Etrian Mystery Dungeon review
Gaat in rogue op.
Het staat buiten kijf dat de Etrian Odyssey- en Mystery Dungeon-reeksen al langer gevestigde waarden zijn op Nintendo-handhelds. De respectievelijke ontwikkelaars Atlus en Spike Chunsoft hebben de handen in elkaar geslagen om het liefdeskind van beide reeksen op de wereld te brengen: Etrian Mystery Dungeon. Heel verbazend is dat niet, gezien de vele raakvlakken die beide reeksen met elkaar vertonen.
De Etrian Odyssey- en Mystery Dungeon-games zijn in eerste instantie dungeon crawlers. Het is dan ook vooral op dit punt dat beide series elkaar gevonden hebben. Aspirant-cartografen die hun hart in de Etrian Odyssey-games verloren hebben, perken hun enthousiasme echter best in. Het verkennen van de kerkers verloopt volledig volgens de regels van de Mystery Dungeon-games. Dit betekent dat de lay-out van de willekeurig gegenereerde dungeons gaandeweg automatisch op het onderste scherm wordt uitgetekend. Je hoeft dus zelf niet naar de pen te grijpen om elk hoekje en gaatje uit te tekenen.
Het automatisch uittekenen van de kaart is trouwens niet het enige Mystery Dungeon-element dat overheerst. Etrian Mystery Dungeon is namelijk eerder een Mystery Dungeon-game overgoten met een Etrian Odyssey-sausje, dan een gelijkwaardige samensmelting van beide reeksen. Denk Pokémon Mystery Dungeon, maar dan met Landsknechts, Wanderers en diepgaande skill trees in de plaats van Pikachu, Charizard en evoluties.
Dat is tegelijkertijd een zegen en een vloek. Doordat de game heel erg op de Mystery Dungeon-games geënt is, is Etrian Mystery Dungeon een pak toegankelijker dan Etrian Odyssey. Het is een perfecte instapgame voor nieuwelingen die Etrian Odyssey nog net te overweldigend vinden. Daartegenover staat wel dat de doorwrochte Etrian Odyssey- of dungeon crawler-fan die naar een diepgaande uitdaging zoekt, niet aan zijn trekken komt. De invloed van de minder complexe Mystery Dungeon-reeks is hiervoor te sterk aanwezig.
Aanvankelijk heb je wat moeite met het samenstellen van een goed gebalanceerde party en lopen je bezoekjes aan de eerste kerker in mineur af. Eens je echter doorhebt dat een Medic en Protector nagenoeg onontbeerlijk zijn, is vanaf dat moment elke uitdaging ver te zoeken. De twee overblijvende plaatsen in je team vul je in met andere klassen uit de Etrian Odyssey-reeks, zoals de snelle Ninja of de toverende Runemaster.
Je kunt ook een party van vier dezelfde klassen samenstellen of net volledig solo gaan. Het is lovenswaardig dat Etrian Mystery Dungeon je hierin volledig vrij laat, maar in de praktijk wijk je weinig van je vier vaste teamgenoten af. Je kent al hun sterktes en zwaktes, en speelt daar bij het toekennen van skill points dan ook op in zodat je team een coherent geheel vormt.
Voordat je een dungeon induikt, breng je veelal eerst een bezoekje aan de vele locaties van Aslarga, de stad waar je thuisbasis zich bevindt. Zo ga je naar het restaurant om de laatste roddels te beluisteren of quests te aanvaarden, en besteed je in de winkel je zuurverdiende geld aan wapens, accessoires en genezende voorwerpen. Stel je hier echter niet te veel bij voor: alle handelingen en interacties verlopen namelijk enkel via menu's. Dat is dan wel rechtstreeks uit de Etrian Odyssey-games overgenomen, maar het had veel gestroomlijnder en visueel aantrekkelijker gekund. Te vaak ga je in een menu om een ander menu te openen waar je in een oneindig lange lijst naar informatie over een monster moet gaan zoeken. Deze gebrekkige en onaantrekkelijke interface staat haaks op de toegankelijkheid van de rest van de game.
Eens je in de kerker staat, kun je eindelijk beginnen verkennen. In volledige Mystery Dungeon-stijl heb je slechts controle over één personage en neemt de AI je andere personages op zich. Dat werkt meestal goed, maar wanneer het misloopt, trek je je de haren uit het hoofd. Het gebeurt dat je met jouw personage een kamer binnengaat en je overige drie teamleden gewoon in de gang blijven staan. Je kunt van personage wisselen om het euvel te verhelpen, maar daarmee verspil je dan weer kostbare beurten.
De actie in Etrian Mystery Dungeon is namelijk turn-based. Jij valt eerst aan of beweegt een vakje, daarna doen de monsters hetzelfde. Aangezien de AI echter je teamgenoten bestuurt, is er van strategische positionering helemaal geen sprake. En al zeker niet wanneer de bij vlagen gebrekkige besturing je verplicht de situatie weer recht te trekken. Etrian Mystery Dungeon is dan wel geen moeilijke game, maar het is heel frustrerend om tijd en kostbare voorwerpen te moeten verspillen om een fout goed te maken waar je geen controle over had. Je kunt weliswaar een zogenaamde Blast Skill gebruiken om tijdelijk je teamgenoten individueel te besturen, maar daarvoor moet je eerst punten opsparen en die is slechts van tijdelijke aard. Het is een vervelende beperking die er in eerste instantie niet had moeten zijn.
Als je de kerker succesvol hebt doorkruist, kom je uiteindelijk bij de eindbaas terecht. Het is op deze zeldzame momenten dat Etrian Mystery Dungeon volledig tot zijn recht komt. Tijdens de baasgevechten krijg je namelijk de volledige controle over al je teamgenoten zodat je de situatie adequaat kunt aanpakken. Dit is ook nodig, want de baasgevechten zijn behoorlijk pittig en vereisen je strategische vernuft ten volste. Omdat het aantal baasgevechten echter beperkt is, voelt dit aan als een gemiste kans.
Uiteindelijk leent Etrian Mystery Dungeon de verkeerde elementen van de verkeerde games. Het speelse dorpje waarin je in de Pokémon Mystery Dungeon-games quests aanvaardt en voorwerpen koopt, zijn door de saaie menu's uit de Etrian Odyssey-games vervangen . Het diepgaande gevechtssysteem uit de Etrian Odyssey-reeks is dan weer achterwege gelaten voor de simplistische Mystery Dungeon-aanpak. Het resultaat is een toegankelijke roguelike die op papier het potentieel heeft je talloze uren bezig te houden, maar die door slechte designkeuzes en technische euvels vlug gaat vervelen.
Etrian Mystery Dungeon is nu verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS.