Doom Eternal: The Ancient Gods Part 2 review - Degelijk slotstuk
Het einde van een tijdperk.
In de Doom Eternal: The Ancient Gods Part 2 DLC review kijkt Carl of het verhaal van de Doom reboot in schoonheid eindigt.
Hier zijn we dan. The Ancient Gods Part 2 is volgens ontwikkelaar id Software niet zomaar de tweede uitbreiding voor Doom Eternal, maar rondt het verhaal af dat de Doom-reboot in 2016 startte. Een grote taak voor een DLC, maar een waar het wonderwel in slaagt. Toch is niet alles peis en vree. Hoewel dit tweede deel beter is dan Doom Eternal: The Ancient Gods Part 1, komt Part 2 komt vervaarlijk dicht in de buurt van 'overkill' - en niet op een goede manier.
The Ancient Gods Part 2 laat er geen gras over groeien. De uitbreiding gaat meteen verder waar Part 1 eindigde: je bent op jacht om de demonen voor eens en altijd uit te roeien en het einde is in zicht. Het is lovenswaardig dat Part 2 effectief de verhaallijn eindigt. Het slot is geen cliffhanger of niemendalletje dat zo veel DLC's typeert: dit voelt effectief aan als het slotstuk van de trilogie Doom, Doom Eternal, en The Ancient Gods. Het helpt ook dat Part 2 er lekker vaart achter zet. Dit luik duurt ongeveer drie uur; de perfecte duur om nooit te vervelen, zeker na het te lang uitgesponnen Part 1.
Part 1 viel in negatieve zin op door het gebrek aan nieuwe wapens en mechanics, met slechts drie nieuwe vijanden die vooral op de zenuwen werkten. Part 2 maakt wat dat betreft een veel betere beurt. Zo goed als elk kwartier wordt er namelijk een nieuwe vijand of regel geïntroduceerd die alles fris houdt. Alles begint bij de Meat Hook van de Super Shotgun, die je nu als grappling hook kunt gebruiken. Het is de zoveelste manier waarop id je extra mobiliteit heeft en het vormt een fijne toevoeging tijdens de platformsegmenten. Tijdens combatscenario's is dat echter verwaarloosbaar. Het is onhandig om midden in een gevecht naar boven te moeten mikken om een grappelpunt te gebruiken. De nieuwe functie van de Meat Hook weet dus niet volledig te overtuigen.
Dat geldt al helemaal voor de Sentinel Hammer. Die is ietwat vergelijkbaar met de Crucible, het zwaard uit de basegame. De Sentinel Hammer is echter veel minder nuttig. Hij laat je namelijk kort vijanden 'stunnen' en het geeft je bovendien extra resources. Daardoor biedt het wapen echter veel te weinig meerwaarde, want 'stunnen' kun je al via de Ice Grenade. Meer resources vrijmaken is op zich handig, maar betekent ook dat je de vijand sowieso in brand moet steken of bevriezen. Daarom blijkt zo goed als enkel de Stun-functie nuttig, vooral voor vijanden die enkel tijdens korte momenten kwetsbaar zijn (zoals de vreselijke Blood Maykr die in Part 1 werd geïntroduceerd). Geen geweldige toevoeging dus.
Part 2 zet vooral heel hard in op nieuwe vijanden. Sommige Imps zijn nu Stone Imps, die je enkel met de Full Auto-mod van de Combat Shotgun kunt schaden. Sommige normale zombies zijn nu Shriekers, die bij hun dood naburige vijanden een buff geven. De Armoured Baron heeft armor die je enkel met de Plasma Rifle kunt breken en bovendien na een tijd regenereert. De nieuwe Riot Soldiers schuilen achter een schild dat zelfs niet met je plasma rifle kapot kan - enkel schade toebrengen langs achteren helpt. En Cursed Prowlers goeien vloeken naar je die je enkel kunt verbreken door de vijand met een Blood Punch uit te schakelen. De nieuwe vijanden zijn degelijke toevoegingen die je dwingen om na te denken, maar de flow van de combat niet storen in tegenstelling tot de vijanden uit Part 1.
Het probleem is echter dat de mengeling van alle types vijanden van zowel de basegame als The Ancient Gods Part 1 en Part 2 uitmondt in een bijzonder overweldigende ervaring. Ja, het is lovenswaardig dat deze DLC letterlijk elk kwartier een nieuw element op je loslaat en dus ook eist dat je je bestaande strategie aanpast, maar naar het einde toe wordt het simpelweg overweldigend en vermoeiend om met alles rekening te blijven houden. Vijanden zoals de Spirit en Marauder eisen bijzonder specifieke strategieën en in combinatie met buffs en debuffs voelen sommige gevechten meer aan als een takenlijstje dan als een heerlijk potje knallen. Ja, de extra nadruk op strategie van Doom Eternal is bijzonder geslaagd, maar hier wordt de opeenstapeling van regels na een tijdje simpelweg vermoeiend en restrictief.
Over restrictief gesproken: The Ancient Gods Part 2 eindigt in mineur met een van de vreselijkste eindbazen in de recente geschiedenis. Het laatste gevecht is een tergende oefening in herhaling en beperkingen. Je kunt de eindbaas enkel kwetsen tijdens een heel specifiek moment (à la de beruchte Marauder), elke klap die hij jou uitdeelt herstelt zijn gezondheid, en tot slot roept hij ook speciale vijanden op die immuun zijn voor sommige van je skills. Het is daardoor niet alleen een irritant lang gevecht (ik deed er bijna een halfuur over) maar z'n rigiditeit zuigt bovendien alle plezier uit de improvisatie en flexibiliteit die de combat van Doom normaliter zo aangenaam maken.
Toch verdient The Ancient Gods Part 2 het om deze review op een positieve noot te eindigen, want de levels in deze uitbreiding zijn simpelweg fenomenaal. Het eerste level is dan wel redelijk generisch, maar de overgroeide stad in het tweede level is bloedmooi en het slagveld van het derde level is simpelweg episch. De conceptartiesten van id Software laten opnieuw een diepe indruk na.
'Trop is te veel', luidt een bekend Belgisch gezegde en dat vat The Ancient Gods perfect samen. Waar Part 1 te braaf en te lang voortborduurde op de formule van de basegame, neigt Part 2 dan weer naar overkill. De opeenstapeling van regels zorgt ervoor dat de combat restrictief wordt en je vooral vermoeid achterlaat. De prachtige nieuwe omgevingen doen wel hun uiterste best om dat goed te maken en ook het verhaal eindigt op een positieve noot, maar de vreselijke eindbaas gooit op het laatste moment wat roet in het eten. The Ancient Gods Part 2 is dus net als Part 1 een zeer degelijke DLC, maar zeker niet goddelijk.
Carl speelde Doom Eternal: The Ancient Gods Part 2 op de Xbox Series X.
Hier kun je Doom Eternal: Deluxe Edition kopen op Bol.com