Dragon Ball: Raging Blast 2
Kamehamehaaaaalweer!
Twee decennia geleden. Tijdens de week was ik met geen stokken uit bed te krijgen om naar school te gaan. Tijdsgebrek om te ontbijten en te laat op school aankomen, waren meer regel dan uitzondering. Liet mij dus maar gerust in mijn bed lekker lang uitslapen. Maar niet de zondag. De zondagochtend stond ik zonder wekker al om zeven uur - en bij momenten zelfs nog vroeger - op. Spontaan en zonder ook maar één teken van vermoeidheid in nachtkledij en kamerjas de trap naar beneden, richting woonkamer om mij voor de televisie te nestelen. Het was tijd voor Club Dorothée op TF1. Niet echt voor de presentatoren, maar voor de prachtige tekenfilmreeksen die de Franse zender uitzond. Dragon Ball Z was één van die redenen om zonder gapen mijn slaap te laten. Maar dit, of een gelijkaardig verhaaltje, wordt verteld bij elke nieuwe release van een Dragon Ball-Game.
Met Dragon Ball Z: Raging Blast 2 is de reeks ondertussen al aan zijn derde game voor de PS3 aanbeland. Dit maakt een totaal van 34 op de reeks gebaseerde games. Voor de echte fans is dit automatisch ook één van de grote problemen van de games geworden. Het DBZ-verhaal ligt vast. Je gevechten beginnen namelijk altijd met Raditz en Vegeta, om via Frieza en Cell tegen Kid Buu te eindigen. Aangezien het verhaal niet verandert, kreeg je bij vorige games steeds weer dezelfde Story Modes voorgeschoteld. Na het terugschroeven van de storyline in de eerste Raging Blast, hebben ze bij nummer twee het verhaal nu haast volledig overboord gegooid. Wat voor de nieuwkomers misschien een spijtige zaak is, zal voor de ouwe getrouwen al een eerste pluspunt zijn. Wie echt meer over de personages te weten wil komen, kan in de uitgebreide ingebouwde encyclopedie aan z'n trekken komen. Maar we vermoeden dat er weinigen van die optie gebruik zullen maken.
Wat is er dan wel? De Story Mode wordt vervangen door de Galaxy Mode. In deze modus speel je met elk van de karakters een 15-tal gevechten tegen verschillende tegenstanders onder verschillende voorwaarden. Alsof elk personage zijn eigen campaign heeft met specifieke tegenstanders en telkens als laatste gevecht in de Galaxy een boss-battle. Elk gevecht mag dan ook gezien worden als een uitdaging. Zo moet je soms een of meerdere vijanden verslaan, al dan niet binnen een bepaald opgelegde tijdslimiet. Of moet je een vijand verslaan zonder zelf geraakt te worden. Naargelang de voorgeschotelde uitdaging kun je zelf je personage wat tweaken met specifieke aanvallen of een bepaalde verdediging.
Het mag wel gezegd worden dat deze singleplayer gigantisch is. Reken zelf maar eens uit. In totaal zijn er 66 speelbare personages. Wanneer we de transformaties meerekenen, komen we op een totaal van ruim 100 speelbare karakters. Elk met hun eigen campaign van een 15-tal battles, die je vele uren zoet zullen houden. En het spelen wordt ook beloond. Er is werkelijk een shitload aan content te unlocken. Zo begin je bijvoorbeeld maar met ongeveer de helft aan speelbare karakters. Naarmate je verder raakt en bosses overwint, worden nieuwe personages bespeelbaar. Maar er is ook een overdosis aan afbeeldingen, muziektracks, filmpjes, transformaties, kledij, aanvallen, ... vrij te spelen. Waarschijnlijk als beloning voor je persoonlijke volharding.
Niet de eerste tegenstander, maar de besturing zelf zal het eerste obstakel zijn. Bij Street Fighter 2 had je destijds acht speelbare karakters die je na verloop van tijd tot in de puntjes kende. Simpele knoppenbediening en dan een paar specialere aanvallen. En dan nog was je uren zoet met het verder uitzoeken wat de beste tactieken waren. Hoe je elke seconde, elke beweging kon doen tellen. Maar nu zit je met die 66 speelbare personages opgescheept. Het absurde is, dat special moves hier herleid zijn tot een simpele duw tegen de rechter analoge-stick. Maar om gecontroleerd te vliegen dien je een haast onmogelijke knoppen-duw-festijn-combinatie in te voeren. Hierin is dan nog het voornaamste probleem dat de tutorials eigenlijk gewoon te saai zijn. Maar toch doe je er goed aan om ze allemaal eerst eens te doorlopen.
Gevoelsmatig klopt er ook iets niet aan de sterkte van de transformaties. Wie de reeks kent, weet dat transformaties de karakters enorm veel sterker maken. Maar helaas blijft daar in het spel weinig van merkbaar. Je kunt het perfect als Yamcha of Krillin opnemen tegen bigshots als Cell of Kid Buu. Natuurlijk weten we dat de in-game sterktes van de personages tegenover elkaar gelijk oplopend moeten zijn, maar toch is het iets dat blijft wringen.
Dragon Ball: Raging Blast 2 is voorzien van een hoop verschillende modes om de spelers voldoende mogelijkheden te bieden. Naast Galaxy en Tutorial Mode heb je ook de Battle Zone waarin je een reeks gevechten moet overleven. Bij verlies moet je volledig opnieuw beginnen. Er is ook nog een Tournament Mode waarbij je kunt kiezen om het World Tournament te spelen of de Cell Games. Beiden zijn wel nogal, ...euh, gelijkaardig. Via Versus Mode speel je in splitscreen tegen een kameraad en in de Online Mode probeer je tegen andere players ter wereld in Player- en Ranked Matches de bovenhand te halen.
Ik ben van mijn nostalgische jeugdherinneringen naar minpunten gegaan. Maar zijn er dan ook goeie punten hoor ik de fan al lezen. Ja, natuurlijk. Grafisch is dit misschien geen absolute topper, maar hij behoort zonder enige twijfel wel tot de beste in de reeks. De personages zijn fijn uitgewerkt en lijken recht uit de tekenfilmreeks te zijn gestapt. Enkel de achtergronden laten wat te wensen over. Ook qua stemmenwerk werd er opnieuw beroep gedaan op FUNimation en de Dragon Ball Kai stemmencast. Zij verzorgden eerder al het stemmenwerk voor Dragon Ball Z: Tenkaichi Tag Team. En er kan nog steeds gekozen worden voor Engelse of Japanse stemmen.
Er zijn zes nieuwe personages aan het spel toegevoegd die nog in geen enkel ander DBZ-game verschenen. Eén daarvan (het personage Hatchiyack) is te unlocken door te kijken naar de gratis bijgeleverde 30 minuten durende anime "Plan to Eradicate Super Saiyans". Een leuke extra voor - weeral - de fans.
En dat is ook onze conclusie. Dragon Ball: Raging Blast 2 spitst zich volledig toe op gamers die al fan zijn van de reeks. Het lijkt weinig moeite te doen om een nieuw publiek aan te spreken. Het spel heeft wel degelijk een hoog fungehalte, maar dan moet je je om te beginnen door die eerste tutorials en gevechten heen worstelen. Ben je het dan nog niet beu, dan volgen de spectaculaire en overherkenbare vechtanimaties elkaar in hoog tempo op. Deze blitz-momenten hebben een hoge bevredigingsfactor. Helaas dien je er wel de vele kleine kantjes bij te nemen. Ook zijn we er nog niet volledig uit of gigantisch veel personages nu een positief of een negatief punt is. Dat zal van de speler zelf afhangen.