Doom: Hell Followed review - Onbenut potentieel
Onbenut potentieel.
Mijn terugkeer naar de multiplayer voor de Doom: Unto the Evil review viel op zijn zachtst gezegd tegen. De maps waren een flinke stap vooruit, maar de rest van het pakket overtuigde hoegenaamd niet. Daarnaast gooiden technische beperkingen roet in het eten. Maar dat is twee maanden geleden. Inmiddels zijn er meerdere gratis updates uitgebracht, die onder andere Deathmatch en private matches aan de multiplayer modus hebben toegevoegd. Eens kijken of Doom: Hell Followed daar ook van profiteert.
Hell Followed volgt hetzelfde stramien als de vorige DLC-uitbreiding. Dat betekent dat je drie nieuwe maps, een nieuwe speelbare demoon, nieuwe armor-sets, een nieuw wapen en een nieuw stuk uitrusting krijgt. De vorige maps waren zowel visueel als qua gameplay een stuk beter. In deze uitbreiding is er echter sprake van een overtreffende trap. Argent Reach is een grote oude tempel met veel verticaliteit. Molten speelt zich tussen de lava af en is gevuld met sluiproutes. Het is echter Orbital dat de show steelt. De map bevindt zich in de ruimte en heeft prachtige vergezichten. Dankzij het verschil in zwaartekracht tussen binnen en buiten is het ook de enige map met compleet unieke gameplay.
De Cacodemon is de nieuwe speelbare demoon. Het grote ronde gevaarte is misschien niet snel, maar door zijn tong goed te gebruiken trek je vijanden naar je toe om ze vervolgens op te eten. Als je geen honger hebt, schiet je plasma-ballen uit zijn bek. In kleine ruimtes is hij al snel een vogel voor de kat. In open ruimtes, zoals de arena in Orbital, richt hij een ware slachting aan. De Cacodemon is een effectievere toevoeging dan de Harvester. De nieuwe Cyberdemon armor-set geeft je nog meer cosmetische opties en ziet er bovendien toepasselijk demonisch uit. Het helse Reaper-wapen schiet snel meerdere schoten hel-energie af en is daardoor een welkome aanvulling. De Threat Pulse komt ook goed van pas, omdat het de locatie van alle vijanden laat zien.
De gratis updates leveren Hell Followed echter geen voordelen op. De toevoeging van private matches heeft alleen nut als je met vrienden wilt spelen. Zelf hosten kan wel, maar niemand komt je vergezellen. De maps zelf starten zit er niet, waardoor je wederom volledig van de gebrekkige matchmaking afhankelijk bent. Naast de matchmaking is ook de balans nog steeds niet in orde. Je speelt regelmatig potjes van vijf tegen twee. Verder wil de verbinding nog wel eens verbreken en wordt de game overspoeld door cheaters. Een uitbreiding kan nog zo goed zijn, je moet de inhoud wel daadwerkelijk kunnen spelen. Dat is in Doom een frustrerende aangelegenheid.
Doom: Hell Followed is inhoudelijk een uitstekend pakket en vele malen beter dan zijn voorganger. De maps zijn prachtig vormgegeven en slim ontworpen. Het is een genot om met de Cacodemon nietsvermoedende spelers te verschalken, en zowel de Reaper als de Threat Pulse zijn waardevolle toevoegingen aan je arsenaal. Het feit dat technische problemen en beperkingen zo'n kwalitatieve uitbreiding overschaduwen, laat echter een bittere nasmaak achter.