Dead or Alive: Paradise

Enkele weken geleden liep ik door de gangen van de school waar ik les volg, toen plots mijn oog viel op een affiche aan de muur. Het was een affiche voor een campagne die streefde naar gelijke rechten voor vrouwen. Dit is, zelfs in het jaar 2010, nog altijd een groot maatschappelijk probleem: Vrouwen die niet gelijk betaald worden voor hetzelfde werk als hun mannelijke collega’s. En te vaak nog gezien worden als lustobject en niet zozeer als gelijkwaardig individu. Onmiddellijk zag ik ook de drie tekstjes die enkele van mijn medestudenten bij de affiche hadden geschreven. “Maar wij werken harder” had een stereotype kinderlijke student eronder geschreven. “Haha, vrouwen kunnen wel twee dingen tegelijk doen hé!” stond daaronder in knalrode letters bijgevoegd, als een met oestrogeen gedreven tegenargument van één van de vele feministische studentes. Maar toen ik de laatste comment las, verscheen er prompt een glimlach op mijn gezicht. “Koken en menstrueren telt niet als twee dingen tegelijk doen.” Wat zijn sociale gelijkwaardigheidcampagnes toch amusant.

Maar waarom vertel ik dit nu allemaal? Hiermee probeer ik aan te tonen dat vrouwen in onze moderne westerse maatschappij nog te vaak in stereotype rollen wordt geduwd. Gelukkig maar dat er campagnes zijn die hiertegen opkomen. En niettegenstaande dat ik wel moest lachen om hetgeen ik hierboven schreef, vinden mijzelf en de rest van de redactie het zeker een waardevolle campagne. Maar wat moeten we nu met Dead or Alive Paradise, een game waar vrouwen in de rol van modepopje terechtkomen, die niks doen dan de hele dag mojitos zuipen op het strand en volleybal spelen, om heel even van dit oh zo vermoeiende dagschema af te wijken om zich even te laten fotograferen, enkel en alleen al zodat ze geschenkjes zouden krijgen van één of andere lugubere man die ze nooit te zien krijgen en wel wat weg heeft van een perverse stalker?

Zoals jullie wellicht al kunnen raden is Dead or Alive Paradise een PSP adaptatie van de DOA Extreme Beach Volleyball, die natuurlijk gekend is van de Xbox en Xbox 360. Maar waarom net voor een PSP versie werd gekozen hebben we ook het raden naar.

De game begint met Zack, wie een personage is uit de Dead or Alive serie, en zijn vrouwelijke compagnon die op zoek zijn naar… iets. Wanneer ze met hun duikboot dat iets gevonden hebben, vinden ze er niks beters op dan er een raket op af te vuren. Hierdoor stijgt plots een heel eiland uit de oceaan. Missie geslaagd, denken we? En hoe kunnen we dit beter vieren dan tien surrealistische topmodellen strandvolleybal te laten spelen op het nieuwe eiland? Yep, het is allemaal zo absurd dat we ons afvragen wie dit “verhaal” geschreven heeft. En welke medicatie deze persoon precies neemt. Niemand die nagedacht heeft dat het uit de oceaan stijgen van een eiland een enorme verplaatsing van water met zich zou meebrengen, die op zijn beurt een vloedgolf zou creëren die naburige eilanden zou doen overstromen? Nee, inderdaad niet nee.

Maar we hebben zo het gevoel dat dit niet bepaald een game is die gespeeld wordt voor zijn verhaal. Wat met de gameplay? Deze bestaat uit vijf verschillende minigames, die vrij pover uitgewerkt zijn. Aan het begin van de game kies je uit één van de tien vrouwen. Vervolgens krijg je een partner toegewezen die samen met jou een team zal vormen tijdens de volleybal minigame. Enkel jammer dat dit niet speelt zoals het zou horen. De bewegingen van je personages zijn stijf en stralen niet veel finesse uit. Ook doet de game niet altijd wat jij wilt, wat kan zorgen voor enkele ballen tegen het net. Strandballen tegen het volleybalnet, ter verduidelijking. Een gemiste kans, als je vergelijkt hoe vlot het volleyballen speelt op de Xbox 360 versie.

Een twee minigame vindt plaats in het plaatselijke casino. Hier kan je enkele kaartspelen spelen, die op zich wel vrij leuk zijn. Maar kaarten kunnen we ook zonder deze game natuurlijk. Wel iets wat vrij snel gaat vervelen is dat op de speelkaarten de gezichten van de personages staan. Gewone kaarten waren ook goed geweest hoor.