Driveclub review
The social network.
Driveclub is een eerbetoon aan de lang vervlogen tijden van arcadekasten in arcadehallen. Daarin probeerde je driftig de scherpe tijd van een nobele onbekende te verbeteren. En misschien probeerde je het nog eens. En dan nog eens. Met zijn talloze statistieken en constante sociale verbinding wil Driveclub de jacht op de snellere tijd van een onbekende weer openen. Daarbij belooft ontwikkelaar Evolution Studios rijgedrag dat zowel nieuwkomers als veteranen aanspreekt.
Al snel is duidelijk dat Evolution Studios zijn woord heeft gehouden. Je bent zo goed als direct in staat om de snelste bolides probleemloos door bochten te manoeuvreren. Dat komt omdat het rijgedrag van de game een gebalanceerde mix tussen realisme en arcade biedt. Je Ferrari California verliest wel degelijk zijn grip als je te snel in een bocht accelereert, maar het weggedrag is vergevingsgezind genoeg dat je de neus van de Italiaanse krachtpatser snel weer rechttrekt.
Een kleine drift tijdens een race kan een goede strategie zijn om een bocht af te snijden, maar pure driftwedstrijden zijn wel erg frustrerend. Het rijgedrag laat namelijk niet toe om vloeiend te driften, zodat je vaak erg lange glijpartijen moet houden om toch maar wat punten te sprokkelen. Dat heeft als gevolg dat je auto bijna volledig stilstaat na elke bocht. Het haalt veel tempo en plezier uit deze wedstrijden.
Voortgang is er in de vorm van een Fame-systeem dat je in levels doet stijgen en nieuwe auto's laat vrijspelen. Dit is niet bijster origineel en speelt duidelijk leentjebuur bij de Kudos van de Project Gotham Racing-reeks, maar voegt wel een dankbare stimulans toe om mooi en eerlijk te racen.
Driveclub zet zwaar in op sociale verbondenheid. Het is tijdens het racen dat die sociale functies echt tot uiting komen. Face-offs tijdens evenementen dagen je bijvoorbeeld uit om een bocht net iets beter te nemen dan iemand uit je vriendenlijst en geven je extra Fame als je goed presteert. Het is een doordacht en innovatief systeem dat je steeds bij de les houdt en op het scherpst van de snee doet spelen.
De Challenges zijn dan weer de teruggreep naar het verbeteren van rondetijden van onbekenden. Doordat er grote Fame-beloningen mee gemoeid zijn en een individuele tijd van een clublid ook die hele club vertegenwoordigt, wordt competitiviteit op een erg effectieve manier gestimuleerd. De kans is dan ook groot dat deze systemen in andere racegames terugkeren.
Maar toch hangt er een donkere schaduw van oppervlakkigheid boven de sociale verbondenheid van Driveclub. Neem nu de clubs zelf. Die zijn gewoon een verzameling van statistieken, verzameld door de individuele leden. Je hebt dus nergens echt het gevoel dat je met een team iets bereikt. Er zit nochtans enorm veel potentieel in het idee. De game zou ook echt baat hebben bij zaken als interne fora om te kunnen communiceren met je clubleden of een soort agenda om gezamenlijke gamesessies te plannen.
Maar dat doet de game niet en uiteindelijk vormen de clubs maar een randdetail, dat je af en toe eens bekijkt uit nieuwsgierigheid. Een game als The Crew lijkt hier verder in te gaan door spelers op een directe wijze samen missies te laten voltooien en crews tot een essentieel deel van de game te verheffen.
De graphics doen hun uiterste best om de negatieve kanten van Driveclub weg te spoelen. En daar slagen ze voor het grootste deel ook in. De dikke rijen esdoorns op de bergflanken in Cayoosh Point doen je geloven dat je echt in Canada racet en de bergtoppen in Chili zijn adembenemend mooi. De game verdient daarbij bonuspunten voor zijn cockpit-camera's, die de beste en meest gedetailleerde zijn van eender welke racegame op de markt. Je voelt bijna de zachte, lederen zetels van de Lamborghini Aventador en leest probleemloos hoe laat het is op het dashboard van de Mini Cooper.
Maar die aandacht voor details is niet terug te vinden in de opbouw van de menu's. Driveclub is uitgesteld om het dynamische menu nog verder te verbeteren en de sociale functies helemaal tot zijn recht te laten komen. Hoewel dat menu extreem gestroomlijnd is en je op één scherm alle nodige spelmodi en sociale informatie ziet, zijn bepaalde aspecten ondoordacht. Zo worden al je notificaties in één lange lijst weergegeven, zonder onderverdelingen in categorieën. Al gauw wordt dit een onoverzichtelijke warboel van snellere tijden, spelers die je uitdagen en meldingen dat je een hoger level hebt bereikt. Alle informatie op één enkele plek weergeven heeft dan ook een averechts effect op de toegankelijkheid.
Ook qua exterieur zijn de auto's piekfijn afgewerkt, maar de de selectie van auto's is wel opmerkelijk. Behalve de Amerikaanse Hennessey Venom GT rijd je namelijk enkel rond in Europese bolides. Er is zelfs geen enkele Japanse auto aanwezig. Dit is een keuze met het oog op toekomstige downloadbare uitbreidingen, maar een heel slecht idee voor de variatie en volledigheid binnen de game. Je ontkomt dan ook maar moeilijk van het gevoel dat Evolution Studios een groot deel content achterhoudt met het oog op meer winst.
Uiteindelijk wordt in Driveclub hoog ingezet op de sociale aspecten, maar die blijken onvoldoende uitgewerkt om meerwaarde te kunnen bieden en het potentieel wordt dan ook niet helemaal waargemaakt. Het racen zelf vormt echter duidelijk de kern, en door diens degelijke rijgedrag en prachtige circuits houdt de game zich toch nog staande tussen de concurrentie.
Driveclub is nu verkrijgbaar, exclusief voor PlayStation 4.