Dead Rising

Een boodschap op de voorkant van het doosje waarschuwt iedereen die eraan twijfelt dat Dead Rising noch het werk van, noch goedgekeurd is door George A. Romero, en dat het niks te maken heeft met zijn film Dawn of the Dead.

Maar in werkelijkheid heeft het er natuurlijk alles mee te maken. Het zijn echter niet alleen de winkels, het schieten, het plunderen van voorraden, het veranderen van bekenden in zombies of het verzet van een aantal psychopaten door het spel heen. Als er één parallel is waar Capcom trots op moet zijn, dat is het wel de constante humoristische situaties en de allesbepalende overlevingsdrang. Waar Dawn of the Dead een horrorfilm was waar mensen graag in hadden willen mee spelen, is Dead Rising een horrorspel met precies diezelfde eigenschap.

Dat niet alleen, je kunt het einde van de wereld ondergaan, verkleed als een paard.

Ook dat is een van Dead Rising zijn sterke punten. Zombies zijn al jarenlang het het middelpunt van spellen, maar over het algemeen zijn die games niet grappig. Hier en daar missen de wandelende lijken eens een hoofd of gooien ze per ongeluk ledematen naar elkaar in plaats van naar jou, maar voor het overgrote deel zijn ze serieus neergezet. In Dead Rising is dat eindelijk eens anders. Hier lopen de zombies letterlijk met duizenden tegelijk rond, en dat in een winkelcentrum waar je je kunt verkleden, eten en drinken om je levensbalk aan te vullen en waar zowat alles een wapen is. Net zoals we in bepaalde games plezier beleven aan het springen van pilaar naar pilaar of het bekijken van prachtige omgevingen, kunnen we in Dead Rising een vloot van bebloede gezichten bewonderen om er vervolgens doorheen te lopen, zwaaiend en gooiend met loden pijpen, golfclubs, kettingzagen of bowling ballen.

Een belangrijke eigenschap van het spel en iets wat helpt bij het opwaarderen van je personage, is het maken van foto’s – de kiekjes die het hoogst scoren zijn de meest brute en vermakelijke foto’s, zoals die van een zombie met een douchekop vakkundig in zijn of haar schedel geramd terwijl het bloed eruit gutst. Voor dingen als het succesvol afwerken van missies, mooi uitgewerkte foto’s maken of juist bepaalde gevaarlijke figuren op de gevoelige plaat vastleggen ontvang je zogenaamde Prestige Points, de ervaringspunten van Dead Rising,. Ook voor het vastleggen van een knappe sfeerimpressie – zoals romantiek of drama - krijg je extra punten, bijvoorbeeld door een foto te nemen van twee geliefden die herenigd worden. Dead Rising is tot op zekere hoogte een vermakelijke fotografie-sim. En let bovendien op: jezelf zo positioneren waardoor je een foto kunt nemen van een (al dan niet rottende) decolleté zorgt voor extra punten.

Wat de humor en de vrolijke aanpak van serieuze gebeurtenissen betreft zou het niet gek zijn mocht er ook een waarschuwing op het doosje staan dat duidelijk maakt dat Dead Rising niet gemaakt is door de mensen die Grand Theft Auto ontwikkelen.

De vergelijking met de bekende reeks van Rockstar is namelijk niet zo’n gekke gedachtesprong. Je ziet in Dead Rising een hele hoop identieke mensen rondrennen, het ‘free-roaming’ idee is aanwezig en de uitvoering van missies kent heel wat overeenkomsten met Grand Theft Auto. Zo krijg je berichten van de overlevenden op je ontvanger, waarna je kunt kiezen uit verschillende missies. Vervolgens word je begeleid door een pijl. Soms moet je één of meerdere overlevenden redden, waarbij je een pad door de zombies moet hakken om de hulpeloze slachtoffers veilig te escorteren. Handig is ook dat je iemand op je rug kunt dragen of bij de hand kunt nemen.