Drakensang: The River of Time
Is Drakenbloed beregoed?
Drakensang: The River of Time is net zoals z'n voorganger gebaseerd op een pen en papier-spel van Duitse origine: The Dark Eye. Tijdens het vechten en door queestes te volbrengen verdien je Adventure Points. Deze kan je inruilen om je eigenschappen te verhogen en in level te stijgen volgens een heel uitgebreid systeem dat in het begin nogal complex lijkt, maar na een tijdje op een leuke manier diepgang weet te bieden. Hoe hoger je level, hoe hoger de limieten voor bepaalde eigenschappen komen te liggen en hoe meer speciale vaardigheden en talenten je vrij kunt spelen. Je zult dus voortdurend voor de keuze komen te staan aan wat je die zuurverdiende punten wilt gaan besteden, er zijn namelijk enorm veel mogelijkheden aan de hand waarvan je het personage van een persoonlijk karakter kunt voorzien. Hoe beter je stroopskills, hoe meer huid je bijvoorbeeld zult kunnen verzamelen per dood dier, en zo zijn er nog honderden andere eigenschappen. Voer voor de rasechte RPG-gamer dus!
In het menu word je zeker in het begin overspoeld door talloze mogelijkheden. Je kunt goederen equippen die je gevonden of gestolen hebt, maar je moet er wel steeds op letten dat je niet teveel hooi op je vork neemt, want er staat een limiet op het gewicht dat je kan meedragen. Er is een tabblad voorzien waar je wapenvaardigheden kunt verbeteren, en daarnaast ook nog eentje voor speciale eigenschappen. Deze zijn opgedeeld in krachten die je van op een afstand, voor vuistgevechten en voor bescherming kunt gebruiken, en speel je vrij volgens een uitgebreid stamboomprincipe. Bovendien kan je ze verslepen naar een balkje dat tijdens het spelen in beeld blijft, zodanig dat je er snel gebruik van kunt maken. Recepten die je vindt worden bewaard in het receptenboek, aan de hand waarvan je wapens en drankjes (zoals geneesmiddelen, gif voor de vijand, enz.) kunt fabriceren als je de nodige ingrediënten verzameld hebt.
Het spel bevat heel wat (side)quests die je zeker en vast een poosje zoet zullen houden. In het begin moet je redelijk saaie dingen doen zoals voorwerpen verzamelen en de wacht houden, maar na een tijdje bloeit het spel helemaal open en kom je in een groots avontuur terecht. Sidequests kan je altijd even laten voor wat ze zijn om later terug op te pikken, en dan komt het bijzonder vlotte en nieuwe fast travel-systeem van pas. Je kan jezelf namelijk teleporteren naar plaatsen die je al eens eerder bezocht hebt. Als je nieuwe locaties moet ontdekken kan je gebruik maken van de handige minimap die linksboven in beeld staat, en op de grote kaart kan je zelfs notities plaatsen als je ergens iets interessants bent tegengekomen.
Het spel slaagt erin om de uitgestrekte fantasiewereld van het rivierstadje Nadoreth heel mooi weer te geven. Alles ziet er betoverend uit en is een streling voor het oog, de manier waarop met licht gespeeld wordt in het bijzonder. Toch zijn de makers erin geslaagd de systeemvereisten redelijk laag te houden. Je moet echter geen ultrarealistische graphics verwachten, want men is voor een iets meer cartoonachtige stijl gegaan die verbazingwekkend genoeg heel goed bij het spel past. Er zijn heel wat uitgestrekte locaties aanwezig die zich rond de rivier bevinden, en donkere kerkers worden afgewisseld door sneeuwlandschappen en realistisch opgebouwde middeleeuwse steden. Er zijn eveneens een aantal queestes die zich 's nachts afspelen om voor nog meer variatie te zorgen. Tijdens het spelen zal je regelmatig mooie cutscenes te zien krijgen die bijdragen tot het verhalend aspect.
Daarnaast krijg je heel wat fantasierijke muziekstukjes naar je oren toe geslingerd en de stemacteurs zijn duidelijk niet aan hun proefstuk toe. Ze zullen trouwens heel wat werk gehad hebben want er zitten veel verschillende personages in het spel, elk met een typerende eigen persoonlijkheid. Bovendien zijn er ook gewoon gigantisch veel dialogen. Het is enkel een beetje vreemd dat boodschappen van personages die zich in de buurt bevinden of die in je party zitten terwijl je aan het spelen bent, alleen naar je worden overgebracht aan de hand van tekstballontjes. Het stemmenwerk hoor je enkel wanneer je in dialoogmodus gaat.
Die modus is ook zoals we al regelmatig hebben gezien, maar wel mooi uitgewerkt. Iets dat eigenlijk voor alles in dit spel geldt. Als je aangesproken wordt of je begint zelf met iemand een praatje te slaan, komt de persoon in kwestie in close-up tevoorschijn, naast een kadertje waarin wat hij zegt wordt weergegeven in tekstvorm. Daar kan je dan vaak kiezen tussen verschillende antwoordmogelijkheden, die invloed hebben op de manier waarop het gesprek zal aflopen en op de verdere queestes die je zult moeten volbrengen. Deze beïnvloeding van het verdere spelverloop is sterker aanwezig dan in deeltje 1. Ook nieuw is dat de personages je klasse zullen herkennen en daarop zullen reageren. Het komt enkel een beetje raar over dat je personage blijkbaar z'n boodschappen via telepathie overbrengt, aangezien hij/zij geen stem heeft.
Drakensang: The River of Time is een spel geworden waar menig RPG-gamer van de oude garde dringend nood aan had. De game is het bewijs dat spellen niet altijd met iets unieks uit de hoek moeten komen om geslaagd te zijn, ook een solide traditionele ervaring zonder grote minpunten kan tot die categorie behoren. Mensen die deel 1 hebben gespeeld zullen de verse locaties, de kleine maar leuke toevoegingen en de uitbreiding van de verhaallijn appreciëren, terwijl nieuwkomers er ook van kunnen genieten aangezien het om een prequel gaat. Het is eigenlijk zelfs een aan te raden spel voor gamers die het traditioneel RPG-genre eens een kans willen geven, mede dankzij de vele tutorials. Door al het bovenstaande geven we het Duitse spel met veel plezier een kleine 8 mee, in de hoop dat het wordt opgemerkt tussen al dat commercieel geweld van tegenwoordig.