige Destiny: The Taken King review
Halo 5: Guardians
"343 Industries bewijst met Halo 5: Guardians dat het een waardige Halo-campaign kan maken."
Halo 4 was een boodschap van 343 Industries. “Bungie is weg, we doen alles nu op onze manier.” Drie jaar later is de boodschap die Halo 5: Guardians uitstuurt helemaal anders: “Sorry mensen, we kijken wat meer naar hoe Bungie de dingen deed.”
Halo 5 respecteert het verleden. De graphics, de gameplay en zelfs de muziek voelen allemaal erg klassiek aan. Het laat het echter niet na om ook wat nieuwigheden te introduceren. Het neemt de grote slagvelden en setpieces waar Halo voor bekend staat en voegt er de nieuwe Spartan abilities aan toe. De Thruster pack en clamber zijn ondertussen zo onontbeerlijk geworden, dat het moeilijk is om nog naar een Halo terug te gaan waar er niet met een druk op de knop stuwraketten uit je kont komen.
Het verhaal van de Guardians kon in de pers op veel kritiek rekenen. Het is volledig anders dan wat geadverteerd werd. In plaats van een spannende klopjacht op de grootste held van de mensheid, transformeert de plot na enkele levels in een groter mysterie dat op een donkere, hopeloze noot eindigt. Het is de 'Empire Strikes Back' van het Halo-universum, dat nu weer een interessante toekomst tegemoet gaat.
- Lees de volledige Halo 5: Guardians campaign review
Life is Strange
"Life is Strange is een diepgaande, emotionele en sfeervolle trip waarin je een sympathiek hoofdpersonage menselijke relaties laat aangaan."
Sinds de release van de eerste episode op 30 januari is er over Life is Strange veel gezegd en geschreven. De kritische beoordelingen zijn er ook naar: inmiddels won Ashly Burch in de categorie 'Performance of the Year' op de Golden Joystick Awards. De game zelf won bij het officiële PlayStation-magazine 'Best Episodic Adventure', en haalde nog meer winsten, podiumplaatsen en nominaties binnen.
De redenen voor al die geoogste lof zijn uiteenlopend, en dat terwijl Life is Strange aanvankelijk zeer ingetogen begon. Max Caulfield keert naar haar thuisstad terug, rekent op de Blackwell-academie met alledaagse, maar maatschappelijk zeer relevante problemen af, en wordt met haar jeugdvriendin Chloe herenigd. Tussendoor ontdekt ze dat ze de tijd kan terugdraaien.
Op die manier kun je keuzes overwegen maar blijf je evenzeer in het ongewisse over hun uiteindelijke gevolgen. Dat Max' leven en de situatie in Arcadia Bay immer complexer worden, maakt de game des te spannender. Aan cliffhangers is er geen gebrek.
Tel daarbij de vertederende vriendschap tussen Max en Chloe, goed gekozen indiemuziek, excellent stemacteerwerk, enkele memorabele momenten en je hebt een essentiële verhaalgedreven, op keuzes gebaseerde game.
- Lees de volledige Life is Strange review
