DOOM review - Deal met de duivel
Deal met de duivel.
De aankondiging van DOOM op de Nintendo Switch kwam als een demonische invasie bij een heldere hemel. De gelauwerde en vooral uiterst bloederige first person shooter van id Software maakt voor het eerst sinds tijden de sprong naar een Nintendo-platform. Ontwikkelaar Panic Button heeft bergen verzet om dit voor elkaar te krijgen, maar het is nu toch echt mogelijk om door hordes demonen te scheuren. Dat is te zeggen, als je met een aantal haken en ogen genoegen kunt nemen.
Op het eerste gezicht is DOOM op de Switch een wonderbaarlijk geslaagde port. De game bevat alle DLC, waaronder arcade mode en alle toevoegingen aan de multiplayer. De levels, wapens en ook de classic maps zijn allemaal present, zonder enige aanpassing. Ook audiovisueel zit de sfeer er net zo goed in, dankzij de demonische rode gloed en de loeiharde metal. De bloederige en belonende actie is behouden gebleven, ook al draait de game met 30 frames per seconde. Bovendien zijn de laadtijden niet veel langer dan die van de andere consoles. Panic Button heeft een geweldige prestatie neergezet door deze game naar de hybride console te brengen.
Maar deze prestatie is niet geleverd zonder een aantal opofferingen. Hoewel de game over het algemeen vloeiend draait, dipt de framerate wanneer er meer vijanden ten tonele verschijnen. Daardoor presteert de game vooral op de hogere moeilijkheidsgraden en in hectische multiplayer matches slechter. Een bijkomend effect van de dips is dat de game soms in slow-motion beweegt. De graphics zijn een beetje wazig, wat vooral opvalt als je de game in docked mode speelt. Tot slot is de tekst in docked mode ook slecht te lezen, vanwege een klein lettertype en dezelfde waas die over de 3D modellen zit. Het is nog altijd onmiskenbaar DOOM, maar dat eist zijn tol op de Switch.
In handheld mode valt de waas een stuk minder op en is ook de tekst veel beter te lezen, waardoor de ervaring al een stuk prettiger wordt. De game draait hetzelfde als docked, wat inhoudt dat je niet met nog meer prestatieproblemen te maken hebt. Het valt dan wel op dat de Joy-Con niet nauwkeurig genoeg zijn om DOOM fatsoenlijk te besturen. Mikken is erg lastig, waardoor je wel even in het optiemenu bezig bent om de gevoeligheid precies goed in te stellen. De game speelt een stuk beter met de Pro Controller, die je onderweg dan weer niet zo gemakkelijk gebruikt. Zowel docked als in de handheldmodus heeft DOOM zijn voor- en nadelen, wat geen van beide de meest optimale keuze maakt.
De game bevat momenteel ook wat audiobugs. Tijdens het docked spelen klonk er voor een seconde uit het niets een luide, lage toon. In de handheldmodus gebeurde dit niet, maar in plaats daarvan viel het geluid helemaal weg. In het pauzescherm kwam het geluid weer terug, maar zodra de gameplay hervatte, was het weer stil. Dit kon alleen opgelost worden door de game helemaal uit te zetten. Beide problemen zijn slechts éénmaal tijdens het reviewproces voorgekomen, maar vielen te veel op om ze niet te noemen. De audio maakt een groot onderdeel uit van de sfeer in de game, en deze bugs storen daarom des te meer.
Ondanks de problemen is het nog steeds indrukwekkend een volwaardige versie van DOOM op de Switch te zien draaien. Door de grafische beperkingen heen spat het demonenbloed weelderig op het scherm, en de slimme belichting houdt de sfeer intact. Vooral op de lagere moeilijkheidsgraden is de actie vloeiend en speel je moeiteloos nogmaals door de uitstekende campaign. Heb je vorig jaar echter al het onderste uit de kan gehaald en alles gezien wat de game te bieden heeft, is er naast het draagbare aspect van de Switch weinig reden om opnieuw tot aan je knieën in de lijken te staan. Als dit je eerste kans is om DOOM te ervaren, dan ga je een verduiveld goede tijd tegemoet.
DOOM is nu verkrijgbaar op de Nintendo Switch.