Eurogamer Benelux kiest de Games van het Jaar
Onze GOTY en runner-up.
Met onder andere The Last of Us: Part 2, Doom Eternal, Final Fantasy 7 Remake, Ghost of Tsushima en Hades ging 2020 als een prima gamejaar de geschiedenisboeken in. Gelukkig bleef het daar niet bij, want ook dit jaar hebben we weer heel wat buitengewoon interessante games kunnen spelen.
Zoals gebruikelijk kiest de redactie van Eurogamer Benelux zijn favoriete games van het afgelopen jaar. Dat is echter verdraaid lastig kiezen. Daarom krijg je niet alleen de GOTY maar ook de runner-up van elk redactielid. Welke dat zijn lees je hier in de Games van het Jaar 2021.
Sander (GOTY) - Metroid Dread
Wat kan ik nog over Metroid Dread zeggen wat ik niet in m'n review heb vermeld? Voor mij was het laatste avontuur van Samus gaming pur sang. Omdat de game nog niet uit was toen ik hem speelde, waren er uiteraard geen video's met tips, geen forumposts om me te spiegelen, noppes. Alleen ik en Samus en een deadline om de game uit te spelen. Dread van een hele andere orde dus. Maar het was heerlijk om helemaal op te gaan in de game en kluizenaar te spelen tot ik eindelijk weer adem kon happen toen de credits over het scherm rolden. Ik voel me zelden zo voldaan als met Dread - alsof je net tegen alle verwachtingen in een titanenstrijd hebt gewonnen maar het doet me zeker reflecteren over hoe ik games speel en hoe ik nog vaker die high kan krijgen.
Sander (runner-up) - Atelier Ryza 2: Lost Legends & the Secret Fairy
2021 was een jaar waarin ik vooral heel veel rust nodig had. Er is een hoop gebeurd, in de wereld en op persoonlijk vlak, waardoor ik behoefte aan een lager tempo had. Ryza gaf me dat, met vrolijke muziek, een diepgaand crafting-systeem om helemaal in op te gaan en een lekker lowkey-verhaal over vriendschap en ruïnes verkennen. Het hoeft niet zo moeilijk te zijn, soms heb je simpelweg een perfecte alchemistische formule voor plezier.
Yvo (GOTY) - Forza Horizon 5
Ik hou van gamen en ik hou van auto's. Maar op de een of andere manier gaan die twee nooit samen bij mij. De laatste racegame die ik na een paar uur nog niet zat was, dateert namelijk uit de tijd waarin regenbogen nog zwartwit waren. Het is een knappe prestatie van Playground Games om mij uit mijn comfortzone te sleuren, maar vooral om mij in Forza Horizon 5 een nieuwe te laten vinden. Met 324 kilometer per uur een flitspaal passeren, op een slingerige bergpas mijn opgefokte pk-monster beteugelen of in het veilinghuis voor een zacht prijsje een oude jeugdliefde op de kop tikken... Puristen zullen het ongetwijfeld allemaal té arcade vinden, maar ik vermaak me kostelijk in deze heerlijke sandbox. Dus als jullie mij even willen excuseren: Mexico wacht op me.
Yvo (runner-up) - Hitman 3
In Hitman heb je een handjevol mappen waarin je een of meerdere doelwitten omlegt. De ene keer stuntelig met veel trammelant. De andere keer klinisch alsof je er nooit geweest bent. Ik ben allergisch voor repetitiviteit, maar als Agent 47 maak ik graag een uitzondering. Het perfectioneren van routines is namelijk wat deze game wederom zo verslavend maakt. Toegegeven: Hitman 3 doet wezenlijk niets anders dan zijn twee voorgangers, maar dat is stiekem helemaal prima.
