Deus Ex: Human Revolution
Nieuw tijdperk, maar ook vers concept?
door Stieven Schaerlaeken
Wie ooit de TV-serie Fringe bekeken heeft weet dat de menselijke fantasie zeker niet stil staat bij de gedachte van kunstmatige ledematen en verbeteringen aan het menselijke lichaam. Toegegeven, de wetenschap heeft het leven er al makkelijker op gemaakt voor mensen die daar nood aan hebben, maar in Deus Ex gaan ze toch nog wel een paar kilometers verder met het concept. Armen die zo verfijnd, en zo perfect zijn dat ze door muren kunnen slaan, een nek als een twijgje kunnen breken en in staat zijn je ijskast door het appartement te laten vliegen.
Ogen die doorheen muren kunnen kijken zijn eveneens geen probleem, of wat dacht je van nieuwe wereldrecords op de honderd meter sprint te zetten? Het zijn maar enkele voorbeelden die perfect mogelijk zijn in de wereld van de nieuwe Deus Ex. Maar lang niet iedereen is even opgetogen met de optie op het menselijk lichaam zo te veranderen. Ze vinden het mensonwaardig, een schande tegen de natuur. Wat is het effect op de samenleving wanneer deze twee kampen elkaar in de haren vliegen? Het antwoord krijg je in Human Revolution.
Deze Deus Ex is geen vervolg op voorgaande games maar doet dienst als een prequel. We schrijven 2027, een stevige vijfentwintig jaar voor de verhaallijn uit het origineel. Nanotechnologie is nog toekomstmuziek maar biomechanische aanpassingen, in het spel augmentations genaamd, is een ware rage voor wie het kan betalen. Aan de voorgrond van deze industrie staat de gigant Sarif Industries, met als het hoofd van de beveiligingseenheid Adam Jensen, de protagonist van dienst.
Jensen zijn kennis en kunnen als ex-SWAT agent zal duchtig op de proef gesteld worden wanneer er een plotselinge aanval op Sarif gelanceerd word. Tijdens de aanval loopt Jensen levensgevaarlijke verwondingen op en heeft de arme man geen andere keuze dan zijn lichaam te onderwerpen aan zulke augmentations om hem in leven te houden. Nu rest hem enkel nog de doofpot affaire te ontrafelen, met grote spelers achter de schermen die de touwtjes stevig in handen hebben.
Deus Ex: Human Revolution heeft vier pilaren waar het spel op rust: Stealth, Combat, Hacking en Verkenning. Hoe je deze vier pilaren benut, gebruikt of links laat liggen, is volledig aan de speler. Toch ligt de klemtoon van deze game op het Stealth-aspect, doorspekt met verkenning. Het is aan jou om alternatieve wegen naar je doel te vinden door middel van luchtschachten, deuren te hacken zodat je vijanden kunt ontwijken, en vooral door een goed gevoel voor timing te hebben. Een gezonde combinatie van vindingrijkheid en je augmentations is de aangewezen tactische aanpak. Voel je echter niet veel voor rondsluipen, maar ligt een rechttoe rechtaan aanpak in je aard? Geen enkel probleem, maar dit is in de meeste gevallen niet de aangewezen methode tot succes.
Wat de gameplay van Human Revolution zo aantrekkelijk maakt is dat deze vier pilaren ten aller tijde in elkaar verweven zitten, en de speler dan ook in een fractie van een seconde kan omschakelen. Een zware domper op de feestvreugde is echter de ongelofelijk slechte AI van je vijanden. Meer wel dan niet kun je simpelweg schuin langs een vijand bewegen zonder dat deze daar notie van heeft. Met fronsende wenkbrauwen hebben we deze manier verschillende keren weten te gebruiken, en zijn we zo op een "slimme" manier een gevecht uit te weg gegaan.