Eurogamer Benelux kiest de Games van het Jaar 2014
De persoonlijke favorieten van de redactie.
Wat is jouw favoriete game van 2014? De kans bestaat dat je een ander antwoord op die vraag had verwacht dan je nu geeft, omdat verscheidene van de grootste titels zijn uitgesteld naar 2015. Hoopte je Batman: Arkham Knight, The Witcher 3: Wild Hunt, Battlefield Hardline, Tom Clancy's The Division of The Order: 1886 dit jaar nog in je armen te sluiten? Dan had je pech.
Dat wil niet zeggen dat er in 2014 niets te gamen viel. De redacteurs van Eurogamer Benelux vertellen je over hun favoriete games, die de illustere titel 'Game van het Jaar 2014' mee naar huis mogen nemen. Daarin valt op dat er voor ieder wat wils is: spannende actiegames, enge horrorgames, kleurrijke platformers en grootse RPG's maken er allemaal deel van uit. En omdat er zoveel goede games zijn uitgekomen, noemt iedereen ook nog een welverdiende runner-up.
Bert - The Vanishing of Ethan Carter
Hulpeloos door bossen zwerven, puzzels die je niet begrijpt oplossen en zelf het verhaal reconstrueren; het spreekt waarschijnlijk niet iedereen aan. Toch weet The Vanishing of Ethan Carter al deze elementen met glans te combineren, met een pracht van een game als resultaat. Laat dat sluipmoorden, auto's stelen en olifanten berijden even voor wat het is en ga eens door het oogverblindende Red Creek Valley dwalen. Daal af in donkere mijnen, wandel over een indrukwekkende stuwdam en vergaap je aan een weids bergmeer; je ogen, oren en geest zijn je er dankbaar voor.
Lees The Vanishing of Ethan Carter review.
Runner-up: Pokémon Omega Ruby/Alpha Sapphire
Wat valt er nog over Pokémon te zeggen dat nog niet is gezegd is? De onlangs gelanceerde remakes Pokémon Omega Ruby en Pokémon Alpha Sapphire hebben met ruim drie miljoen verkochte exemplaren in drie dagen nogmaals bewezen dat de 19 jaar(!) oude reeks nog steeds als een huis staat. Men kijkt wel eens raar op als ik in Pokémon-Amie mijn Lopunny zit te aaien, maar dat neem ik er graag bij. Bunny en ik hebben een onbreekbare band <3
Lees de Pokémon Omega Ruby en Pokémon Alpha Sapphire review.
Carl - Diablo III: Reaper of Souls (PlayStation 4)
Wekenlang zit ik gehypnotiseerd naar mijn scherm te staren. Monsters afmaken, loot oppikken en statistieken vergelijken. Repeat. En dat uren aan een stuk. Met de Ultimate Evil Edition bereikt Diablo III dan ook eindelijk zijn volle potentieel. Weg met de Action House en hopen waardeloze loot: Blizzard keert terug naar de pure kern van Diablo en zorgt ervoor dat je een obsessieve drang krijgt naar betere uitrusting. Zelden heeft een game me zo in de ban gehad en zelden komt het voor dat ik weken na de laatste speelbeurt zin heb in nog één allerlaatste sessie in de Adventure Mode. Ik weet immers nooit of ik toch nog een beter zwaard voor mijn Crusader bemachtig!
Lees de Diablo III: Ultimate Evil Edition (PS4) review.
Runner-up: Titanfall
Titanfall lanceerde met een gigantische hype, maar die waaide snel voorbij. De game lijdt aan een chronisch gebrek aan maps, wapens en spelmodi. En dat is zonde, want het is sinds Call of Duty: Modern Warfare geleden dat ik nog zo'n plezier heb beleefd met de multiplayermodus van een shooter. Over daken springen, wallruns uitvoeren en uiteindelijk in je Titan kruipen: het is een heerlijk gevoel en ik kijk erg uit naar een sequel die ook echt een uitgebreide game bouwt rond die schitterende basisformule.
Lees de Titanfall review.
