Deus Ex: Human Revolution (hands-on)

Ben je iemand die de directe confrontatie het liefst uit de weg gaat, dan zul je voortdurend gebruik maken van het unieke cover systeem. Adam kan zich tegen zowat alle objecten aandrukken waardoor hij niet gezien kan worden door vijanden. Niets nieuws, maar Human Revolution is uniek doordat het camerastandpunt op zulke momenten van first person, naar third person gaat. Je ziet Adam dus in al zijn glorie in beeld, terwijl je ook een overzicht hebt van de situatie. Wanneer je in een dekkingspositie zit verschijnen er vervolgens een aantal opties in beeld. Wil je een snelle beweging naar het muurtje maken dat meteen naast je staat, dan moet je kort op de daarvoor verantwoordelijke knop drukken die in beeld te zien is. Wil je Adam om het hoekje van je dekking laten schuiven, dan moet je diezelfde knop ingedrukt houden. In een dekkingspositie duiken er met andere woorden voortdurend context sensitive acties op die aan de hand van een kleine afbeelding aangeven wat voor effect ze zullen hebben.

Deze speelwijze, en het feit dat je bij het zoeken van dekking van een eerste- naar derde persoonsperfectief gaat tonen aan dat Human Revolution, hoewel het misschien zo lijkt, geen doordeweeks actiespel is. Het wisselen van cover krijgt door dit alles een meer tactisch tintje met zich mee, en het tempo van door de omgeving heen sluipen ligt dan ook beduidend laag. Het is perfect mogelijk om ongezien voorbij de tegenstand te sluipen, maar daarvoor zul je heel wat geduld moeten hebben. De spanning is echter te snijden doordat vijanden bij het minste lawaai richting de bron van het geluid komen.

Is sluipen niet zo je ding, dan valt Human Revolution ook als een FPS te spelen. Een welgemikt schot in het hoofd van een opponent met je pistool kan wonderen doen, al is het wel zo dat Adam niet bepaald een kogel absorberende spons is. Enkele keren geraakt worden staat zonder pardon gelijk aan opnieuw beginnen, maar wanneer je knallen met het zoeken van dekking gaat combineren kom je gelukkig al wat verder. Toch ging onze voorkeur al snel uit naar de Splinter Cell speelstijl, gezien je ook op die manier erg agressief kunt spelen. Adam kan namelijk ook zonder wapens vijanden te lijf gaan met een arsenaal aan dodelijke en verdovende mêlee aanvallen. Wel altijd ervoor zorgen dat je lijken zorgvuldig wegsleept zodat de collega's van je slachtoffer geen alarm kunnen slaan. Alsof Solid Snake het zelf in je oor komt fluisteren.

Ook leuk is dat je verslagen vijanden hun zakken kunt doorzoeken. Zo ontvang je extra kogels, voedsel (om je levensbalk bij te vullen) en geld waarmee je andere voorwerpen kunt gaan kopen. Dit alles komt terecht in je inventory die nog het meest doet denken aan die uit de Resident Evil reeks. Je onzichtbare rugzak bestaat uit een aantal vakjes, en elk voorwerp dat je erin stopt neemt een bepaald aantal vakjes in beslag. Zo zorgt een snoepreep qua omvang voor weinig problemen, terwijl een sniper gun al snel vijftien van de zeventig slots in beslag neemt. Item management speelt dus zeker een rol in Human Revolution, maar men verklapte ons dat het later nog mogelijk zou worden om items met elkaar te combineren.

Wanneer we wat verder door de menuschermen heen gingen bladeren kwamen we terecht in het augmentations scherm. Zoals eerder aangegeven werd Adam na de aanval bij Sarif Industries uitgerust met wat spraakmakende augmentations, en dat zorgt er op het vlak van gameplay voor dat je je personage in ware RPG-stijl kunt opwaarderen. Om augmentations te activeren heb je namelijk Praxis nodig, een ingame valuta vergelijkbaar met talent points. Telkens wanneer je vijanden verslaat, geheimen ontdekt, verdoken files leest of missies tot een goed einde brengt ontvang je punten. Heb je genoeg punten, dan krijg je een Praxis die je mag spenderen binnen een van de vele augmentations. Kies je er bijvoorbeeld voor om je ogen op te waarderen door je Praxis toe te wijzen aan "Smart Vision", dan kun je vanaf dan doorheen muren kijken. "Cloaking System", een body augmentation, zorgt er dan weer voor dat je onzichtbaar kan worden.

"Een god in een machine", de tweede betekenis van deus ex machina, komt in dit systeem tot uiting. Er zijn een heleboel vaardigheden die je op deze manier kunt verdienen, en per augmentation zijn er vaak nog opsplitsingen en specialisaties te vinden. Denk echter niet dat je deze abilities oneindig kan gaan gebruiken. Het actieveren van augmentations zorgt er namelijk voor dat je energiemeter snel naar beneden gaat. Hierdoor kun je maar enkele seconden door muren heenkijken, en ga je ook met deze snufjes strategisch om moeten gaan. En wees er maar zeker van dat er nog heel wat interessante, meer exotische vaardigheden op je wachten waarover we op dit moment nog niets mogen verklappen. Wel kunnen we nu al zeggen dat dit RPG-element volledig past binnen de gameplay, want Human Revolution voelt op nog enkele punten aan als een rollenspel.

Ook het voeren van gesprekken met randpersonages speelt namelijk een voorname rol om informatie te ontfutselen. Zo kozen wij ervoor om een babbeltje te slaan met de receptioniste van Sarif Industries, en even dachten we dat we opnieuw met Shepard op pad waren. Net zoals in Mass Effect mag je tijdens gesprekken zelf kiezen welke onderwerpen je aan wilt halen. Ook de manier waarop je vragen van een antwoord voorziet is volledig aan jou. Je ziet onderaan het scherm enkele responsen staan, en naargelang het door jou uitgekozen antwoord zal de dialoog evolueren. In hoeverre de gesprekken het niveau van Mass Effect 2 benaderen kunnen we nu nog niet uitmaken, maar opnieuw voegt dit alles een laagje diepgang toe aan de spelervaring.

Er valt nog zoveel meer te vertellen over Deus Ex: Human Revolution, maar laten we afsluiten door de audiovisuele presentatie te bespreken. Hoewel onze speelsessie bestond uit drie uur aan de slag gaan met een alpha-build van het spel kunnen we nu al concluderen dat ontwikkelaar Eidos een pracht van een game aan het ontwikkelen is. De omgevingen zien er nu al haarscherp uit, terwijl het volledige spel lijkt te baden in een gele filter die de Blade Runner achtige setting een stuk minder kil doet aanvoelen. En toch is Human Revolution een lekker duister, grimmig spel compleet met een sfeervolle soundtrack die doet denken aan het werk van Vangelis. Het zijn echter vooral de kleine details die van de delen een geheel maken. De typografie van de schermteksten, de manier waarop Adam zijn in z'n hoofd gemonteerde zonnebril aandoet en het hectische gevoel dat je krijgt wanneer je een server aan het hacken bent – ooh ja, nog zoiets geniaals waar we nu geen tijd meer voor hebben om te bespreken – doen me geloven dat deze Deus Ex wel eens een van de meest spannende spelervaringen van 2011 in huis zou kunnen hebben.