Eerste indruk: Carbine Studios' MMORPG WildStar
Vera's eerste stappen op planeet Nexus.
Al gauw na de ontdekking van de nieuwe planeet Nexus vliegt iedereen elkaar in de haren om een plekje te bemachtigen. De Dominion is het machtigste imperium van het universum en bezit alle planeten. Deze wil ook ditmaal alle schatten opeisen, terwijl de Exiles in Nexus een nieuwe thuisplaneet zien. Dit leidt tot een gevecht om te overleven, en er ligt een ander kwaad op de loer.
Dit is in een notendop de plot van Carbine Studios' WildStar. De game is al een tijdje geleden gelanceerd, maar een MMORPG leer je pas echt kennen als je er behoorlijk wat tijd insteekt. In deze eerste indruk lees je een eerste indruk van WildStar, die de basis vormt voor de uiteindelijke review.
Waarom wil een studio eigenlijk een MMORPG maken? Er is duidelijk al een groot aanbod: Guild Wars, The Elder Scrolls Online, Final Fantasy XIV: A Realm Reborn, Star Wars: The Old Republic en natuurlijk ouwe rot World of Warcraft. Wat heeft Carbine Studios bezield zich op de verzadigde MMORPG-markt te werpen en daarbij niet te kiezen voor de free-to-play aanpak maar een ouderwetse abonnementsdienst?
De ontwikkelaar is niet bepaald een groentje op MMO-gebied. Carbine Studios is in 2005 door zeventien voormalige Blizzard Entertainment-werknemers opgericht, nadat ze eerder betrokken waren bij de ontwikkeling van World of Warcraft. De studio wil het genre niet heruitvinden maar MMO-spelers een alternatief bieden met unieke features. De cartooneske vormgeving en het dynamisch vechtsysteem zijn hierbij de grootste troeven.
De tekenfilmstijl komt vooral tot uiting in de rassen en hun fantasierijke vormgeving. Zo zijn er bij de Exiles de schattige Aurin met hun grote oren en lange staarten en de uit de kluiten gewassen Granok, die imponeren met een huid die uit steen bestaat. De Mordesh omschrijf je het beste als zombies in een robotpak en zo zijn er ook bij de Dominion nog interessante rassen, zoals de iconische Chua. Dit knaagdier springt je van de cover al tegemoet en doet nog het meest denken aan een boosaardige versie van Ratchet. Je weet wel, van Clank!
Met deze rassen 'huppel' je door Nexus, want zo zijn ook de animaties aangedikt als in een cartoon. Zo dans je over het slagveld als een van de zes verschillende klassen, waarbij iedere klasse een eigen rol vervult in een team. Denk daarbij aan de standaard Warrior die als tank dient om klappen op te vangen, maar ook aan een Engineer die zijn eigen turrets bouwt. In WildStar is de Stalker de rogue-klasse, waarmee je onzichtbaar wordt en zo aanvalt voor de vijand het in de gaten heeft. Resten nog de magische klassen als de Spellslinger, Esper en Medic. Daarin valt met name de Medic op, die niet alleen maar bezig is met het helen van anderen maar ook zelf behoorlijke schade doet.
Daar waar de klassen duidelijk in categorieën vallen die je van MMO's gewend bent, is het voornamelijk in het vechtsysteem waarin je deze met een twist leert spelen. De focus hierin ligt niet op het louter stilstaan en selecteren van spreuken. Zodra je een aanval inzet, dan wordt het bereik ervan met blauwe lijnen aangegeven. Je ziet dus precies waar je actie landt. Hetzelfde geldt voor de vijand. Je ziet waar de tegenstander gaat aanvallen, waardoor je snel weg kunt springen.
Tijdens de gevechten hoef je dus niet stil te staan om je vijand te raken, je moet wegspringen en een tactische tegenaanval bedenken om te winnen. Ondanks dat Carbine Studios dit vechtsysteem uniek noemt, zie je ook duidelijk dat er leentjebuur gespeeld wordt bij Final Fantasy XIV: A Realm Reborn. Ook in de MMORPG van Square Enix is het noodzaak aanvallen te ontwijken die met een rode gloed worden aangeduid. Toch is het net wat minder statisch, omdat je in WildStar zo ook je eigen aanvallen moet plannen.
Bij het creëren van je personage worden je talloze opties aangereikt. Verschillende haar- en huidskleuren zijn aangevuld met aanpassingsopties die uniek zijn voor een bepaald ras. Zo zijn er voor de reptielachtige Draken verschillende soorten hoorns beschikbaar of bepaal je of je Aurin meer op een konijn of op een vleermuis lijkt door een ander setje oren aan te meten. Al deze opties zorgen ervoor dat je gemakkelijk een uniek aanvoelend karakter maakt, ondanks dat er zoveel andere spelers rondlopen.
Tot slot kies je nog een 'Path,' wat volgens Carbine Studios een belangrijke optie is waarbij de verschillende speelstijlen van MMO-spelers aan bod komen. Als Explorer krijg je bonussen voor het ontdekken van de planeet en als Scientist zet je robots in om je omgeving te analyseren. De Soldier zit vooral tot zijn nek in de computergestuurde vijanden terwijl de Settlers het wat rustiger aan doen en de gemeenschap helpen door gebouwen te maken die vaardigheden van anderen een boost geven.
Wanneer je WildStar start, valt op dat je niet direct wordt losgelaten. Eerst doorloop je een tutorial, waarbij de spelmechanische elementen je mondjesmaat worden uitgelegd. De introductie is behoorlijk luchtig en al snel ben je gewend aan het dynamische vechtsysteem. Niet stilstaan, maar lopen, draaien en springen om je huid te redden zijn het devies.
In deze vroege fase valt al op dat de opdrachten die je krijgt je niet altijd de spelwereld intrekken. Denk daarbij aan knullige tussenfilmpjes die enkel ingestart worden zodat iemand 'bedankt' kan zeggen, waarbij door een gebrek aan voice acting deze karakters extra statisch overkomen. Je voelt je daardoor niet betrokken bij het verhaal, waardoor verveling al snel op de loer ligt. De missies lijken veel op elkaar en ze vallen snel in herhaling. Want ja, ook in WildStar kom je niet om de opdrachten heen waarin je het equivalent van 'tien wolven' moet doden.
Vanaf level zes is het mogelijk om tegen andere spelers te vechten, vanaf level vijftien heb je toegang tot een 'mount' en vanaf level twintig deel je mee aan dungeons, die je in een groep beslecht. Eens je dit level hebt bereikt, heb je aardig wat uren achter de kiezen. Maar daarover lees je later meer in de review van WildStar.