Diablo 3 (Hands-on)

De GamesCom showvloer davert dit jaar om de dertig minuten. Dat was namelijk het tijdstip waarop honderden mensen enkele meters verder stapten op weg naar de Diablo III en Starcraft 2 gate. Beide games kunnen rekenen op heel wat aandacht van het talrijk aanwezige publiek. Terecht zo lijkt, want je kan een heel uitgebreide versie van beide games spelen. In het begin word je meteen in de actie gesmeten, je belandt in een dor woestijnlandschap. “Leuk, act twee uit Diablo 2 zit er terug in” dacht ik nog. De eerste indruk is vaak de beste en de vergelijking blijft opgaan gedurende de volledige sessie. Je baant je een weg doorheen oude ruïnes, komt giftige beesten tegen en gaat verder van stad naar stad via verraderlijke droogtes en grillige bergpassen.

We kunnen kiezen tussen drie classes: de witch doctor, de barbarian en de wizard. Elk personage heeft een uitgebreide set aan skills, per level krijg je bovendien een extra talent point om dieper te investeren in de talenttree. Hierin kan je, net zoals de vorige Diablo, nieuwe spells leren en bestaande upgraden. Er lijken drie grote talent trees per klasse aanwezig te zijn, elk met een heel eigen stijl en aanpak.

De game komt zeer natuurlijk en vertrouwd over. De interface is verzorgd doch simpel gehouden en er zijn heel wat visuele indicatoren die meteen duidelijk worden. De rode en blauwe bollen zijn terug, onderaan vind je de experience bar terug, quests worden via een uitroepteken aangegeven. Spelers die D2 of WoW hebben gespeeld zullen zich hier meteen thuis voelen. Onderaan zien we de skillbar staan met een standaardassortiment aan abilities. Mage Armor, Arcane Orb, Frost Nova...we moeten er amper over nadenken wat alles juist doet.

We trekken verder en komen onze eerste vijanden tegen. Een horde kleine demonen komen razendsnel op je af gestormd, maar enkele snelle salvo’s later liggen ze tegen de grond. De bekende reeks aan items spat op en we krijgen meteen heel wat potions en geld. Leuk detail, het geld raap je automatisch op wanneer je over de lichamen loopt, er liggen ook heel wat health- en managlobes verspreid op de lichamen zodat je nooit moet wachten om verder te trekken.

De kleine rakkers blijken slechts de voorhoede te zijn voor heel wat meer indrukwekkende vijanden. Grote gevleugelde demonen en pit lords staan imposant je op te wachten net zoals een gehoornde salamander die zich snel onder de grond kan verplaatsen en dus onkwetsbaar blijkt voor mijn magische aanvallen tot hij plots naast me opduikt. Mooi zo, de game schuwt een vleugje tactiek niet. Het begint pas helemaal indrukwekkend te worden wanneer vijanden leren samen te werken. Blizzard loog niet toen ze vorig jaar op Blizzcon zeiden dat de AI echt rekening zou houden met je sterktes en zwaktes. Mijn wizard was niet meteen een reus van een vent en meerdere vijanden kunnen hem snel in de problemen brengen. Door eerst de zwakste vijanden op me af te sturen ging ik Area of Effect spreuken gebruiken en had ik heel wat minder opties om met de big guys af te rekenen.

Monsters die anderen genezen, bonussen geven of extra wezens kunnen oproepen, focussen echt goed op hun verdediging waardoor je meermaals nieuwe vijanden tegenkomt terwijl je naar je originele doel beweegt om hem de genadeslag toe te dienen. Een leuke feature is dat je ook doorheen het hele land heel wat opdrachten krijgt. Zo moest ik een grot binnendringen om een magisch artefact te bemachtigen en later een cultus vernietigen die mensen foltert en offert. Elke opdracht leidt naar een apart gebied met een heel eigen stijl, aangepaste vijanden en uiteraard unieke beloningen.

Over beloningen gesproken, de oude getrouwe item hunt maakt een geslaagde come-back. Elk wezen en elke schatkist laat weer een spoor aan items achter en na een goed halfuur spelen zat ik weer mijn inventory te ordenen zoals weleer. De magische items hebben bovendien een enorme verscheidenheid aan eigenschappen gaande van sneller lopen tot extra kans om spreuken af te vuren. De dungeon sidequest bevatte heel wat amusante momenten. We worden vergezeld van een laffe sidekick, ontdekken dat bepaalde objecten instorten of ontploffen als je goed mikt waardoor heel wat vijanden meteen van het slagveld worden weggevaagd. De game speelt dan ook als een trein, combat scenes vloeien vlot in elkaar over, je levelt, ontdekt nieuwe zones, items, extra opdrachten en skills in een sneltempo en, het meest belangrijke aspect van allemaal, het verveelt in geen geval.

Onze eerste indrukken zijn alvast erg positief. Diablo III is een rechtstreeks vervolg op versie twee met weinig nieuwe aspecten. Als je echter onder het oppervlak begint te graven, merk je de diepgang en de kwaliteit van elke feature. De gevechten zijn fun en op elk moment voel je wel dat gevaar net om de hoek je ligt op te wachten. Hopelijk krijgen we nog wat nieuwe informatie vanop de Blizzcon te horen die dit weekend doorgaat, in dat geval lezen jullie er alles over op Eurogamer.