Elite: Dangerous review - Toewijding garandeert avontuur
Toewijding garandeert avontuur.
De ruimte. Oneindig groot en daarom bron van oneindig veel beloftes. Je bent immers vrij om te doen en laten wat je wilt, kunt naar hartelust elk hoekje van de procedureel gegenereerde melkweg bezoeken en raakt geheid in intense dogfights verzeild. No Man's Sky maakte die belofte al eerder, met gemengde resultaten. Er is een game die deze beloftes nakomt, maar zijn geheimen alleen prijsgeeft als je bereid bent om er bloed, zweet en tranen voor te laten. Welkom bij Elite: Dangerous, de game die weigert om lief te spelen.
Het hoofdmenu bevat een minimale hoeveelheid interactieve tutorials, die je even snel door de kernprincipes van vliegen, landen en vechten leiden. Daardoor weet je hoe je de game moet besturen, maar daar blijft het ook bij. Je krijgt pas een idee van de mogelijkheden in Elite: Dangerous als je de YouTube-videos bekijkt die ontwikkelaar Frontier geproduceerd heeft. De hoeveelheid studie die nodig is om de game te begrijpen, is aanvankelijk overrompelend en zelfs als je alles hebt gezien, kost het tijd om alles naar de praktijk te brengen.
De leercurve blijft ook lang steil en je grijpt geregeld naar de community terug voor meer informatie over de meeste simpele concepten. Want hoewel de gebruikersinterface van de game erg leesbaar is, schort het aan uitleg om te begrijpen wat je allemaal in de game kunt bereiken. Een nieuw schip bouwen vereist een inzicht waar de gemiddelde automonteur van achter z'n oren krabt, en de uitgestrekte Galaxy Map legt je niet uit dat je een hyperjump niet kunt maken omdat je ruim ditmaal vol zit met zware metalen. "Zoek het zelf maar uit", zegt de game. Elite: Dangerous is dan ook niet een game waar je even een uurtje in duikt na een lange werkdag. Ofwel doe je mee, ofwel blijf je weg.
Je geduld en inzet worden wel rijkelijk beloond, want zodra de zijwieltjes van je allereerste Sidewinder zijn, gaat het universum voor je open. Hier wordt de belofte van een open wereld volledig waargemaakt. Je hebt een zee van mogelijkheden tot je beschikking, van ruimtepiraat tot ontdekkingsreiziger, van premiejager tot vrachtwagenchauffeur. Hoe je dat aanpakt, is volledig aan jou. Naast missies die je kunt aannemen, zijn er eigenlijk geen richtlijnen voor een glansrijke carrière in de ruimte. De mogelijkheden zijn eindeloos, en je kunt goedschiks of kwaadschiks volledig verloren raken in het universum.
Daarin schuilt de kracht van Elite: Dangerous. De game gaat ervan uit dat je je plan trekt en je eigen verhaal breit. De eerste keer dat je in een systeem zonder ruimtestations zonder brandstof komt te staan, zal je ook voor altijd bijblijven. Of die ene keer dat jouw clangenoten een premie op Commandant Kitten_Mittonzz_877 plaatsten, omdat die het grappig vond een vrachtschip met eten voor een weeshuis op te blazen. Bovendien heeft de ontwikkelaar het universum volgestopt met geheimen, waaronder verwijzingen naar een mysterieus alienras. Het is ook in jouw voordeel om in Open Play of op de servers van jouw clan te stappen om het meeste uit de game en zijn mechanics te halen. Iedereen draagt zijn steentje bij om de game een leven te geven dat niet met NPC's te evenaren is.
Het is Frontier gelukt om de uitgebreide pc-besturing naar de PlayStation 4-controller over te zetten. De layout is vrij intuïtief en het is zelfs mogelijk om met de Sixaxis vrij door de cockpit te kijken. Sommige functies zitten echter wel gevaarlijk dicht bij elkaar, waardoor het niet ondenkbaar is dat je vol een verkeerstoren in boost terwijl je je landingsgestel wou gebruiken. Je kunt de besturing volledig naar wens aanpassen om te voorkomen dat de ruimtepolitie je aan flarden schiet voor het afvuren van je lasers in plaats van je stuwraketten. Uiteindelijk is het een kwestie van gewenning, en de standaard layout doet zijn werk goed.
Wat echter niet altijd naar behoren werkt, zijn de servers. Vooral op piekmomenten is er lag te bespeuren, met name wanneer je van systeem naar systeem springt. Je krijgt geen melding van de vertraging, waardoor het het lijkt alsof de game vastloopt. Dat haalt je uit de immersie, en in sommige gevallen duurt het zo lang dat je de game beter vanuit het PlayStation 4-menu afsluit. Gaandeweg werden die problemen minder, maar het is toch een smet op een game die verder als een goed geoliede machine draait. Het probleem is ook niet te ontwijken door in Solo Play te duiken, want Elite: Dangerous heeft een permanente internetverbinding nodig.
Elite: Dangerous is een gigantische onderneming, maar een die jouw inspanning met een universum aan mogelijkheden beloont. Hoe meer jij in de game steekt, des te meer je ervoor terugkrijgt. De game offert gebruikersgemak op ten behoeve van een écht levende wereld, staande gehouden door de community en jouw eigen avonturen. Met Elite: Dangerous ligt de melkweg aan jouw voeten, en alleen een steile moeilijkheidsgraad en een overvloed aan mogelijkheden houden je tegen. Kun je die de baas, dan is geen grens te ver.