Dead Space review – Staat op uit de dood
Springlevend.
Voor de Dead Space review betreedt Joachim opnieuw de dodelijke gangen van de USG Ishimura met zijn trouwe Plasma Cutter in de hand.
Dead Space zweefde lang ergens in het ijle. De ooit zo bejubelde franchise verdween tien jaar geleden na de derde iteratie namelijk van de radar. Behalve een verschuivende nadruk van horror naar actie loste de laatste game de financiële verwachtingen dan ook niet in. Als gevolg daarvan sloot ontwikkelaar Visceral Games zelfs de deuren. En over Dead Space werd met geen woord meer gerept… tot vandaag. De remake van de eerste Dead Space bewijst alvast dat het nog steeds zijn plekje tussen hedendaagse sterkhouders verdient.
In grote lijnen bewaart Dead Space de plot van het origineel. Ingenieur Isaac Clarke reist als deel van een onderzoeksteam naar het defecte industriële ruimteschip USG Ishimura, waar zijn geliefde Nicole tewerkgesteld is. Eenmaal aan boord merkt het team dat de bemanning van het ruimtetuig getransformeerd is in bloeddorstige monsters en ontdekt Isaac wat er op de Ishimura is fout gelopen. Hoewel het originele verhaal nog steeds even beklijvend aanvoelt, houden aanpassingen zoals nieuwe interacties, dynamische gebeurtenissen en het bijsturen van het lot van sommige personages alles fris. Op die manier blijft de game trouw aan het oorspronkelijke werk en wordt de bestaande ‘lore’ tegelijk uitgediept voor fans van het eerste uur.
Isaac overleeft de nachtmerrie van Dead Space met een breed gamma aan wapens zoals de iconische Plasma Cutter, de vlammenwerper, de Pulse Rifle en de Ripper. Elk wapen beschikt niet alleen over upgrades, maar ook over een alternatieve vuurmodus. Daarvan krijgen meerdere wapens overigens een nieuwe variant in de remake. Verder bezit Isaac Stasis- en Kinesis-modules waarmee je puzzels oplost en gevechten overleeft. Zo kun je zowel vijanden vertragen als ze met brandblusser en staven doorboren. Het zijn allemaal belangrijke methodes in je overlevingsstrijd. Om de Necromorphs het zwijgen op te leggen, moet je immers op strategische wijze hun ledematen amputeren. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want sommige varianten verplaatsen zich via de muren en het plafond. Van al je speeltjes gebruik maken is dus van levensbelang. Wegrennen helpt overigens niet, want de buitenaardse monsters gebruiken luchtkokers om je alsnog in een hinderlaag te lokken. Je bent dus nooit volledig klaar met de vele Necromorphs die genadeloos de spanning hoog houden.
Tijdens de helse onderneming verken je de Ishimura stap voor stap. Door het ontbreken van laadtijden voelt het desolate schip nog meer als één grote, intrinsiek verbonden plek aan. De introductie van sidequests, nieuwe kamers en een Security Clearance-systeem versterkt dat gevoel. Naarmate je Security Clearance stijgt, stimuleert Dead Space je namelijk om voorheen ontoegankelijke locaties opnieuw te doorspitten op zoek naar meer audio- en tekstlogs die het relaas van de bemanning uit de doeken doen. Via New Game Plus ontdek je bovendien zogenaamde “Marker Fragments” doorheen het schip die – als je ze allemaal verzamelt – zelfs een alternatief einde prijsgeven. Voeg daar een duidelijkere 2D-kaart aan toe en je krijgt een grote open locatie die smeekt om van kop tot teen te worden uitgekamd.
Dead Space oogt bovendien fantastisch dankzij de Frostbite Engine. Lichtstralen spartelen doorheen barsten en scheuren, terwijl allerlei mist en stoom in de gangen van de Ishimura een extra beklemmende ervaring creëren. Het schip kraakt, geluiden zijn gedempt in luchtledige omgevingen en de schreeuwen van Necromorphs galmen doorheen de verraderlijke gangen. Diezelfde monsters zien er trouwens nog realistischer uit dankzij het kersverse Peeling-systeem: met ieder schot valt er een laagje weefsel weg waardoor spieren, beenderen en organen bloot komen te liggen. Tijdens dat alles garandeert de dynamische HUD dat je nooit uit de sfeer wordt gerukt: het beheren van je inventaris, beluisteren van audiologs en aanschouwen van de videoconversaties gebeuren allemaal in real time zonder dat je maar één menu hoeft te openen. Door de ijzersterke presentatie blijf je dan ook steeds alert tijdens je verblijf in de Ishimura.
Ten slotte demonstreert het technische aspect diezelfde passie in de hele remake. Van recyclage is geen sprake; elke grafische asset is van nul opgebouwd. Alle dialogen werden aangevuld en opnieuw ingesproken, met inbegrip van stemacteur Gunner Wright die net zoals in Dead Space 2 en 3 zijn stem aan Isaac Clarke verleent. Dankzij een Quality en Performance Mode krijg je de keuze tussen 4K-resolutie met raytracing tegen 30 frames per seconde aan de ene kant, en een lagere resolutie zonder raytracing tegen een lekker vloeiende 60 frames aan de andere. PlayStation 5-spelers worden bovendien verwend met haptic feedback en adaptive triggers via de DualSense-controller. En om te garanderen dat werkelijk iedere speler smult van de griezeltaart, beschikt Dead Space over toegankelijkheidsopties die de instapdrempel voor spelers met een beperking verlagen. De remake spaart met andere woorden kosten noch moeite om ode te brengen aan de originele game.
Dead Space levert een briljante remake af. Elk onderdeel breidt uit in uitmuntend detail voor een geoptimaliseerde moderne beleving, zonder daarbij aan de kernervaring te morrelen. Dankzij een waslijst aan betekenisvolle designkeuzes neemt Dead Space terug controle over zijn eigen lot. Het is een mijlpaal voor een franchise die tot voor kort dood werd gewaand. Of je nu voor het eerst of als terugkerende bezoeker voet zet in de vervloekte Ishimura, Dead Space zorgt vijftien jaar na datum nog steeds voor een huiveringwekkend horroravontuur. En dankzij de remake is dat beter dan ooit.
Voor de Dead Space review speelde Joachim op PlayStation 5.