Diablo 2: Resurrected review - Old-school hakken in een prachtig nieuw jasje
Je grootvaders actie-RPG.
In de Diablo 2: Resurrected review van Carl kom je te weten of de grootvader van de actie-RPG's anno 2021 standhoudt.
Kom rond het vuur zitten, kind'ren. Lang, lang geleden gebruikten games geen battle passes of 'limited time events' om je maanden en zelfs jaren aan een stuk dezelfde game te doen spelen. Diablo 2 is daar het schoolvoorbeeld van. Willekeurig gegenereerde omgevingen en vijanden, eindeloos veel loot en een verslavende gameplaylus; het zijn de ingrediënten voor een game die zelfs 20 jaar na release nog steeds wordt gespeeld. Toch brengt ontwikkelaar Vicarious Visions nu een remaster uit. Het lijkt een riskante zet, maar uiteindelijk neemt de studio geen echte risico's. Ondanks een verregaande visuele update is dit onder motorkap nog steeds door en door Diablo 2, inclusief alle mooie en minder mooie kantjes.
Om met het mooie te beginnen: de grafische update van Diablo 2: Resurrected is een huzarenstukje. Zoals de traditie bij deze grondige restauraties stilaan voorschrijft kun je naadloos tussen de nieuwe en originele visuals wisselen. Daardoor zie je hoe Vicarious Visions de sfeer en belangrijke details van het origineel heeft behouden, maar tegelijk zijn eigen artistieke wending aan de game heeft gegeven. Alle locaties baden nog steeds in een kille, donkere sfeer, maar er zijn mooie aanvullende details zoals extra reliëf in rotsen, reflecties in poelen water en bloed, en objecten zoals stalagmieten die nu schaduwen werpen (die bovendien roteren naargelang de positie van je lantaarn). Het is een perfecte balans tussen de esthetiek van het origineel en een update naar hedendaagse normen, net zoals de studio dat eerder al met Crash Bandicoot N. Sane Trilogy en Tony Hawk's Pro Skater 1 + 2 klaarspeelde. Ijzersterk werk.
De ontwikkelaar slaagt er ook op andere vlakken in om een goede balans tussen de eigenaardigheden van het origineel en moderne verwachtingen te vinden. Hoewel zaken als de gelimiteerde 'Stamina'-balk en de kleine inventaris aanvankelijk irriteren, heeft Vicarious Visions gelijk dat dat bewuste keuzes van het oorspronkelijke ontwikkelingsteam waren. Bijgevolg laat de studio dat soort elementen ongemoeid. Zaken die de kern van de game echter niet aantasten, worden wel voor een hogere 'quality of life' gemoderniseerd. Zo kun je nu voorwerpen in je inventaris vergelijken, pikt je personage automatisch goud op (al kun je dat ook uitschakelen) en is er nu een 'stash' die je tussen al je personages kunt delen. Het zijn stuk voor stuk weloverwogen keuzes die respect tegenover Diablo 2 tonen, maar de ervaring aangenamer en gestroomlijnder maken maken.
Toch waren er nog meer elementen bij een gelijkaardige modernisering gebaat geweest. Hoewel het niet stoort dat Diablo 2 nog steeds een kleine inventaris heeft, is het visueel design van de menu's frappant: je inventaris is nog steeds een reeks onaantrekkelijke grijze velden die rechtstreeks uit de jaren '90 is geplukt. Ook de navigatie van de menu's op console laat te wensen over: je moet met een cursor werken om stats te zien en voorwerpen te verplaatsen. Het is veruit het meest archaïsche element aan Resurrected en een stap terug tegenover de bijzonder slimme consolemenu's van Diablo 3. Zeker aangezien je zo veel tijd in de menu's spendeert, valt het op hoe onaantrekkelijk en omslachtig het gebruik ervan is.
Die spanning tussen oude gewoontes en moderne verwachtingen trekt zich ook door naar de toegankelijkheid. Dit blijft door en door een old-schoolervaring. Quests geven je een minimum aan uitleg, en je moet zelf maar ontdekken hoe de systemen en items in de game werken. Niemand vertelt je dat Tomes individuele Scrolls kunnen vasthouden, of dat je Javelins kunt herstellen om je voorraad weer aan te vullen. Diablo 2: Resurrected doet wel een enkele grote toegeving aan nieuwe spelers: de mogelijkheid om al snel je vaardigheden te resetten (ook wel 'respec' genoemd) waarmee je een ondermaatse build corrigeert. Resurrected neemt je niet bij het handje en vertrouwt erop dat je zelf tijd en energie investeert in alles begrijpen. Laat het echter wel een waarschuwing zijn voor wie een volledig moderne ervaring zoekt.
Qua gameplay voelt Diablo 2 nochtans niet gedateerd. Dit is de grootvader van de actie-RPG en de game die eigenhandig de blauwdruk voor het genre heeft ontworpen. De basisformule blijft twintig jaar na datum prima standhouden en het hoeft dan ook niet te verwonderen dat meer moderne titels als Path Of Exile en Victor Vran haast identiek spelen. Geen enkele concurrent slaagt echter zo goed in het aanbieden van verschillende speelstijlen. Elk van de zeven 'classes' in Diablo 2: Resurrected heeft unieke vaardigheden en sub-builds die resulteren in volledig andere speelstijlen. Het is een waar plezier om na een dozijn uren de game even fris op te starten met een ander personage en te bewonderen hoe anders je confrontaties benadert. Vicarious Visions verandert niks aan de gameplay van Diablo 2 en dat hoeft ook niet. Wat een game.
Toch zijn er enkele kleine opmerkingen rond de technische stand van zaken in Diablo 2: Resurrected. Tijdens mijn reviewsessies had ik last van een merkwaardige glitch waarbij mijn personage of een vijand soms enkele meters teleporteerde. Het had geen grote impact op de uitkomst van gevechten, maar het gebeurde wel vaak genoeg dat het opviel - ongeveer twee keer per uur, volgens mijn schatting. In binnenruimtes met veel muren (denk bijvoorbeeld aan Jail in Act 1) zorgt de transparantie van de muren voor irritante navigatie waarbij je soms niet weet waarom je vastzit. En op de last-genconsoles is de framerate beperkt tot 30 frames per seconde. Die durft echter te stotteren - zelfs tijdens kalme momenten waarop er niet veel vijanden op het scherm zijn.
Diablo 2: Resurrected kampt dus met enkele kleine technische problemen en archaïsche menu's die vooral op de consoleversies irritant zijn. Laat dat je er echter niet van weerhouden om deze geliefde klassieker een kans te geven. De gameplay staat nog steeds als een huis - al moet je wel tijd en energie uittrekken om alle systemen van de game te begrijpen. Enkele slimme 'quality of life'-verbeteringen en een grondige visuele update maken het plaatje af. Diablo 2: Resurrected doet de oervader van de actie-RPG's herrijzen voor een modern publiek. Een duivels goed eindresultaat.
De Diablo 2: Resurrected review vond plaats op de PlayStation 4.