Derek - Alien Isolation
Na de teleurstelling die Aliens: Colonial Marines heet, had ik er weinig vertrouwen meer in dat er ooit nog een game gemaakt zou worden die mij als Alien-fan kon bekoren. Ik kon niet verder van de waarheid zitten. Alien: Isolation laat al in de eerste paar minuten zien dat dit de game is waar ik zo lang op heb gewacht. Op alle punten weet The Creative Assembly perfect de sfeer van de eerste Alien-film over te brengen. De groezelige VHS-kwaliteit, de retro-futuristische esthetiek van de omgevingen, de onvoorspelbaarheid van de intelligente Xenomorph. Het is een nostalgische trip door een wereld waarbij ik van elke stap heb genoten.
Lees de Alien: Isolation review.
Runner-up: Dragon Age: Inquisition
Dragon Age: Inquisition is escapisme in zijn puurste vorm. Je wilt je blijven verliezen in de wereld die BioWare heeft geschapen dankzij de prachtige muziek en indrukwekkende omgevingen. De eerste keer dat ik op het strand van The Storm Coast aankwam en zag hoe de wilde golven tegen de rotsen op sloegen, was ik verkocht. Het zijn deze zeldzame momenten die bevestigen waarom ik liefhebber ben van videogames.
Dirk - Final Fantasy X|X-2 HD Remaster
Van alle games uit 2014 staat de heruitgave van een twaalf jaar oude game op mijn nummer een. Final Fantasy X|X-2 HD Remaster ontving ik tegelijkertijd met Dark Souls II maar ik bleef gekluisterd aan het spel dat ik al kende. Zó veel doet deze heruitgave goed. Square Enix laat zich van zijn beste kant zien: Final Fantasy X staat nog steeds als een huis met prachtige visuals, een heerlijk vechtsysteem en zijn emotievol en intrigerend plot. Tel hierbij de nieuwe soundtrack op (Besaid Island!) en mijn Game of the Year 2014 is duidelijk. Inclusief het verslaan van Penance met een volle sphere grid, voelt mijn tweede 100 procent playthrough even heerlijk als twaalf jaar geleden.
Runner-up: Valiant Hearts: The Great War
Welke misstappen gamers Ubisoft ook aanschrijven in 2014, Valiant Hearts: The Great War hoort daar niet tussen. Ondanks het grootse toneel van de Eerste Wereldoorlog, creëert Ubisoft een intiem verhaal met Valiant Hearts' hoofdpersonages. Je volgt dit groepje door de hele oorlog: hoe ze elkaar kwijtraken, ontmoeten en wederzien. De stripstijl verbloemt de oorlogsgruwelen geenszins. Na het uitspelen blijft deze game je nog wel even bijstaan.
Lees de Valiant Hearts: The Great War review.
Mathijs - Dragon Age: Inquisition
Ik ben nog steeds niet klaar met Dragon Age: Inquisition en begin er zo onderhand van overtuigd te raken dat de game oneindig lang is. En dat is geweldig. Ik heb het hele jaar zitten wachten op zo'n game, eentje die je blijft spelen tot de late uurtjes de vroege uurtjes worden. Want er is véél te doen in Dragon Age: Inquisition. Maar dat is niet eens wat de game zo goed maakt. Het is namelijk ook een BioWare-game. Daardoor is de spelwereld voorzien van een uitgebreide geschiedenis en de personages die je tegenkomt zijn erg interessant. Op beide vlakken stelt de RPG niet teleur. De toegevoegde waarde van een open spelwereld is wat dat betreft slagroom op een al heerlijke taart.
Lees de Dragon Age: Inquisition review.
Runner-up: Diablo III: Reaper of Souls
Diablo III is dankzij Reaper of Souls eindelijk volwassen geworden. Vooral de introductie van Adventure Mode zorgt voor een game die in feite nooit ophoudt. Mijn Wizard is dankzij deze nieuwe modus nog bijna wekelijks te vinden in een of andere uithoek van Sanctuary. De nieuwe Act die dankzij Reaper of Souls is toegevoegd is ook uitstekend. Westmarch laat wederom zien dat Blizzard een van de beste Art Departments in de gamesindustrie heeft.
