Dragon's Dogma

Van het Japanse Capcom verwachten we zombies. Massa’s zombies. En hier en daar een demon om te fileren tot duvel preparé. Maar een fantasiegame met een vrij te verkennen wereld? Dat was toch één van de laatste concepten die we uit het bedrijf zouden zien komen. Toch pakte men in de vorm van Dragon's Dogma net daarmee uit bij Capcom op E3 2011. Een titel die onder de radar van velen vloog, maar bij ons op de nodige aandacht kon rekenen.

Bij het aanvangen van de speelbare beursdemo valt er te kiezen uit de traditionele klassen in een RPG, want in die categorie bevindt de game zich. Mijn oog valt meteen op de Warrior, omwille van mijn voorliefde om dingen van mijn kling te laten proeven. Het achtergrondverhaal van je eigen protagonist blijft wel dezelfde: een draak consumeert bij aanvang het hart van de held die op z’n beurt neervalt, maar door tot nu toe onverklaarbare krachten toch het leven blijft omhelzen. Hij zit immers dankzij het lot verbonden aan de draak die zijn hart zo gretig oppeuzelde. Het is nu zijn taak om hetzelfde beest op te sporen en te verslaan.

Verder dan die korte synopsis komen we niet en kiezen we maar één van de twee mogelijke levels. Het ene neemt ons mee in een grottenstelsel, het andere zet ons op een wijde vlakte. In elk level spreekt alles werkelijk voor zich: je verslaat elk slecht wezen dat je tegenkomt, maar de meer mythische wezens die ons pad kruisen, zijn de griffioenen. Het zijn zulke taaie klanten dat we ze meteen als minibaasgevecht op ons bord gepresenteerd kregen. Andere dergelijke creaties die de wereld van Dragon’s Dogma bevolken zijn de gekende Chimaera, bestaande uit het hoofd van een leeuw, het lijf van een geit en de staart van een slang.

Spelers die nog nooit een dergelijk spel hebben aangeraakt, kunnen zonder problemen dit opstarten en terwijl zelfs genieten van de sfeer die ontwikkelt tijdens grote gevechten. Zelf heb ik dat niet kunnen testen, maar volgens de ontwikkelaar ben je in de eindversie in staat om sterke computergestuurde personages in te huren en hen het vuile werk te laten opknappen terwijl je bevestigend toekijkt. Het maakt Dragon’s Dogma misschien iets te makkelijk voor getrainde gamers zoals ons, maar de lage instapdrempel zal absoluut geen kwaad kunnen.

Zoals eerder gezegd vormden twee speelbare delen de presentatie van de game op E3 2011. We beginnen logischerwijze met de eerste, een prolooglevel dat ons in een donkere grot laat aanvangen. Samen met een ander personage beginnen we nog maar enkele minuten na de start te hakken op enkele suïcidale trollen. Voor rotten in het vak zoals ons is het een koud kunstje om gebruik te maken van simpele knoppen zoals hoge en lage aanvallen om de weg vrij te maken.

Iets verder vliegen enkele irritante Harpies, vogels met het halve lijf van een vrouw, ons tegemoet om opnieuw het pad te blokkeren. Hier kwamen de controls iets minder goed uit de hoek aangezien we de hele tijd in de lucht stonden te zwaaien, en dat is niet echt evident terwijl meerdere van die duivelinnen je pogingen dwarsbomen. Tijdens het gevecht met de eerste griffioen moeten we echter de duimen leggen, maar er volgt een herkansing.

Het tweede level vindt namelijk buiten plaats, op een ruim veld met in de verte een ommuurde stad. Hier kregen we meteen een duidelijk beeld van de omvang van de gevechten waarin Capcom je wilt plaatsen. Ik vocht hopeloos tegen de griffioen en wist het gat in de ozonlaag nog iets groter te maken door het talloze zwaaien met mijn zwaard, maar volgens de makers zal je via een grijpfunctie bepaalde vijanden kunnen vastnemen en hen beklimmen om dan de genadeklap toe te dienen.

Gewaagd is een woord dat zeker in het woordenboek van Dragon’s Dogma past. Het komt ten eerste uit een productiehuis dat zich voor het eerst aan zulk project waagt en dan nog in een genre dat reeds overbevolkt is. Capcom heeft wel op tijd gewacht om deze in de stoofpot te steken, want zo zeggen ze zelf: “De technologie is nu rijp genoeg om ons project te verwezenlijken.” In een markt waar een titel zoals Skyrim gevaarlijk toekijkt op kleinere spelers, is een korrel voorzichtigheid aan de studio aangeraden. Maar Capcom heeft een duidelijk zicht op wat ze willen bereiken en onze interesse gaat er daarom zeker niet op achteruit.