Doom: Unto the Evil review - Weinig voor veel
Weinig voor veel.
In mijn Doom review ben ik kritisch over de multiplayer, maar tegelijkertijd geef ik aan dat die kant van de game wel uren weet te boeien. In juni deed id Software de Doom multiplayer plannen uit de doeken. Ondertussen lanceert de studio het eerste DLC-pakket. Unto the Evil bevat drie nieuwe maps, een nieuwe speelbare Harvester-demoon, nieuwe armor-sets, een nieuw wapen en een kinetic-mijn. Hoog tijd om de multiplayer opnieuw op te starten.
De nieuwe maps zijn Cataclysm, Offering en Ritual. Alle drie zien ze er visueel een stuk beter dan de standaard-maps uit. Het is duidelijk te merken dat id Software de ontwikkeling van Certain Affinity heeft overgenomen en daarmee de kwaliteit behoorlijk heeft verbeterd. Naast de grafische pracht is er flink over de layouts nagedacht. Zo is er voldoende verticaliteit, zijn er diverse sluiproutes en heeft elke map een duidelijk thema. Vooral Cataclysm valt op doordat het volop van portalen gebruikmaakt. Hierdoor kun je vliegensvlug door de map navigeren en wissel je in een hoog tempo tussen de hel en een U.A.C.-basis.
Met de Harvester-demoon schiet je bliksem uit je handen of ontketen je een krachtige schokgolf die vijanden verpulvert. Het duurt echter te lang voordat je een vijand met bliksem tegen de vlakte krijgt en je moet je schokgolf erg goed timen wil ze effect hebben. Daardoor ben je beter af met de Revenant of Prowler-demonen. Beide zijn veel sterker en vooral sneller in het uitschakelen van vijanden. Ook het nieuwe pistool voegt weinig toe omdat Doom van loadouts gebruikmaakt. De meeste tegenstanders kiezen voor de combinatie Rocket Launcher en Shotgun. Met een pistool maak je daar geen vuist tegen. De laatste toevoeging is de kinetic-mijn. Die wekt voornamelijk irritatie op omdat je hem in de hectische potjes multiplayer regelmatig over het hoofd ziet.
Doom heeft groots op de multiplayer ingezet. De Season Pass bestaat namelijk volledig uit multiplayer-content. Het probleem is echter dat de multiplayer nauwelijks nog gespeeld wordt. Van alle modi die de game bevat, is alleen Team Deathmatch populair. Indien je wat anders wilt spelen, dan wacht je totdat je een ons weegt omdat de matchmaking simpelweg geen andere spelers vindt. Aangezien je de Unto the Evil-maps alleen in een mix van alle modi kunt spelen, werkt de matchmaking niet. Zelfs na een half uur wachten zijn er nog steeds niet voldoende spelers gevonden terwijl er maar drie nodig zijn.
Daardoor ben je volledig van de matchmaking in Team Deathmatch afhankelijk. Het is niet mogelijk om op maps te stemmen, dus kun je alleen maar blijven spelen in de hoop dat er een DLC-map in de rotatie voorkomt. Na uren proberen kon ik slechts sporadisch op een nieuwe map spelen. Het ontbreken van zowel een serverbrowser als de optie om zelf games te hosten, zorgt ervoor dat je beperkt toegang krijgt tot de content die je gekocht hebt. Het potentieel van de kwalitatief betere maps gaat daarmee volledig verloren. Daarbij is de balans ver te zoeken en speel je regelmatig potjes van zes tegen drie, wat elke vorm van uitdaging tenietdoet.
De Harvester-demoon is in vergelijking met sommige van zijn soortgenoten te zwak. Het loadout-systeem maakt de toevoeging van een krachtig pistool overbodig. Cosmetische opties zijn er reeds in overvloed. Het komt dus op de maps neer om de aankoop van Unto the Evil te rechtvaardigen. Echter maken technische gebreken de maps quasi ontoegankelijk. Daardoor is het moeilijk om Doom: Unto the Evil aan te raden.
Doom: Unto the Evil is nu beschikbaar voor de pc, PlayStation 4 en de Xbox One.