Dead Rising 2

Wat trekt mensen zo aan in zombieverhalen? Het zijn hersenloze wezens met een motorische handicap die nooit een echte bedreiging vormen. Gebeten worden door deze trage etters is niet meer dan een verdiende straf als je zo dom bent. Toch verspreidt elk zombievirus zich als syfilis in een goedkope Thaise hoerenbuurt. Dead Rising 2 is hier geen uitzondering op en ook nu komen de zombies in hordes op je af.

Dit tweede deel speelt zich enkele jaren af na Frank West's avontuur in Santa Cabeza. Zoals altijd stopt de regering van Verenigde Staten alles zo goed als mogelijk in de doofpot, maar het virus blijft zich verspreiden over het ganse land. Dit maal is de place to be Fortune City, gemodelleerd naar Las Vegas. Deze is tot een apocalyptische stad herschapen en te midden van dit alles vinden we Chuck Greene, een veteraan uit de motorcross.

Naast de duizenden zombies die de stad bedreigen, zijn er ook enkele psychopaten en overlevenden aanwezig. Tussen al de waanzin, de ellende en het geweld gaat Chuck op zoek naar zijn dochter. Dit is de hoofdreden van Chuck's aanwezigheid, maar volgens Keiji Inafune zijn er nog onderliggende factoren. Eén daarvan is de gewelddadige game show “Terror is Reality”.

Maar genoeg over het verhaal, waar een echte zombieslasher om draait zijn de verschillende manieren om deze goddeloze wezens naar de hel te sturen. De wapens zijn weer zo rijkelijk aanwezig als ze absurd zijn. Naast standaardmethoden zoals honkbalknuppels, bijlen en kettingzagen. Ook zijn er enkele vuurwapens zoals een assault rifle, maar een meer absurdere variant is een vuurwerkschieter. Niets is zo fijn als een zombie uiteen te zien spatten in een fel gekleurde bal.

Veel leuker zijn echter de speciale wapens of speciale versies van standaardwapens. Zet een opgezette elandenkop op je hoofd en leef je uit als een ware skinhead op happy pills. Alle zombies vliegen aan de kant of worden op je gewei gespietst. Maar ook kettingzagen zijn meer dan gewoon een zaag. Zet ze op een motor en je rijgt de kills met gemak aan elkaar. Hetzelfde geldt voor het iets meer intensieve zwaaien met kettingzagen op een kajakpeddel. Dubbel zo dodelijk en met een meer bereik dan het origineel.

Zoals in het eerste deel doe je alles met enkele makkelijke en logische combinaties. Hier en daar is het schademodel wel aangepast om grafisch beter over te komen. Zo sla je een zombie doormidden, in enkele stukjes of verpulver je ze helemaal afhankelijk van het wapen en hoe je het wapen gebruikt. Alle mogelijkheden worden verpakt in enkele missies en submissies, die doen terug denken aan het eerste deel. De ontwikkelaar stapt wel af van de fotografische missies, logisch aangezien dit alleen bij Frank West's personage paste.

Grafisch is er hier en daar wat gesleuteld, maar de originele grimmige, maar kleurrijke sfeer blijft behouden. De ledematen vliegen in het rond en hetzelfde geldt voor het bloed. Iets wat soms voor enige onduidelijkheid zorgt. Als alles onder een rode waas van bloed zit, zie je nu eenmaal niet alle details duidelijk. En de details maken de game leuk. Eén van de scènes is een sex shop met posters zoals Space Beaver en een roze dildo waarmee je zombies verslaat.

In Dead Rising 2 wordt er ook een multiplayer voorzien die volledig draait rond “Terror is Reality”. Doel is het meeste zombies afslachten in een reusachtige hamsterbal, met drill buckets of de gepimpte motor met kettingzagen. Dit gaat met maximum vier spelers en tegenstanders hinderen is natuurlijk toegelaten.

De game lijkt alleszins even amusant als het eerste deel te worden. Voor gamers die zich even willen afreageren of niet genoeg krijgen van een goede zombieslasher wordt dit meer dan waarschijnlijk een aanrader.