Carl (GOTY) - Resident Evil 8: Village
De zombie bestaat al decennia in ons cultureel bewustzijn. Toch blijven media nieuwe manieren vinden om dit vertrouwde monster interessant en spannend te maken. Zo gaat het ook voor Resident Evil. Maar liefst vijfentwintig jaar na het debuut van de reeks slaagt Capcom er nog steeds in om de reeks interessant te houden. De mash-up van het claustrofobische eerstepersoonsperspectief van Resident Evil 7 met de actie en unieke sfeer van Resident Evil 4 blijkt een meesterzet. Alles aan Resident Evil 8: Village klopt gewoonweg. Het dorp is fantastisch ontworpen, met tal van geheimen en nieuwe routes die je gaandeweg unlockt. Het tempo is al helemaal subliem, met keiharde actie (die valstrik in de ruïnes!) en ijzingwekkende horror (House Beneviento!) die elkaar perfect afwisselen. En de setting voelt fris en creatief aan. Heel benieuwd waar de reeks de komende kwarteeuw naartoe evolueert.
Carl (runner-up) - Diablo 2: Resurrected
Ik heb geen problematische band met games. Meestal heb ik na anderhalf uur wel genoeg van een speelsessie en wil ik mijn luie kont uit de zetel heisen. Maar het ARPG-genre is voor mij digitale crack en Diablo 2: Resurrected is de beste dealer in de buurt. Ja, deze Resurrected-versie is amper een modernisering met zijn stomme sprintknop, vreselijke inventory management en het recupereren van je lichaam. Maar de gameplaylus blijft oh zo verslavend. Een pact met de duivel was nog nooit zo leuk.
Glenn (GOTY) - Ratchet & Clank: Rift Apart
Bij de aankondiging van de nieuwe Ratchet & Clank-game waren mijn verwachtingen erg hoog en dus kon ik niet wachten om met dit avontuur aan de slag te gaan. Die verwachtingen werden bij de release allemaal ingelost. Zo laadt de game razendsnel, komt het verhaal (met zijn nieuwe en terugkerende elementen) weer sterk uit de verf en is Rivet - met haar unieke achtergrondverhaal en toffe karaktertrekjes - een waardevolle toevoeging voor (hopelijk) latere games in de reeks. Verder betrapte ik er mezelf vaak op dat ik mijn lach niet kon bedwingen als Clank weer eens een sarcastische opmerking maakte en scoorde Insomniac punten door de toevoeging van een leuk openwereldstukje met veel afwisseling. Door al die redenen past deze game voor mij in het rijtje van leukste Ratchet & Clank-titels en verdient het daarom de titel van Game of the Year.
Nathan (GOTY) - Ruined King: A League of Legends Story
Het is alweer enkele jaren geleden dat ik nog casual League of Legends speelde. Daar bleef het ook bij, want het MOBA-verhaal had me nooit helemaal mee en ik wou geen extra tijd investeren om echt 'goed' te worden. Desondanks verraste het concept van Ruined King: A League of Legends Story me. Deze RPG-invulling van LoL biedt een boeiende kijk op de lore van het Runeterra-universum en enkele gekende Champions. De artstijl is verfrissend en de combat complex en uitdagend, maar uiteindelijk ook intuïtief. Tegen mijn verwachtingen in neemt Ruined King mij wél op sleeptouw en kom ik als gamer weer wat uit m'n comfortzone, zonder dat ik de druk van het online spelen (en vooral online spelers) hoef te ervaren. Kortom, Riot Forge en Airship Syndicate toveren een konijn uit de hoed met een origineel concept dat bovendien zijn verwachtingen inlost.
Nathan (runner-up) - Life is Strange: True Colors
Life is Strange 2 stelde mij na het fantastische eerste deel ontzettend teleur, dus ik hield mijn verwachtingen voor vervolg True Colors wijselijk laag. De uitwerking ervan bleek echter te voldoen aan de standaard van het origineel: een pittoreske omgeving, kleurrijke personages, een pakkend verhaal en al te menselijke relaties. Akkoord, de superkracht van Empathie haalt het niet van het tijdreizen, maar als gameplay is het wel weer mooi met het verhaal verweven. Dat prettige palet van emoties verwarmt je als een dekentje in wintertijd.
