E3: Donkey Kong Country Returns (hands-on)

Donkey Kong heeft de laatste jaren steeds genoegen moeten nemen met een tweederangsrol in de schaduw van het arsenaal aan kleurrijke personages afkomstig uit de stallen van Nintendo. Hij heeft moeten trommelen op conga’s, kreeg klop van een heleboel andere spelpersonages in een vechtspel, kroop in een veel te klein autootje voor zijn massief lichaam en kwam samen met mini-Mario’s in een DS-game voorbij. Om te basketballen en naar de Olympische Spelen te trekken wist men het telefoonnummer van de bruine gorilla ook zonder problemen te vinden, maar het is pas dit jaar, op de E3 2010, dat Donkey Kong eindelijk zijn dasje weer uit de kast mocht halen om op te draven in zijn eigen avontuur. Dat is geleden sinds Donkey Kong Country…en nu keert Nintendo gewoon terug naar deze gevierde game met Returns.

We vermoeden dat er bij The Big N een meeting geweest is waarop alle inversteerders lieten weten dat 2D-sidescrollers geld opbrengen. Het is namelijk zo dat samen met Kirby ook Donkey Kong teruggrijpt naar de vorm van een van links naar rechts lopende game. Beide titels overlappen elkaar echter niet doordat het spel met het roze balletje lekker toegankelijk gehouden is, terwijl Donkey Kong net zoals het originele Country een pittige ervaring te bieden heeft. Voordat we daar dieper op ingaan willen we het echter eerst even hebben over een minder positief punt: de besturing van het spel.

Donkey Kong Country Returns is een 2D-sidescroller, maar toch heeft Nintendo ervoor gekozen om hun bekende aap zich te laten voortbewegen met behulp van de thumbstick op de nunchuck. Het resultaat is dat het maken van precieze sprongen minder vlot verloopt dan bij die andere sidescroller die binnenkort uitkomt voor de Wii. Niet zo handig wanneer je weet dat de moeilijkheidsgraad in Donkey Kong Country Returns een stuk hoger lijkt te liggen dan in Kirby: Epic Yarn. Nintendo tracht hun keuze te verantwoorden door de nunchuck een tweede functie te geven. Een van zijn voornaamste aanvalsbewegingen is namelijk wild bonken op de grond, en je raadt het al: dit doe je door met de Wii-afstandsbediening en ook de nunchuck snel op en neer te bewegen. Wat voor resultaat de daaruit voortkomende schokgolf heeft op de directe omgeving is overigens afhankelijk van waar je staat. Sommige vijanden zullen tijdelijk in de war zijn, terwijl andere er net boos van gaan worden. Natuurlijk kun je Kong ook gewoon op tegenstanders laten springen om ze dood te maken, waarna ze al dan niet een lekkere banaan achterlaten.

Zo zijn er wel meer zaken waarin soms voorwerpen verstopt zitten, of juist niet. Van bloemen kun je de blaadjes blazen waardoor er eventueel een puzzelstukje tevoorschijn komt. Verzamel je alle delen van de puzzel, dan verdien je een Master Piece. In het level dat wij speelden waren er maar liefst negen puzzelstukken te vinden, en we zijn er niet in geslaagd om ze allemaal te vinden. Dit doet ons vermoeden dat het opsporen van deze collectibles aardig wat herspeelbaarheid gaat toevoegen aan Donkey Kong Country Returns. Mocht dat nog niet genoeg zijn heeft men ook de letters K, O, N, en G verborgen binnen elk level. Wat voor effecten er optreden wanneer je Kong zijn naam weet samen te stellen kon de ontwikkelaar ons nog niet verklappen. Tel daarbij op dat er aardig wat geheime ruimtes te vinden zijn vol met extra bananen en je weet wel dat de completionisten onder ons een natte droom gaan beleven wanneer ze Donkey Kong Country Returns in huis halen.

Ook de bekende DK-tonnen zijn terug van weggeweest. Je kunt deze gebruiken om op tegenstanders te smijten, maar in sommige vaten kun je Donkey Kong laten kruipen waarna hij de lucht in geschoten zal worden, van explosieve ton naar ton. Af en toe kun je Kong ook richting een achterliggend gedeelte van het level schieten – levels bestaan uit een voorgrond en achtergrond –, terwijl andere tonnen onze favoriete aap dan weer transporteren naar afgesloten omgevingen waar hij binnen een bepaalde tijd naar hartelust bananen mag vangen. Dit soort dingen moeten voor afwisseling zorgen, al zagen we in een trailer van het spel ook al dat de bekende on-rails treinritten terugkeren van weggeweest.

We hadden het al over de stijle moeilijkheidsgraad die we tijdens onze speelsessie tegen het lijf liepen – Kong kan slechts twee keer door een vijand geraakt worden alvorens hij het loodje legt – maar gelukkig mag je wat meer fouten maken eens je Diddy Kong in een level tegen het lijf loopt. Donkey zijn beste vriendje zal plaatsnemen op de rug van onze ster, waarna je twee extra levenspunten krijgt. Leuk zo, maar nog belangrijker is dat Diddy een jetpack bij zich heeft waardoor Donkey grotere afstanden kan overbruggen. Eerder niet bereikbare platformen worden daardoor opeens toegankelijk, met als gevolg dat je mocht je echt alles willen verzamelen binnen levels heen en terug moet lopen. Twee keer schade oplopen staat echter gelijk met het verliezen van Diddy, dus opletten geblazen!

Grafisch springt Donkey Kong vooral in het oog doordat de game ongelofelijke mooie kleuren van je scherm laat spatten. De jungle ziet er in 2D erg weelderig uit, vol met geanimeerde planten, diertjes en struiken. Vijanden zien er origineel uit, en obstakels als vallende rotsblokken en pilaren laten netjes wat stofwolken achter. Het originele Donkey Kong Country zag er al fenomenaal goed uit, en met Returns lijkt Nintendo de hoge verwachtingen opnieuw in te lossen.

We hadden erg veel plezier met het spelen van Donkey Kong Country Returns en we zijn blij dat Nintendo haar gorilla eindelijk nog eens laat opdraven in een waardig, rond hem draaiend avontuur. We hebben onze bedenkingen bij het verplichte gebruik van de nunchuck voor de besturing, maar wie weet heeft het gewoon gewenning nodig en mogen we eind dit jaar concluderen dat onze terugkeer naar het land van Mr. Kong helemaal goed aanvoelt. We geven Nintendo alvast een klopje op de rug voor het dappere gebaar om hun gouden reeks weer terug te brengen zodat een nieuwe generatie gamers er opnieuw kennis mee mag maken.