De multiplayer van GoldenEye 007 (N64)

Het is reeds dertien jaar geleden dat GoldenEye 007 uitkwam voor de Nintendo 64. Naast de uitstekende graphics en stealthy singleplayer is de game vooral gekend voor zijn indrukwekkende multiplayer. Na al die jaren onderwerpen wij die multiplayer nog eens aan een grondig onderzoek. Als eerste feit moet je bedenken dat het niet de initiële bedoeling was om een multiplayer voor de game te ontwikkelen. Het was iets wat later geprogrammeerd werd.

Voor iets wat achteraf werd bedacht, was de impact groot. GoldenEye 007 blijft keer op keer opduiken in lijsten van de beste videogames ooit. De game is daarbij nog eens zo eigenwijs dat het ondanks de filmlicentie pas een goede twee jaar later verscheen. Het was tekenend voor de kwaliteit die normaal enkel door Nintendo zelf wordt gebracht.

Maar goed, laat ons naar de multiplayer kijken. Eerst en vooral beschik je in het begin over slechts acht personages. Door je progressie worden dit al gauw 25. Hierbij gaat het onder andere om James Bond (duh), maar ook klassieke personages zoals Jaws en Oddjob. Het was ook nog de tijd van de cheatcodes met goede bedoeling, want er komen door middel van een cheat nog eens 31 personages bij die gebaseerd zijn op de designers van het spel. Het was in die tijd bijna niet te geloven dat dit allemaal op één cartridge te vinden kon zijn.

Rare zorgde voor elf verschillende mappen om je ding in te doen. Vijf hiervan werden gerecycled uit de singleplayer, maar toch voelde het als een overdaad aan in die tijd. Helemaal ongezien voor consoles in die tijd was de optie om met vier speler tegelijk het gevecht aan te gaan. Deze populaire split screen mode zou uitgroeien tot het model voor de multiplayer van vele videogames die erna verschenen.

Naast de standaard free-for-all deathmatch koos Rare voor vier andere modes die elk hun eigen fans hadden. In 'You Only Live Twice' moet je elke vijand twee maal doden om te winnen. 'The Living Daylights' was een soort tag-game waarbij je geen wapens kon gebruiken wanneer je de vlag had. Bij Licence to Kill was het mogelijk om iedereen met één schot te doden, onafhankelijk van welk wapen je ook gebruikt had.

Op en top James Bond was dan weer 'The Man with the Golden Gun'. Met maar één Golden Gun in het spel werd dit al gauw een kat-en-muis-spel. Met het wapen dood je altijd met één schot, maar krijgt ook iedereen jou positie te zien. Op uitzondering van de laatste mode was alles ook in 2 tegen 1, 2 tegen 2 of 3 tegen 1 te spelen.

Het wapentuig bestond voornamelijk uit de iconen uit het Bond-universum met de Walther P99, de Golden Gun en de Cougar Magnum als bekendste voorbeelden. Hier en daar werden er ook exotische wapens aan toegevoegd, met zelfs enkele gadgets zoals de laser gun. Om alles in goede banen te leiden werden de wapens her en der over het speelveld verdeeld, waarbij je er gewoon moest overlopen om ze op te pakken. Aan het begin van elk spel moest je dan de wapengroep kiezen die beschikbaar moest zijn.

Net zoals in de singleplayer was de 'Big Head'-mode een fijne aanwinst in het genre. Het was gewone pure fun, die qua gameplay niets bijbracht. Desondanks kreeg je automatisch een lach op het gezicht wanneer dit aangevinkt was. Met 'Slappers Only!' mocht je dan weer alleen met de vuisten knokken.

Velen van deze elementen zullen terugkeren in de remake op de Nintendo Wii. De Big Head-mode wordt wel vervangen door een Big Hands-mode waarbij je handen uitvergroot worden en als je enige wapen dienst doen. Met hier en daar nog wat extra's die je kan unlocken. Ohw ja, er wordt ook een online multiplayer tot acht man ondersteund.

James Bond: Blood Stone verschijnt op 5 november voor PC, PS3, Xbox 360 en DS. Vanaf diezelfde dag ligt de remake van Goldeneye 007 in de rekken, maar enkel voor de Wii en DS.