De Nintendo Switch is een handvol potentieel
Hands-on met Nintendo's nieuwste.
Nintendo veegt voor één keer vrijdag de dertiende als ongeluksdag onder de mat door op die dag de Nintendo Switch te presenteren. De Japanse ontwikkelaar geeft voor de eerste keer meer tekst en uitleg bij de 'portable home console' sinds het toestel in oktober officieel aangekondigd werd. Ik mag op uitnodiging van Nintendo België naar Parijs om als een van de eersten de Switch in mijn grijpgrage klauwen te nemen. Het resultaat: een eerste kennismaking met een zeer veelbelovende console.
Het potentieel van de Switch wordt vooral door de partygame 1-2-Switch, de puzzelgame Snipperclips en de boksgame ARMS in de verf gezet. Die games zetten namelijk de afkoppelbare Joy-Con-controllers in de schijnwerpers. Zo boks je in ARMS door met beide Joy-Cons te bewegen en moet je in de minigames van 1-2-Switch slaan, zwiepen en schudden alsof het een lieve lust is.
Je zou de Joy-Cons dus als een geavanceerde versie van de Wii Remote en Nunchuk kunnen omschrijven. Dat doet de controllers van de Switch echter onrecht aan: ze zijn zoveel meer. Ze voelen door de matte afwerking niet goedkoop aan en liggen ondanks hun kleine formaat heel comfortabel in de hand. Bovendien krijgen ze dankzij de opschuifbare Joy-Con Straps net iets meer bulk.
Ook voelen de Joy-Cons verrassend stevig aan voor zulke kleine stukjes technologie. Dat uit zich vooral in Samurai Training, een van de minigames van 1-2-Switch. Daarbij slaat de ene speler de Joy-Con als een katana naar beneden en moet de andere speler het samoeraizwaard vangen door met de Joy-Con tussen de handen te klappen. Ik ben bang om de controller pijn te doen, maar de assistente geeft aan dat ik gerust hard mag klappen. Dat werkt goed: de game registreert precies wanneer ik het zwaard vang.
De 1-2-Switch-minigame Ball Count demonstreert een van de meest in het oog springende functionaliteiten van de Joy-Con: de 'HD rumble'. Dat is een geavanceerde trilfunctie die volgens Nintendo overeenkomt met het gevoel van ijsblokjes in een glas. In Ball Count wordt je Joy-Con voorgesteld als een houten bakje met knikkers in. Jij moet raden hoeveel knikkers in het bakje zitten door de Joy-Con te bewegen. De trilfunctie van de Joy-Con simuleert het rollende gevoel perfect, alsof er echt knikkers in de controller zitten. De HD rumble werkt dus heel goed, al is het gissen naar hoe 'echte' games het zullen gebruiken.
De puzzelgame Snipperclips toont hoe je de Joy-Con als 'traditionele' controller gebruikt door hem een kwartslag te draaien, terwijl de Switch zelf als scherm fungeert. In de game moet je samen met een andere speler puzzels oplossen door je figuurtjes in allerlei vormen te knippen. Zo knip je bijvoorbeeld je partner in twee zodat hij smaller wordt en zo een schakelaar kan activeren. De Joy-Con staat zijn mannetje als een miniversie van een traditionele controller, al lijken marathonsessies door zijn kleine omvang niet voor de hand liggend.
Die zogenaamde tabletop-modus lijkt evenmin voor elke game even geschikt, omdat het scherm van de Switch niet heel erg groot is. In Snipperclips werkt het goed door de eenvoudige, maar charmante stijl van de game, maar in Mario Kart 8 Deluxe is split screen met twee spelers op het scherm van de Switch wel erg klein. Als je alleen racet, is de grootte van het scherm echter puik.
Los daarvan is de kwaliteit van het scherm uitstekend. Het display heeft een resolutie van 720p, en games zien er scherp en kleurrijk uit. Zo moet de 'draagbare' The Legend of Zelda: Breath of the Wild zeker niet onderdoen voor de kwaliteit op een televisie. Het 'switchen' zelf werkt bovendien erg goed. Als je tijdens het spelen de Switch uit zijn Dock neemt, moet je de L-, R- en A-knop indrukken om verder te gaan. Het is maar een kwestie van milliseconden voor het beeld op het display verschijnt. Het omgekeerde geldt ook: steek de Switch in zijn Dock, druk op de knopjes en je kunt meteen op de televisie verder spelen. De 'switch'-belofte lijkt alvast ingelost.
Daarnaast is de bezorgdheid over de snelheid van de losgekoppelde Switch onterecht. Zo spelen The Legend of Zelda: Breath of the Wild, Mario Kart 8 Deluxe en Splatoon 2 even vlot op de televisie als op de standalone-Switch. De demostand van Splatoon 2 is zelfs zo ingericht om dat punt te onderstrepen. Na een spelletje op de televisie met de Switch Pro Controller mag ik nog een potje spelen op de Switch met Joy-Cons. Qua kwaliteit en frame rate valt er geen onderscheid te bespeuren.
De eerste indrukken van de Nintendo Switch zijn dus heel positief. Het toestel heeft een knap design en levert de 'switch'-belofte moeiteloos in. Ook moet de console als standalone niet aan kwaliteit inboeten. De Joy-Cons liggen goed in de hand en zijn volgestouwd met beloftevolle technologie, dus het is uitkijken naar hoe ontwikkelaars die zullen inzetten. Toch zijn veel vragen nog niet beantwoord: hoe zien de cartridges eruit, welke toepassingen heeft het touch screen en wat met de user interface (UI)? Nintendo heeft tot de lancering van de Switch op 3 maart nog krap anderhalve maand om die en veel meer vragen te beantwoorden.
Wil je meer weten over Nintendo's nieuwste console? Lees dan zeker alles wat we weten over de Nintendo Switch.