Dirt 4 review - Vuile handen
Vuile handen.
Het allereerste scherm dat je ziet wanneer je Dirt 4 opstart, geeft je de keuze tussen twee benaderingen: 'Simulation' of 'Gamer'. De eerste schotelt je hetzelfde veeleisende rijgedrag van Dirt Rally voor, terwijl de tweede meer aansluit bij de oude Dirt-games en hun semi-arcadegevoel. Het illustreert perfect de aanpak van Codemasters in hoe het deze terugkeer naar een genummerde Dirt wil benaderen: een combinatie van de toegankelijkheid van weleer en de innovaties van Dirt Rally. De studio verwezenlijkt grotendeels zijn doel, maar uiteindelijk is Dirt 4 slechts een kleine stap vooruit voor de reeks.
De geest van Dirt Rally waart namelijk overal rond. Het zeer gewichtige weggedrag en de scherpe effecten van de omgeving op je wagen leveren nog altijd een adrenalinestoot van jewelste op. Elke fout kan leiden tot een enorme crash en luisteren naar je copiloot is essentieel. In de nachtetappes transformeert Dirt zelfs bijna in een survivalhorrorgame. Dat alles behoort tot de meest intense raceactie die je in gaming kunt vinden. Net zoals Dirt Rally dus.
Het grootste onderscheid met zijn illustere voorganger is echter in de toegankelijkheid te vinden. Waar Dirt Rally amper moeite deed om nieuwe spelers welkom te heten, heeft Dirt 4 een betere aanpak. Dat is niet enkel het gevolg van de beschikbaarheid van een 'Gamer'-rijgedrag, maar ook door de aanwezigheid van uitgebreide tutorials. Filmpjes geven je een duidelijke, simpele uitleg gekoppeld aan een interface die toont wanneer je best remt en accelereert. Zodra de uitleg is afgelopen, word je achter het stuur geplaatst om de theorie in de praktijk om te zetten. Het is de perfecte benadering voor nieuwkomers, en tegelijk zijn veteranen die verdere uitleg en verdieping zoeken welkom.
Ook de kale Career van Dirt Rally wordt aangepakt. Deze keer beheer je opnieuw een team, maar doordat alles in een betere en meer aantrekkelijke interface is gegoten die veel meer opties biedt, is de rol van manager een volwaardige feature geworden. Je kiest mechanici, sponsors en zelfs je PR-vertegenwoordiger. Bovendien onderscheiden de rally-evenementen zich deze keer ook van elkaar door duidelijke thema's, zoals een met enkel hedendaagse auto's of eentje dat focust op Europese bolides. De diverse events en de groei van je team geven je een echt gevoel van progressie.
Dirt 4 weet dus op vakkundige wijze de pijnpunten van Dirt Rally aan te pakken, maar toch blundert het in de selectie van locaties. Net zoals in zijn voorganger zijn er maar vijf locaties aanwezig. Dat was aanvaardbaar voor wat in essentie een early access-game was, maar voor deze volwaardige genummerde sequel is dat een zeer mager aanbod. Tot overmaat van ramp waren Zweden en Wales al aanwezig in Dirt Rally, waardoor enkel Australië, de VS en Spanje nieuwe content bieden. Het schamele totale aantal tracks, waarvan bovendien bijna de helft gerecycleerd is, vormt een blammage voor de game.
Codemasters poogt het gebrek aan (nieuwe) tracks wel op te vangen door middel van de Your Track-feature. Die modus schotelt je procedureel gegenereerde tracks voor. Je kunt daarbij zowel de lengte als de complexiteit bepalen, en als je die laatste helemaal opschroeft, krijg je inderdaad enkele heerlijk duivelse parcoursen als resultaat. Maar door alleen die twee opties en weersomstandigheden aan te bieden, is er een gebrek aan customization. De tracks lijken bijgevolg te hard op elkaar. Vooral het feit dat je binnen een etappe geen verschillende ondergronden kunt kiezen, is een groot gemis. Your Track is uiteindelijk dus een halfbakken feature.
Op andere vlakken biedt Dirt 4 dan wel meer en betere content aan. Zo is Rallycross deze keer veel beter uitgewerkt. De tutorials zijn duidelijker, en er is nu een spotter die voorspellingen doet in verband met je Joker Lap. Die extra afwerking zorgt ervoor dat de modus eindelijk zijn aanwezigheid rechtvaardigt. Ook de nieuwe Landrush-modus is welkom. Daar race je met buggies en uit de kluiten gewassen jeeps op afgesloten stoffige parcoursen. Het roept meteen herinneringen op aan de eerste Dirt en biedt op geslaagde wijze variatie.
De allerbeste vorm van afwisseling is echter de Joyride-modus. De Time Attack- en Smash Attack-uitdagingen zijn een terugkeer naar de Gymkhana-modus uit Dirt 3, maar zonder de dudebro-aanpak van die game. In de plaats krijg je elegante uitdagingen die je rijvaardigheden grondig op de proef stellen. Niet enkel vormen ze door hun sublieme design een verslavende afwisseling voor je rallyritten, maar ook verbeteren ze je rijvaardigheden enorm. De modus wordt echter wel stiefmoederlijk behandeld omdat je hier als enige modus geen geld of ervaring verdient.
Dirt 4 is in essentie Dirt Rally met meer vlees aan de stevige botten. De Career-modus geeft je eindelijk een goeie reden om vele uren in singleplayer te spenderen, Landrush en Rallycross hebben een bestaansreden, Joyride biedt heerlijke afwisseling en door Your Track hoef je niet gefrustreerd te raken vanwege het gebrek aan tracks. Het fantastische rijgedrag van Dirt Rally blijft daarin behouden, en Codemasters weet nieuwelingen via grondige tutorials en een apart rijgedrag ook welkom te heten. Maar dat zijn uiteindelijk penseelstreken die ter afwerking dienen en de game niet fundamenteel veranderen. Bovenal overheerst het gevoel dat Dirt 4 de volledig afgewerkte versie is van early access-product Dirt Rally. Dat is niet per se een verwijt, maar wel een zeer belangrijke kanttekening.