Dragon Age: Inquisition review
Kruisverhoor.
Dragon Age: Inquisition is een pracht van een comeback voor BioWare. Na de bakken kritiek die de ontwikkelaar over zich heen kreeg vanwege de kleine schaal van Dragon Age 2 en het anticlimactische einde van Mass Effect 3, doet de studio nu een tegenreactie. Dragon Age: Inquisition is daardoor de meest ambitieuze en epische game van een bedrijf dat duidelijk naar de spelers luistert.
Ferelden ligt in duigen. De spirituele leider van de Chantry is in een aanval met magie omgekomen, de Templars en de Mages bevechten elkaar openlijk zonder dat ze nog leiders hebben en bovendien zien de edelmannen uit Orlais hun kans schoon om tijdens deze chaos de macht te grijpen. Het is tijd voor drastische maatregelen. Jij wordt al gauw als leider van de Inquisition aangeduid omdat je als enige de magische aanslag hebt overleefd. Het is aan jou om orde op zaken te stellen.
BioWare brengt die verantwoordelijkheid op een indrukwekkende manier over en geeft je hierbij steeds een ruime keuzevrijheid. In de War Room ga je om met diplomatieke problemen. Als een edelman je vraagt om hem met de toestroom aan vluchtelingen te helpen, beslis jij of je het leger stuurt om die vluchtelingen te coördineren en bij te staan. Of juist om een spion te sturen die de hulpeloze burgers wegjaagt.
En ook op het veld neem je belangrijke keuzes. Chargeer je de vijand samen met het leger, of offer je datzelfde leger als afleidingsmanoeuvre op om zelf de vijand in de rug aan te vallen? Bijna elke situatie plaatst je voor een keuze en Dragon Age blinkt wederom uit door zijn nuances. Er is geen goed of kwaad en iedereen die je ontmoet, heeft wel zijn redenen om een partij te kiezen. Zo leer je een heks kennen die bewust niet tegen de Templars vecht. "Ze hielden ons misschien gevangen, maar het zijn vrienden geworden," zo vertelt ze je.
Ook binnen je vriendenkring hoor je verschillende standpunten en leer je soms zaken over personages die hen in een ander daglicht plaatsen. Cassandra is dan wel een harde tante die vurig voor haar eigen mening opkomt, maar als je tussen missies met haar praat, hoor je hoe ze over haar keuzes twijfelt. Met Solas kan je dan weer uren over de de wetenschap van de magie praten en hoe toegewijd hij is om de mysteries van de Fade te doorgronden. Toch kampt ook hij soms met onzekerheden over zijn begrip van de wereld.
Die nuances zijn overal te vinden, ook in de omgevingen van de game. De bosrijke Hinterlands bestaan uit prachtige meertjes en feeërieke velden, maar vormen tegelijk een bloederig slagveld waarbij er lijken op de akkers wegrotten en boerderijen in brand staan. BioWare puurt een soort schoonheid uit conflict en bouwt daarmee gigantische omgevingen.
Die omgevingen vormen direct de grootste compensatie voor het handvol locaties dat Dragon Age 2 aanbood. De tutorial-omgeving biedt namelijk al direct meer bewegingsvrijheid dan heel Kirkwall dat ooit deed. En daar stopt het niet, gezien elke locatie op zichzelf een soort open wereld vormt met kampen om te stichten, mensen die je hulp nodig hebben, Astrarium-puzzels om op te lossen en nog veel meer. De zij-activiteiten zijn allemaal interessant en bieden ook vaak kleine verhalen aan, zoals twee broers die elkaar omwille van hun verschillende politieke visies te lijf gaan. Dat je extra mogelijkheden in de War Room krijgt door veel sidequests te doen, vormt nog eens een extra stimulans om zoveel mogelijk activiteiten te voltooien.
BioWare mist de bal echter op enkele andere vlakken. Zo hebben je personages tijdens de gevechten veel en gevarieerde vaardigheden en werkt de tactische camera intuïtief, maar incasseren vijanden te veel aanvallen. Vaak is er dan ook weinig sprake van tactiek, maar ben je eerder zo snel mogelijk aanvallen aan het spammen om die lastige Pride Demon te doden.
En ook de loot zit met problemen. Er zijn heel veel zwaarden, helmen, ringen en medaillons te vinden, maar de interface is te log om om je gemakkelijk voorwerpen te doen vergelijken en je er mee uit te rusten. Dat wordt nog eens verergerd doordat je rekening moet houden met de uitrusting van vier personages tegelijk, gezien je ook voor het gereedschap van je kompanen instaat. Je spendeert dan ook te veel tijd in onhandige menu's, terwijl je gewoon de prachtige wereld wilt verkennen.
Maar het valt bovenal op dat BioWare heeft geluisterd naar de feedback van gamers om bepaalde elementen te schrappen of juist terug te brengen. Zo heb je weer een robuuste manier om je eigen personage te maken, nu je kan kiezen uit verschillende rassen met elk bijzondere eigenschappen. Ook je keuzes hier hebben een verstrekkende invloed op je ervaring. Zo reageren veel personages achterdochtig als ze spreken met je Qunari-personage; het ras heeft namelijk de reputatie om bruut te zijn.
Met Dragon Age: Inquisition veegt BioWare vakkundig zijn vergissingen uit het verleden van tafel. De ontwikkelaar ziet het grootser dan ooit en levert hier een gigantische game af, tjokvol met zware morele keuzes en gevarieerde sidequests. Daarbij vergeet de studio niet om ook met de details rekening te houden en complexe, menselijke personages neer te zetten. Na tientallen uren blijft de game zo nog steeds verrassen. Dragon Age: Inquisition vormt een ervaring die je niet snel vergeet.
Dragon Age: Inquisition is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360 en Xbox One en behoort tot Eurogamer Benelux' lijst van beste PS4 games.