Dead Or Alive 6 - Te weinig body om te verpletteren
Niet voor (decolet)tere zieltjes.
In de Dead or Alive 6 review gaat Nathan met volle moed het gevecht tegen rondborstige of bodybuildende ninja's, maar wordt hij ook voor zijn heldendaden beloond?
Als je ninja's met uitgesproken decolletéanimaties ziet vechten in een Japanse tuin terwijl een pterodactylusei op de achtergrond wordt uitgebroed, dan weet je dat je met een nieuwe Dead or Alive te maken hebt. Ontwikkelaar Team Ninja neemt zich voor om de herkenbare elementen van de reeks te behouden, maar bedenkt manieren om beginnelingen in Dead or Alive 6 vlot tot de reeks te introduceren en de veteranen op hun wenken te bedienen. Een nieuwe supermeter en een kant-en-klare combo vormen de toevoegingen aan de gameplay die beide functies vervullen, en met succes. Wat je echter terugkrijgt voor al de slagen die je incasseert, is veelal te karig.
Break Gauge: zo heet de gloednieuwe supermeter die je middels rake klappen opvult. Dat kan met Fatal Rush, een kant-en-klare combo tot vier hits die je simpelweg met de R1-knop uitvoert. Als je meer ervaring hebt, dan kun je de Fatal Rush combineren met andere aanvallen. Eens opgeladen lanceer je een Break Blow of Break Hold. Die eerste doorbreekt eender welke block van je tegenstander, die tweede zet eender welke aanval om in een ijzersterke tegenaanval. Vooral Break Blow is voor beginners een vlotte manier om een combo af te ronden met een superaanval. Break Hold heeft echter wat meer voeten in de aarde, want die moet je perfect timen. Zo niet, dan verlies je de Break-lading. Experten hebben sowieso meer vingervlugheid om de Break Hold uit te voeren. Maar aangezien de Break Blow nagenoeg altijd uitvoerbaar is en de meter zich snel weer vult, vindt de Break Gauge het ideale evenwicht om nieuwkomers en veteranen een uitdaging te bieden. Samen met de Fatal Rush een geslaagde toevoeging dus.
Fatal Rush op zijn beurt speelt meer in op de wensen van de beginner. Dat is namelijk een kant-en-klare combo tot vier hits die je simpelweg met de R1-knop uitvoert. Tevens laat je die naadloos overgaan in de Break Blow. Als je meer ervaring hebt, dan kun je de Fatal Rush combineren met andere aanvallen. Op het eerste gezicht lijkt Fatal Rush een hapklare brok, maar het vormt een handig element om meer variatie in je aanvallen te leggen.
In de Main Story heeft elk personage een eigen verhaallijn waarvan je afwisselend een hoofdstuk vrijspeelt. Dat zorgt wel voor een rommelige structuur, terwijl de achtergronden van de vechters naar traditie onduidelijk blijven. Bovendien zorgt het verhaal soms voor tenenkrullende momenten, bijvoorbeeld als Marie Rose zich gespeeld onschuldig voordoet, of als een ninja voor de zoveelste keer vanop een hoogte naar beneden kijkt. De Main Story is echter geen peulenschil: de moeilijkheid neemt alleen maar toe, met een eindbaas die een écht pittige tegenstander vormt. In zijn complexiteit, uitdaging én cheesy karakter stelt de Main Story dus vooral de veteranen van de reeks tevreden.
Nieuwkomers wenden zich daarom beter tot DOA Quest. Daarin voltooi je minimissies met specifieke opdrachten, zoals 'Doe 60 damage met 1 combo' of 'Doe 1 ground attack'. Het is een toegankelijke modus om bepaalde vaardigheden te trainen, want als je twee 'mid strikes' moet tegenhouden, dan voert je tegenstander ook constant 'mid strikes' uit. Daarnaast is het de snelste manier om Player Points en Pattern Parts voor nieuwe kostuums in de Wardrobe te verzamelen. DOA Quest is kort, krachtig en doeltreffend, of het uitgelezen tussendoortje voor de grilligheid van de Main Story.
Anderzijds duurt het te lang voordat de Player Points en Pattern Parts nuttig zijn. Per voltooide Quest krijg je meestal 300 of 400 Pattern Parts voor een bepaald kostuum dat 1000 kost. De Player Points ruil je om voor brillen, of uiteindelijk voor een kostuum dat al zijn Pattern Parts heeft. Je bepaalt bijgevolg niet zelf welke kostuums je eerst vrijspeelt, dus evenmin welk personage je volledig wilt uitbouwen. De game legt je de onnodige druk op om Quests te voltooien en beperkt je vrijheid om je eigen ding te doen, wat al snel op grinden lijkt. Dead or Alive 6 ondermijnt daarmee zijn eigen uitnodigende karakter.
Dat maakt de game wel ruimschoots goed met zijn grafische stijl. Tijdens het vechten zie je sommige slagen nu in slow motion, en naarmate de match vordert, loopt je personage meer en meer zichtbare schade op. Bovendien speel je in kleurrijke en interactieve omgevingen: aan de rand ervan doe je extra schade, zoals met een geëlektrificeerd hek of een gigantische octopus die je tegenstander te pletter gooit. De fantasykant krikt de spektakelwaarde van je gevechten op, terwijl de uitgekiende en realistische vechtstijlen het boeltje geloofwaardig houden. Overigens zou Dead or Alive zichzelf niet zijn als de borsten van de vechtsters niet vaak wiebelend in beeld komen. De seksualiteit is zoals voordien beloofd iets minder expliciet, waardoor deel 6 met succes op het randje van smaakvol blijft balanceren.
Team Ninja spreekt op veel vlakken de beginnelingen op een geslaagde manier aan. Fatal Rush en Break Blow voer je gemakkelijk uit, nadat de Break Gauge zich snel gevuld heeft. DOA Quest wisselt veel kleine missies af en is de ideale manier om moves te leren. Daarnaast vinden de veteranen meer hun gading in de grillige structuur van de Main Story en met het perfect te timen Break Hold. Voor al die moeite krijg je iets te weinig terug, want de game laat je niet toe om zelf kostuums te kiezen en duwt je in de richting van het grinden. Dat alles schotelt Team Ninja je wel in een gestroomlijnde, magisch-realistische stijl voor, met de nodige sexy Dead or Alive-knipogen. Dead or Alive 6 levert spektakel en vertier op een toegankelijke wijze, zonder daarbij zijn herkenbaarheid te verliezen.
Voor deze Dead or Alive 6 review speelde Nathan op de pc.