Empire: Total War - The Warpath Campaign

Gisteren volgde ik een boeiende lezing van cultuursocioloog Walter Weyns over individualiteit in de samenleving. De brave man had het onder andere over de verschillende fragmentarische groeperingen waartoe we ons zelf verbinden, de groep man, de groep gamer, de groep historici. In de nieuwste uitbreiding op Sega’s Total War series trekken we het Indianenpad op…Althans die ervaring probeert men toch over te brengen.

In Empire: Total War Warpath ligt alle focus op Noord Amerika ten tijde van de Europese kolonisatie. We schrijven 1790 en de US of A begint zich af te scheuren van de Britse moederkoek. De vele Indianenstammen raken hoe langer hoe meer verdrukt tot de Europese naties hen beginnen betrekken bij het conflict. Een ideaal scenario om van start te gaan dus.

De ontwikkelaars willen je het gevoelen geven dat je met Indianen op stap gaat, maar hier gaan ze de mist in. Hoe weet je namelijk hoe dit speelt? Welke kenmerken vergroot je uit en welke komen niet aan bod? Creative Assembly heeft naar ons gevoelen een beetje te snel voor de gemakkelijke oplossing gekozen. Men heeft de Indianen binnen de huidige gameplaystructuur willen plaatsen zonder echt ruimte te maken voor hun eigen identiteit.

Een goed voorbeeld daarvan zijn de gevechten…Wanneer verschillende stammen tegen elkaar vechten gebeurde dat volgens antropologen op een heel uitzinnige haast ritualistische wijze. De stammen kunnen wel gebruik maken van hinderlagen en dat soort fraais, maar in de eigenlijke conflicten gaat het om honderden ongeordende krijgers die tegenover elkaar staan…en niet in deze game strijden via de alom gekende Europese methodes van formaties, aanvallen en terugtrekken.

De gevechten zelf voelen daarom wat onecht aan, op het slagveld dat je aangeboden krijgt weet je dat er ergens een hinderlaag is, dus ben je extra voorzichtig. Indianen hebben namelijk de mogelijkheid om zichzelf te verbergen en traag maar zeker over het terrein te bewegen. Nu goed, de gevechten mogen misschien wel onrealistisch overkomen, de pret die je beleeft is er gelukkig niet minder om geworden.

Net zoals de Indianenstammen uit de Far West ben je op elk moment in het nadeel tegen de kolossale Europese mogendheden. Zij brengen hun technologische oorlogsmachine ten tonele met kanonnen, buskruit en heel wat musketiers terwijl jijzelf het moet redden met pijl en boog, werpbijlen en shamanistische strijders.

Je zal dus moeten proberen om vijanden te omsingelen, jezelf lang verborgen te houden, je tegenstrever in de flank aan te vallen en voor hij weet wat er gebeurt moet je de scalp van de bezetter kunnen voelen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want den Europeaan beweegt ook in formaties. Dat wil zeggen troepen die zich breed maken, naast elkaar wandelen, meerdere flanken omvatten en gebruik maken van cavalerie om snel van de ene kant naar de andere te kunnen chargeren.

En dit is waar mijn kil strategisch hart van opwarmt, de mogelijkheid om het uiterste uit je troepen te halen…De mogelijkheid om een schijnbaar onmogelijke situatie recht te trekken en om te vormen naar een nipte overwinning, heerlijk is dat. Warpath is ook een beetje moeilijker dan de originele Empire Total War, omdat je speelt om te winnen…niet simpelweg om de meeste troepen te behouden. En dit wordt op uitstekende wijze naar je monitor gebracht.

De campagnemap beslaat enkel maar Amerika en de vele Indianenstammen bezetten slechts kleine gedeeltes daarvan aan het begin van het spel. Gaandeweg moet je je stam laten evolueren, heel veel mogelijkheden worden hier niet aangeboden, maar mits je tijd,moeite (en vooral heel veel dubloenen) in je stam steekt, kan je ook eigen zware wapens beginnen produceren. Het is een leuke optie en voor sommige scenario’s heb je ze absoluut nodig, maar voor het overgrote deel zal je melee gevechten aangaan en op deze manier je vijand aanpakken. Dit gebeurt in quasi elke stam op dezelfde manier trouwens, de verschillen tussen de Indianen zijn minimaal en je pakt de situatie op nagenoeg identieke wijze aan.