Dead Island (hands-on)
Reis bij Neckermann loopt gruwelijk mis.
Ahh... vakantie. Zon. Zee. Palmbomen. Een frisse bries maakt van een brandende zon een heerlijk dekentje. Het gevoel van complete ontspanning. Het gekreun van zombies. Wacht, wat? Jawel, zombies op vakantie. Je moet het maar meemaken. In de nieuwe game van Deep Silver kom je op vakantie terecht middenin een mysterieuze epidemie. De mensen rondom je veranderen in zombies en beginnen alles en iedereen aan te vallen. Niet het moment om te blijven liggen op je strandstoel dus! En om het compleet te maken, wordt al snel duidelijk dat jij als een van de weinigen immuun bent voor de ziekte. Dus ja, jij bent dé persoon om iedereen uit de nesten te helpen...
Het heeft veel weg van Far Cry, al heeft dat veel te maken met de setting. Tropisch, zonnig, idyllisch weer en strand. Maar ontspannen zit er niet echt in. Wat onmiddellijk opvalt is dat de focus ligt op overleven. In het begin kies je een personage uit vier verschillende klassen. In de preview die we te spelen kregen, gaat het over een assassin-klasse. Dat wil zeggen dat je vooral met messen goed bent, en dus meer lichaamsdelen afhakt. Een andere optie is een Tank. Groot en traag, maar kan veel schade aanrichten en is bestand tegen een stootje. De twee andere klassen blijven voorlopig nog een geheim, maar een ding is zeker: de gameplay is kurkdroog.
Niet dat die weinig om het lijf heeft. De gevechten zijn simpel, en realistisch. Eerst en vooral kom je maar weinig vuurwapens tegen. En wanneer je ze vindt, moet je niet op veel ammunitie rekenen. Hiermee is er al een bijzondere stap gezet richting "survival" en weg van pure arcade. Daarnaast ben je ook maar een mens. Je kan geen twintig zombies tegelijk aan, integendeel zelfs. Zodra er meer dan één in het spel is, moet je verdomd goed opletten. Ze wachten niet netjes hun beurt af. En ze zijn al helemaal niet traag en hulpeloos. Voor je het weet ben je bedolven onder tanden en nagels van klauwende beesten die je brein eruit zuigen. Want je mag dan immuun zijn voor de epidemieën, dood is dood.
Maar het gaat dus hem over overleven in Dead Island. In het stuk dat we konden zien was er geen sprake van de ziekte tegenhouden, een complot of een psychopaat die wat dan ook van plan was. Er was enkel een kleine groep mensen, verscholen in een kleine basis. Er wordt vooral gedacht aan voedsel en water. Dat, en hulp vinden. De buitenwereld bereiken. Want je mag dan wel vrij zijn om te gaan en staan waar je wil, je zit gevangen op een eiland. Of om het anders te zeggen: je zit opgesloten met de zombies. Het is dus zwemmen of verzuipen. Enfin, niet zozeer verzuipen als opgepeuzeld worden, maar je begrijpt het wel.
"Terwijl je in het begin wat onbeholpen de zombies te lijf gaat, evolueer je langzaam maar zeker in een actieheld waar zelfs Bruce Willis voor zou vluchten......"
Het hele spel kijk je vanuit de ogen van je hoofdpersonage. Dat perspectief maakt het des te benauwder wanneer je besprongen wordt door een zombie en hem met een welgemikte tik van je af moet krijgen. De zombies zijn lekker gortig en de combat lekker pijnlijk. Dat geeft niet alleen een heerlijk "oh snap!" gevoel als je met een baseballknuppel een zombie van je af mept, op de grond gesmeten worden door een beer van een ondode is ook extra pijnlijk. Qua sfeer en ervaring zit Dead Island precies goed. Elke slag die je uitdeelt komt lekker hard aan, en wanneer je enkele meters verder in het stof bijt, veeg je bijna echt het zweet van je voorhoofd.
De verhaallijn wordt tot hiertoe stevig bewaakt. We weten alleen dat je aangevallen wordt, en daardoor ontdekt dat je immuun bent. De leiders van de kampen (meestal redders of kapiteins, politie of militairen) doen dan ook op jou beroep om onderdelen te halen, hulp te zoeken, eten te verzamelen... Naast de quests van belangrijke personen kan je ook zijmissies afwerken. Mensen die iets waardevols zijn vergeten, hun man zoeken, dat soort dingen. Kortom, je bent voor iedereen dé manier om toch nog aan hun bagage te geraken, of om toch nog eens te kijken of dochterlief nog bij de levenden is. Dat, en overlevenden die nog niet bij een kamp zijn geraakt in veiligheid brengen, is zowat de kern van het spel.
Maar wat zit er voor jou in? Wel, het is een RPG, dus je kan je level laten stijgen. Terwijl je in het begin wat onbeholpen de zombies te lijf gaat, evolueer je langzaam maar zeker in een actieheld waar zelfs Bruce Willis voor zou vluchten. Je wordt steeds sterker, beter met je wapens, kan langer en harder sprinten, noem maar op. Hoe meer zombies je omlegt, en hoe preciezer je te werk gaat, hoe beter. Door de implementatie van een stamina bar kan je trouwens niet button mashen. Na een slag of drie is je personage uitgeput. Elke beweging is kostbaar, en kan je net zo makkelijk die ene kostbare "health pack" kosten.
Een slasher waarbij je slim en precies te werk moet gaan dus, maar dat wil niet zeggen dat je je niet kan amuseren. Door items te combineren krijg je soms geweldige wapens. Zo leer je na een tijdje hoe je van een batterij en een machete een soort elektrisch zwaard kan maken. Of wat dacht je van een mes dat je eerst werpt, en dat daarna ontploft? Of, als je echt de bikkel wil uithangen, een aanstormende zombie een mes in de borst werpen, om het er weer uit te trekken nog voor hij je kan aanraken en hem daarna letterlijk een kopje kleiner te maken. Dat je "veel armen en benen kan afhakken" is trouwens een understatement. De gemiddelde chirurg in een oorlogszone amputeert minder ledematen dan een speler in tien minuten.
Met Dead Island levert Deep Silver een realistische zombie survival game. Op je tanden bijten, hopen dat je ooit je thuis weer ziet, maar vooral de zombies aan stukken van elkaar rijten... het ziet er goed uit. Maar ik denk dat ik deze zomer op het vasteland blijf.
Voor de review van Dead Island zul je nog moeten wachten tot begin augustus, wanneer de game uitkomt voor de PlayStation 3, Xbox 360 en PC. Verwacht binnen enkele weken nog meer informatie over Dead Island nadat we voor een tweede keer met deze game aan de slag gaan op de E3-beurs.