De eerste keer: Chrono Trigger

In de rubriek 'De eerste keer' speelt Gijs Elings vermeende gameklassiekers voor de allereerste keer. Wat heeft hij al die jaren gemist en hoe leuk zijn de games nog, zonder de nostalgische bril op? Met deze keer de Super Nintendo-hit Chrono Trigger.

Maandagmorgen, 07:16 uur. Op een ijskoud en druk perron sta ik grijnzend op de trein te wachten. In tegenstelling tot andere reizigers wind ik me niet op over de late trein. Ik zoek een rustige plek en haal m'n Nintendo DS uit m'n tas. Ik klik de game erin en in een mum van tijd geniet ik van een klassieker. Chrono Trigger, de game die al furore maakte voor ik überhaupt mijn allereerste game had aangeraakt. En een game die ik nog nooit heb gespeeld. Maar heb ik ook echt wat gemist?

Chrono Trigger lanceert voor het eerst in maart 1995 voor de Super Nintendo en wordt in 1999 naar de PlayStation overgezet. De Nintendo DS-versie volgt in 2008. De game wordt tegenwoordig als een van de beste RPG's aller tijden gezien. Het was een groot commercieel succes voor Squaresoft, dat ook voor de Final Fantasy-reeks verantwoordelijk is.

Het doel destijds? Een vernieuwende game maken. Chrono Trigger werd uiteindelijk ook een revolutionaire game. Gevechten verlopen via een mix van real-time en turn-based combat, een systeem dat losbrak van statistische vechtsystemen uit die tijd. Ook op het gebied van graphics en storytelling blijkt de game zijn tijd ver vooruit. Het is tenslotte een van de eerste games dat het principe van meerdere eindes introduceerde, wat keuzes een extra lading gaf.

Chrono Trigger DS Trailer

Bekijk op YouTube

Ik start de game op en word meteen aan het hoofdpersonage voorgesteld. Crono is een typisch voorbeeld van de klassieke JRPG-held, met zijn titanium haargel. Het eerste contact met Crono is niet heel verhelderend. Hij wordt meteen naar het dorpsplein gestuurd om zijn vriendin Lucca bij de onthulling van haar laatste uitvinding te helpen. Deze queeste gaat echter gepaard met een van de eerste opmerkelijke ongemakken.

Chrono Trigger is een RPG met een open wereld, maar is niet immens. Als iemand die aan moderne RPG's gewend is waarbij opdrachten netjes in een menu staan, is het verwarrend om geconfronteerd te worden met een wereld waarbij je kan gaan en staan waar je maar wilt. Je krijgt geen hint of je de goede kant opgaat. Vanaf het begin word je direct in het diepe gegooid. Je wordt gedwongen alle gesprekken woord voor woord te lezen, want ze kunnen aanwijzingen bevatten. Dit creëert een onaangename verhouding tussen het lezen van dialogen en het daadwerkelijk verkennen van de rijke wereld van Chrono Trigger.

Op het dorpsplein ontmoet je direct je eerste metgezel. De mysterieuze Marle, die maar weinig over haar identiteit weggeeft. Verderop tref je Lucca, die een machine heeft uitgevonden waarmee ze bewoners tussen twee plaatsen kan teleporteren. Crono demonstreert de bijzondere uitvinding met succes, maar wanneer Marle de machine uitprobeert gaat het helemaal verkeerd. Het vreemde amulet van Marle stuurt haar naar een alternatieve dimensie en verandert de machine in een tijdmachine. Crono's avontuur kan beginnen. Hij reist tussen verleden, heden en toekomst om het mysterie rond Marle te ontrafelen.

Naast de hoofdverhaallijn houdt Crono zich ook bezig met het wel en wee van de verschillende dimensies. Dit levert interessante en verrassende vriendschappen op. In zijn poging om Marle te redden, komt hij eerst in het feodale Guardia terecht. Daar bevecht hij het onrecht en redt hij een prinses. En dat alles met de hulp van een adellijke kikker met een enorm zwaard.

Het principe van tijdreizen is heel interessant en zorgt naast een tof verhaal ook voor voortdurende ontwikkeling. Na de middeleeuwen word je bijvoorbeeld naar het jaar 2000 gestuurd, waar de mensheid in een post-moderne wereld tegen armoede vecht. Het fijne van deze aanpak is dat de game fris blijft. Elke dimensie kent zijn eigen vijanden, metgezellen en verhaallijn en geeft het idee dat er meerdere kleine games samen een groter geheel vormen. Het maakt Chrono Trigger rijk en nodigt de speler uit om snel verder te spelen.

Maar bij de vraag of Chrono Trigger de lof verdient die het al jarenlang krijgt, is mijn antwoord niet sluitend. Enerzijds is de game fantastisch, revolutionair en inspirerend. Aan de andere kant bespeur ik echter niet de doorslaggevende ''wauw'' factor. Het combatsysteem is bijvoorbeeld leuk, maar het is niet heel interessant en valt al snel in herhaling.

Het is bijvoorbeeld leuk en uitdagend om alle speciale aanvallen te proberen. Daarnaast blijft het interessant om je personage te upgraden en uit te rusten met steeds betere uitrustingen. Echter blijft de kern van de gevechten hetzelfde: een aanval selecteren, wachten, schade incasseren en vervolgens weer een aanval selecteren. Er zijn dan ook weinig gevechten die een speciale aanpak vereisen, waardoor je na een tijdje de gevechten op de automatische piloot uitvecht. De game is ook niet heel moeilijk, zeker in de eerste paar uren waan je je praktisch onoverwinnelijk. Het verslaan van een eindbaas geeft niet bijzonder veel voldoening, wanneer die zonder slag of stoot neergaat.

Wie deze game voor het eerst speelt, kent natuurlijk niet de nostalgische waarde. Ik moet echter wel wel bekennen dat de game een onmiskenbare charme heeft. Het sterke, meeslepende en sprookjesachtige verhaal creëert een sfeer die maar in weinig RPG's voorkomt. Daarnaast kent de game ook een aantal geestige oneliners en zorgen de verschillende tijdperken en gebieden voor een constante frisse wind, waardoor de game op dat vlak nooit eentonig is.

Tenslotte is er in de wereld van Chrono Trigger altijd iets te ontdekken. Wil je de game volledig onder de knie krijgen, dan ben je wel een tijdje bezig. Het is een uitstekende game om in alle rust een half uurtje te spelen, maar je speelt hem evengoed in een ruk uit.

Maandagochtend, 08:02 uur. Ik stap uit de trein en realiseer me dat er geen betere remedie tegen een zware maandagochtend is dan even van een fantastisch verhaal genieten, met leuke gameplay-elementen en een interessante spelwereld. Eerlijk is eerlijk, Chrono Trigger is niet de heilige graal die ik verwacht had. Het feit dat het na twintig jaar nog steeds zo aanspreekt, zegt echter veel over de kwaliteit van dit bijzondere stukje gamegeschiedenis. Ik heb dus wel degelijk iets gemist, en bij dezen ingehaald.