El Shaddai: Ascension of the Metatron

Tijdens mijn speelbeurt kreeg ik de indruk dat de gameplay wat makjes was. Er zijn namelijk maar twee mogelijke bewegingen toegewezen aan de knoppen. Je kunt ofwel blocken, ofwel je wapen gebruiken. Wat ons toch in eerste instantie wat ontgoochelde. Dit bleek echter een volledig foute indruk te zijn. Het spel gaat er namelijk prat op dat je alles wat je nodig hebt om de vijand te verslaan, al in je bezit hebt. Het enige wat ontbreekt, is de kennis hoe het te doen. En dat wordt je langzamerhand uitgelegd terwijl je de levels doorloopt.

Je zult doorheen 3D-werelden zwerven en krijgt ook af en toe enkele platformscènes te spelen. Uiteindelijk zul je tijdens de levels een hoop vijanden ontmoeten en - zoals weer een stuk klassieker is - op het einde van elk level je engel/eindbaas tegen het lijf lopen. Wat een stuk minder klassiek is, is dat je deze eindbaas onmogelijk kunt overwinnen. Je zult dus sterven voor je naar het volgende level overgaat. Zo werd ons meegegeven dat je elke engel een vijftal keer te lijf zult moeten gaan. Enkel tijdens de laatste ontmoeting zul je moeten winnen.

Maar hoe kun je dan winnen als je tijdens de eerste ontmoeting al hardhandig afgemaakt wordt en er geen enkele andere wapens meer bijkomen? De gameplay van dit spel zit hem namelijk in de timing van het gebruik van je wapen. Druk je kort de aanvalstoets in, of lang, of twee maal kort na elkaar, of in de lucht, of hoever sta je van de vijand vandaan, ... telkens zul je een andere aanval brengen. Maar die kennis is je in het begin van het spel nog niet meegegeven. Dit leidt tot het interessante gegeven dat het dus technisch gezien mogelijk is om de engelen al tijdens je eerste ontmoeting te verslaan. En ik verzeker jullie, ik kon het slechts enkele seconden tegen de eerste engel uithouden. Ik ben dan ook erg nieuwsgierig geworden naar de verdere aanpak van hun toch wel erg diepgaande gameplay.

Het scherm zelf is trouwens ook volledig ter beschikking van je speelveld. Er staan nergens getallen, scores, meters, keuzemenu's, ... Ook je levensmeter is subtiel verwerkt in je personage. Meer bepaald in het harnas. De brokstukken die van je harnas vallen, geven het verlies van vitaliteit van je personage aan. Als je personage geen harnas meer aanheeft, dan kan het geen klap meer verdragen. Maar ook dat hoeft niet erg te zijn. De makers wilden een spel maken waar je wel kon sterven, maar waar gewoon verder spelen ook een optie was. Als je sterft, dan word je gewoon door god hemzelf opnieuw gewekt om te herbeginnen bij het laatste onderdeel van het level waar je net aan begonnen was. Zo is een onhandige sprong in de diepe afgrond geen ramp en word je haast ter plaatse opnieuw het level ingestuurd.

Wat ons brengt bij het algemene gevoel dat we aan het spel overhielden na het spelen van de demo. "Anders" is over de ganse lijn het sleutelwoord van deze preview en het daarbij behorende spel. Of hadden we beter overal "uniek" gebruikt? Had ik geen begeleiding gehad bij het spelen van deze demo, dan zou ik het misschien wel iets te mak gevonden hebben en had ik ontgoocheld door de aanwezigheid van slechts drie wapens een twijfelachtige preview geschreven. Maar dit spel is meer. Er zit meer achter dan het in eerste instantie laat zien. En dat is verleidelijk, maar tegelijkertijd verwarrend.

Het zou mij niet verwonderen dat menig ongewaarschuwd speler in eerste instantie best wel eens ontgoocheld zou kunnen zijn na een uurtje spelen. En laat dat dan mogelijk de voornaamste fout zijn die de makers gemaakt hebben. Ze hebben een complex vechtsysteem er zo gemakkelijk laten uitzien dat het haast niet te geloven is welk ingenieus systeem er achter zit. Als ontwikkelaar zit je dan wel op het spel te kijken, maar de consument gaat voort op eerste indrukken. En net die eerste indruk staat bij El Shaddai in schril contrast met het mogelijke potentieel van dit spel. Ik hoop dan ook dat het zijn nu al verkregen cult status mag overstijgen en een eerlijke kans zal krijgen.