E3: Rage

Het is een beetje vreemd wanneer je bij een game zit en denkt 'dit heb ik toch al eens gezien?'. Vooral wanneer het om een compleet nieuw spel gaat waar nog niet eerder een deel verschenen is, is het vreemd om dat te beseffen. Rage is zo'n game, want het lijkt in veel opzichten nogal op een uitstekende game van vorig jaar, Borderlands.

We hebben al heel lang niets nieuws meer gezien uit het kamp van id Software. Vooral nieuwe franchises zijn al heel lang niet meer uitgekomen. Het is dus logisch dat de verwachtingen redelijk hoog gespannen zijn wanneer het op Rage aankomt.

In de toekomst is de mensheid bijna volledig uitgeroeid. Sommige mensen zijn ondergronds gaan leven om een verschrikkelijke gebeurtenis te overleven, terwijl anderen een soort kleine biodomes gebouwd hebben om zichzelf te beschermen.

Er waren echter ook heel wat mensen die niet het geluk hadden om de apocalyps in zo'n veilige omgeving door te brengen, en die zijn uiteindelijk gemuteerd in smerige monsters die alles en iedereen verslinden.

In deze wereld loop en rij jij rond; het is een droge plaats, één waarbij zand en rotsen de omgevingen overheersen. Hier en daar ligt een dorpje, stad of een eenzaam huisje waar je mensen zult tegenkomen. Deze mensen kunnen je voorzien van quests, waarna je eigenlijk een dungeon ingaat om het schorem eens een lesje te leren.

Het is vooral de omgeving en de eenzame sfeer in Rage die zo doet denken aan Borderlands. Grafisch ziet het er namelijk heel anders uit. De tekenfilmachtige sfeer is ingeruild voor een behoorlijk realistische look, die echter op de één of ander manier toch surrealistisch lijkt. Rage lijkt echter wel qua schaal iets groter te worden, vooral omdat de steden iets groter en vooral meer bewoond zijn dan die in de role-playing shooter van Gearbox.

Mensen zullen afhankelijk van jouw acties op je reageren; in eerste instantie zullen ze terughoudend zijn omdat ze je niet goed kennen en dus niet weten wat ze aan je hebben. Een paar quests voltooien zal ervoor zorgen dat ze je vertrouwen en je meer informatie geven over van alles en nog wat.

Wat opvalt wanneer je Rage bekijkt is hoe soepel het allemaal loopt en speelt. De actie is, zoals we dat gewend zijn van id, rechttoe rechtaan, maar het ziet er op de één of andere manier toch iets gesmeerder uit dan bij veel van zijn tegenhangers.

Dit komt misschien ook omdat de wapens zo goed in de game passen. Natuurlijk heb je wat raketwerpers en loden bonen schietende mmachines, maar er zijn ook nog heel wat andere wapens. Zo kun je onder andere een soort ninjaster werpen waarmee je vijanden met één kan van hun hoofd kan ontdoen.

Een grote feature in Rage zal het verzamelen van allerlei onderdelen zijn en er je eigen voorwerpen mee maken. Heb je genoeg items? Dan kun je een machinegeweer plaatsen dat een bepaald gebied zal verdedigen. Ben je nog iets beter? Dan kun je een lopende turret maken. Of wat dacht je van een op afstand bestuurbare bom die je richting vijanden kan rijden?

In eerste instantie kregen we alleen een level te zien dat zich afspeelde onder het stadje Wellsprings. De watervoorziening was gekaapt door één van de vele bendes in het spel en jij mocht een oplossing verzinnen. Dat betekent dus alles en iedereen aan gort knallen.

Even later kregen we echter iets veelbelovends te zien. We gingen op reis naar de zogenaamde Dead City – zo genoemd omdat nooit iemand er levend van terugkomt. Waar Wellsprings nog vooral last heeft van de bandieten, zijn het de mutanten die de Dead City hebben overgenomen. Een paar kleine irritante dwergen zette de aanval in, en al snel lagen ze in bloederige stukken op de grond uiteen gespreid. Een groter monster verscheen vervolgens ten tonele, ongeveer twee of drie keer zo groot als een normaal mens. Logischerwijs zorgde dit voor wat meer problemen, maar een paar welgemikte schoten met de raketwerper zorgde voor een fijne mist van bloed en rook.

Op dat moment begon de grond te trillen, in de game welteverstaan. Het voelde alsof de t-rex uit Jurassic Park langzaam naar ons toe kwam; stof dwarrelde van balken af en onstabiele stukken van gebouwen stortten in. Wanneer je dacht dat het vorige monster voor een probleem zorgde, dan had je nu een probleem: voor ons stond namelijk een monster van minstens tien verdiepingen hoog, en hij zag er niet al te vrolijk uit.

En toen was de demo ten einde...

Wat we tot nu toe gezien hebben van Rage was leuk en goed, maar ook niet meer dan dat. We hebben nog niets gezien dat ervoor zou moeten zorgen dat deze game zich onderscheidt van de andere spellen in haar genre. Grote omgevingen zijn niet nieuw voor shooters, net als het aannemen van quests en het maken van je eigen items.

Een belangrijk onderdeel van de game zou het racen moeten worden. Naast de actie te voet is er namelijk een groot onderdeel van het spel gereserveerd voor voertuigen. Helaas kregen we dit slechts een heel kort moment te zien; niet genog om ons ervan te overtuigen dat dit de unique selling point is van Rage.

Rage mag dan vooralsnog weinig speciaals in huis lijken te hebben, we hebben het hier wel over id. Dus zelfs al betreft het hier een spel dat weinig nieuws doet, dan zal het ongetwijfeld datgene wat het wel heeft, niets minder dan uitstekend doen..