Randolf - Dark Souls II
Als er één game is die 2014 voor mij defineert, dan is het Dark Souls II. Deze game spelen voordat er Wikipedia-pagina's voor beschikbaar zijn is een waar voorrecht. De eerste weken na de lancering ademde ik Dark Souls II en verloor ik mezelf helemaal in diens mysterieuze wereld. Speelde ik zelf niet, dan keek ik wel toe hoe mijn wederhelft Drangleic trotseerde met een andere class. Maandenlang zat Dark Souls II zo vastgeroest in de PlayStation 3. Gezamenlijk tikken onze personages de 300 speluren aan. Drie uitstekende uitbreidingen bleken de kers op de taart. Ze zorgden ervoor dat Dark Souls II heel 2014 lang bleef intrigeren.
Lees de Dark Souls II review.
Runner-up: Super Mario 3D World
In 2014 scoort Super Mario 3D World als enige game de felbegeerde 10 op Eurogamer Benelux. Tenminste, totdat Super Smash Bros. for Wii U op de valreep er nog eentje meepikte. Een Game of the Year 2014-lijst is desondanks niet compleet zonder Nintendo's meesterwerk. Super Mario 3D World verveelt geen moment, barst van de creativiteit en is daarbij ook een technisch wonderkind. Pure klasse in gamedesign.
Lees de Super Mario 3D World review.
Sander - The Evil Within
Hoewel ik volledig achter mijn beslissing sta, kan ik me voorstellen dat een hoop mensen The Evil Within nooit Game of the Year zouden noemen. Het onverklaarbare surrealisme, de ouderwetse gameplay en het pulpachtige verhaal kunnen immers allen als diepe valkuil dienen. Maar deze moderne survival-horror klassieker van Shinji Mikami is een perfecte formule van Japanse gekheid. De schoonheidsfoutjes zijn er wel degelijk, maar wegen niet op tegen de spanning en de zweethanden die daaruit voortkomen. De excentrieke monsters en het fantasierijke leveldesign blijven nog lang memorabel en ik hoop dat Mikami deze wereld groots uitbreidt in de toekomst.
Lees de The Evil Within review.
Runner-up: Alien: Isolation
Voor liefhebbers van het Alien-universum arriveerde dit jaar dan toch eindelijk een goede gamevertolking. Alien: Isolation ziet er uit als de set van Ridley Scotts sciencefictionfilm, en klinkt ook zo. De game duurde ietwat te lang, maar dat kan de pret niet drukken. Deze speelbare tijdscapsule uit 1979 is een eervolle ode aan het perfecte organisme.
Yvo - Grand Theft Auto V (PlayStation 4 en Xbox One)
Voor de tweede keer in een jaar tijd naar dezelfde plek op vakantie. Normaal gesproken ben ik daar niet voor te porren, maar voor een rondreis door Los Santos en Blaine County maak ik graag een uitzondering. Met een sterk verhaallijn, prachtige graphics en een grootse omgeving was er al een ijzersterke basis gelegd. Maar dankzij de capaciteiten van de huidige generaties consoles is de game nog mooier, gedetailleerder en levendiger. En dankzij de enerverende first-person view vooral een stuk intenser. Ik hoop dan ook van harte dat Rockstar Games me hiermee een glimp van de toekomst van deze of andere series heeft laten zien.
Lees de Grand Theft Auto V voor PS4 en Xbox One review.
Runner-up: Transistor
Als er een relatief onbekende game de volle aandacht verdient tussen alle grote titels, dan is het wel deze sprankelende indiegame. Transistor is mijn eerste officieuze reviewgame, waarmee ik dan ook gelijk met de neus in de boter ben gevallen. Door het mooie verhaal, de opzwepende soundtrack en kleurrijke setting droomde ik dan ook regelmatig weg bij dit kort maar krachtige futuristische sprookje.
Lees de Transistor review.
