De eerste keer: Star Wars Rogue Squadron II
It's a trap!
De nieuwe Star Wars trailer voor The Force Awakens, wie heeft hem ondertussen nog niet gezien? Het internet ontploft omdat deze film weer iets heel anders beloofd te worden dan alle voorgaande films. Als Star Wars-fan heb ik naast de ontwikkeling van de films de ontwikkeling van de games ook meegemaakt. Een historie die pieken en dalen kent. Als ik langs mijn kast vol games loop, keren alle herinneringen terug. Mijn oog valt op Star Wars Rogue Squadron II: Rogue Leader van LucasArts, een space-shooter game die in 2002 uitkwam voor de GameCube.
De game van ontwikkelaar Factor 5 is een van de allereerste games voor de paarse spelcomputer van Nintendo. Factor 5 laat na de eerste Rogue Squadron meteen zien waar de GameCube grafisch gezien toe in staat is. De game wordt geprezen door de pers dankzij de grafische kracht, de intense missies en de Star Wars sfeer, die goed in de game naar voren komt. Rogue Squadron wordt uiteindelijk een groot succes en is een van de best verkopende GameCube games aller tijden.
Rogue Squadron II is heel anders dan de space shooters die de laatste tijd uit zijn gekomen, zoals bijvoorbeeld Elite: Dangerous. Het is een game waarbij je aan de hand van de bekende ruimteschepen uit de films verschillende missies uitvoert. Deze sluiten soms aan op de films, zoals het vernietigen van de Death Star uit Episode IV en het gevecht op Hoth. Andere missies sluiten wel aan op de achtergrondverhalen van Star Wars, maar zijn niet direct gebaseerd op de films. Dat maakt de game nu juist verfrissend, aangezien dat zorgt voor verrassende missies die leuke spelelementen mogelijk maken die niet direct terugkomen in de film.
Een voorbeeld hiervan is de missie waarbij je met een Y-Wing een keizerlijke gevangenis moet bombarderen. Iets wat verhaaltechnisch niet heel belangrijk is, maar wat wel een welkome afwisseling is op de vele dogfights die de game rijk is. Missies die wel gebaseerd zijn op de films laten je bekende scènes naspelen. Bij de slag om Hoth breng je bijvoorbeeld de AT-AT met een kabel tot stilstand, wat een uitdagende klus is. Zo moet je rondjes blijven cirkelen rond een bewegende tegenstander, die je tegelijkertijd ook beschiet.
Zelfs na twaalf jaar ziet de game er nog erg goed uit. Zeker de missies die zich afspelen in de ruimte zijn nog erg indrukwekkend. Missies die zich dicht bij de oppervlakte afspelen als de slag om Bespin en Yavin, lijken echter gedateerd. Dit is storend, omdat de prachtig geanimeerde ruimteschepen op een vreemde manier afsteken bij een wereld waarin de texture pop-up hoog is en deze textures er vandaag de dag ook lelijk uit zien.
De gameplay is daarentegen verre van gedateerd. Je kiest aan het begin van een missie een ruimteschip uit, waarbij elk schip een volledig eigen feeling en uitrusting heeft. Het is dan ook leuk om meerdere keren de missies met verschillende ruimteschepen te spelen, aangezien elk ruimteschip dus ook een unieke ervaring biedt.
Zo is de B-Wing snel is en heeft hij veel vuurkracht, terwijl de Y-Wing log maar wel goed bepantserd is. De gevechten zelf zijn vaak intens en groots. Samen met twee andere piloten vorm je een squadron, die je zelf vrij banale maar toch effectieve opdrachten geeft. Verder dan orders als terugtrekken en het afhouden van vijandelijke TIE fighters komt het niet, maar je hebt ze zeker nodig. De game kent namelijk levels die vrij moeilijk zijn, wat vaak komt door de omvang van de vijandelijke eskaders.
De dogfights die er ontstaan zijn relatief simpel. De camera neemt afstand, zodat je weet waar je vijand is en je de aanvallen kan ontwijken. Wanneer je de belager af hebt geschud of je eskader ze weg heeft gejaagd schuift de camera weer terug en kan je verder op je missie.
Desondanks de vele fantastische momenten en bijzondere verhalen zitten er ook een paar haken en ogen aan de game. Zo zijn er een aantal missies waarbij tijd een belangrijke rol speelt. Het is vervelend wanneer je een doel moet beschermen en tegelijkertijd een vijandelijk ruimteschip uit moet schakelen. Doordat er erg weinig tijd wordt gegeven ben je vaak meer bezig met het managen van je bezigheden dan dat je rustig de tijd neemt om te genieten van de game. Door deze beperking van je spelvrijheid moet je vaak opnieuw een level spelen om op onderzoek uit te kunnen gaan of om alle leuke details te ontdekken.
De eerste keer dat ik deze game in mijn oude GameCube doe voelt als een reis terug in de tijd. Rogue Squadron II is indrukwekkend, zelfs na al die jaren. Het is een game die zelfs nu nog leuk is om te spelen. De graphics, de verscheidenheid aan vliegtuigen en de uitdagende levels leveren een Star Wars game op die de serie eer aan doet. De game is dan wel een stuk eenvoudiger dan de spacesims van vandaag de dag, de kern van de gameplay blijft nog steeds ijzersterk.