Duke Nukem 3D: Megaton Edition review
Koning van de controverse.
Voor moderne gamers is Duke Nukem een gruwelnaam. Zij associëren het personage met een game die vijftien jaar in ontwikkeling was en veel kritiek verduurde. Maar vergeet Duke Nukem Forever. In 1996 kwam Duke Nukem 3D uit, een avontuur dat first-person shooters grondig door elkaar schudde. Met de Duke Nukem 3D: Megaton Edition krijg je nu de kans om die game en zijn uitbreidingen te beleven in een modern tijdperk. Zodra je in deze wereld stapt, zie je direct dat de Duke zijn tijd zo ver vooruit was dat het zelfs vandaag nog opvalt.
Vroeger onderscheidde Duke Nukem zich al van shooters zoals Doom door zijn realistische omgevingen. Je tocht leidt je onder andere langs stripclubs, sushirestaurants en banken. En nog steeds zijn deze omgevingen opmerkelijk, onder andere door de grote interactiviteit die zelfs de meeste moderne shooters niet meer bieden. Kom je een toilet tegen, dan laat je Duke urineren. Een pooltafel geeft dan weer aanleiding tot twee minuten afleiding, waarin je alle ballen in de pockets probeert te duwen.
Ook het leveldesign is van het allerhoogste niveau. Via explosies krijg je doorgangen in de grond die leiden naar nieuwe kamers. Schakelaars activeren dan weer verborgen deuren, die vaak terugleiden naar gangen die je al eerder hebt verkend maar waar je nu iets nieuws in ontdekt. Dit slimme leveldesign is zo vooruitstrevend dat je het nu nog terugziet in games, zoals onder andere Dark Souls.
Elk level telt op die manier ontzettend veel geheimen. Het gebruiken van een toilet activeert af en toe een gecamoefleerde deur, terwijl je schilderijen opzij kan schuiven om een verborgen ruimte te vinden. Soms is het extra munitie of een eerstehulpkit, maar af en toe stoot je ook op een doorgang naar een geheim, extra level. Doordat deze geheimen zo goed zijn verborgen, is het telkens een kleine overwinning wanneer je ze ontdekt.
Maar op vlak van humor lijkt Duke Nukem 3D dan weer op een dinosaurus. Vrouwen geld geven, vergezeld door de woorden "Shake it, baby" komt dezer dagen niet zozeer grappig, maar wel puberaal en seksistisch over. En wanneer Duke na het verslaan van een eindbaas diens kop eraf trekt en zijn gevoeg doet in de nekholte, komt het eerder over als wansmaak dan als gewaagde humor.
Wat niet wil zeggen dat alle grappen hun doel missen. In één van de levels vind je de Marine uit Doom, in stukken gescheurd door een vijand. Een duidelijk teken aan de toenmalige competitie dat het Duke Nukem menens was. In nog een ander level moet je dan weer door een gat in de muur kruipen, dat verborgen zit achter een poster. Net zoals in The Shawshank Redemption.
Niet alle levels hebben dat soort amusante verwijzingen. Vooral de tweede episode (Lunar Apocalypse) valt in negatieve zin op vanwege de doorsnee levels die Duke in een ruimtestation plaatsen, een omgeving waar hij eigenlijk niet in thuishoort en die ook het minst aantal grappige momenten heeft. Het is ook in deze hoofdstukken waar je vaak maar vage aanwijzingen krijgt over wat je precies moet doen, zodat je minutenlang op je stappen terugkeert om te zien waar er ergens een deur is opengegaan door de schakelaar die je net activeerde.
Maar het merendeel van de levels is van hoge kwaliteit. Reken daarbij dat niet alleen de eerste drie episodes van de originele game in dit pakket zitten, maar ook de vierde episode uit Duke Nukem 3D: Atomic Edition vertegenwoordigd is. Als extra bonus kan je ook nog eens aan de slag met drie extra uitbreidingen. Kortom: je krijgt heel wat waar voor je geld.
Grafisch is de game ongewijzigd tegenover het origineel, maar dat is zeker geen minpunt. De graphics zijn functioneel en vormen ook een deel van de charme van een retrogame te spelen. Enkel als de weg vooruit wordt aangeduid door een minuscuul scheurtje in een muur vervloek je de retrographics wel eens door hoe onscherp ze soms kunnen zijn. Het creatieve ontwerp van je vijanden blijft wel volledig intact. Verwacht je aan politievarkens in uniformen en rechtopstaande reptielen met machinegeweren die behendig heen en weer springen.
De game heeft een relatief hoge moeilijkheidsgraad, doordat je vaak veel sterke vijanden tegelijk op je dak krijgt. Maar om aan onze moderne noden tegemoet te komen, heeft deze versie van Duke Nukem 3D een ingenieus terugspoelsysteem. Zo spoel je bij je dood terug naar het exacte moment vanaf waar je weer wil inpikken. Denk aan het terugspoelmechanisme uit Prince of Persia: The Sands of Time, maar dan met de mogelijkheid om verschillende minuten terug te spoelen.
De humor is nu en dan puberaal en door vage aanwijzingen loop je soms minutenlang te zoeken naar de juiste weg. Maar door het ingenieuze leveldesign en de talloze geheimen is de game nog steeds relevant en zelfs inspirerend. Koppel dat aan een uitgebreid pakket content en een gebruiksvriendelijke terugspoelfunctie wanneer je sterft en je hebt de perfecte manier om een oude klassieker voor het eerst te ontdekken of opnieuw te beleven. Hail to the king, baby.