Michiel (GOTY) - Inscryption
Ik ben zelden zo blij geweest met de vraag om mijn oordeel over een game te beperken tot 150 woorden, want in dit geval was elk woord extra was toch maar een kans op spoilers geweest. Op het eerste zicht is Inscryption een doorsnee 'deckbuilder' zonder meer, maar schijn bedriegt. Wie eerder al games van Daniel Mullins heeft gespeeld, weet dat hij/zij zich mag verwachten aan een verrassende rollercoaster waarin niets is wat het lijkt. Doe jezelf dus een plezier en duik zo blind mogelijk in deze parel. Sterker nog, vergeet alles wat ik net heb gezegd. Inscryption is een doorsnee 'deckbuilder' zonder meer.
Michiel (runner-up) - It Takes Two
In veel co-opgames speel je eerder naast elkaar dan met elkaar, maar It Takes Two bewijst dat het ook anders kan. Puzzels en mechanics zijn minutieus op elkaar afgestemd waardoor samenwerken - en af en toe eens je partner de huid vol schelden - essentieel is. Reken daar nog bij dat je om de haverklap nieuwe mechanics of zelfs compleet nieuwe genres krijgt voorgeschoteld. It Takes Two is de meest gevarieerde game van het afgelopen jaar en de ideale titel om in de kerstperiode met een vriend(in) op te pikken.
Bert (GOTY) - Griftlands
Als je me zou vragen om een elevator pitch van Griftlands te doen, dan fluisterde ik je nog voor de liftdeuren dichtgegleden waren zachtjes 'Slay the Spire met een verhaal' in je oor. Het hoeft dan ook geen verdere uitleg dat de game van ontwikkelaar Klei Entertainment een schot in de roos is. Je kiest een van de drie personages en baant je al deckbuildend een weg door hun individuele verhaallijn. Naast traditionele combat, die zich ongeveer zoals Slay the Spire voltrekt, is er ook verbale combat waarbij je tegenstanders overtuigt of intimideert. Dit is dan weer helemaal anders van opzet waardoor je twee decks moet onderhouden. Of niet, want je kunt er ook voor kiezen om al je problemen met je knuisten op te lossen, maar dan loop je misschien waardevolle upgrades mis. Kiezen is verliezen, maar met Griftlands win je sowieso.
Bert (runner-up) - The Forgotten City
Ik weet niet of de repetitiviteit ten gevolge van covid als inspiratie heeft gediend, maar 2021 was het jaar van de timeloop-games. The Forgotten City mag zich gerust een van de beste in het genre noemen. De game speelt zich af in een Romeinse stad waar slechts één regel geldt: bega geen zonde. Gebeurt dat wel, dan verandert iedereen in de stad in goud. Behalve jij, want jij kan de dag telkens opnieuw beleven. Wat volgt, is een mysterie waarbij de stad en haar inwoners het topje van de ijsberg zijn. Als je Game Pass hebt, kun je The Forgotten City voor de ronde som van nul denarii spelen, dus zoals de Latijnse spreuk het zegt: Romanes eunt domus.
Bruce (GOTY) - Inscryption
Over Inscryption weet je best zo weinig mogelijk voor je begint te spelen. Dat maakt het een ongelooflijk moeilijke game om aan te raden of om te verantwoorden als beste game van het jaar. De game stelt zich voor als een 'roguelike deckbuilder' met enkele originele concepten en een creepy sfeertje. Wanneer je echter een glimps krijgt van wat er zich achter het gordijn afspeelt, wacht er een ervaring die slechts een handvol andere games bieden. Inscryption is met andere woorden een van origineelste games die je ooit zult spelen, maar misschien verklap ik nu al te veel. Niet twijfelen. Spelen!
Bruce (runner-up) - Loop Hero
Een game die quasi zichzelf speelt. Het klinkt best saai, eigenlijk. Toch was Loop Hero mijn meest gespeelde game van het jaar. De jacht op de perfecte loop, het uitpluizen van een uitgebalanceerde strategie om na tig pogingen eindelijk de eindbaas te verslaan, het grimmige en mysterieuze sfeertje. Loop Hero is origineel, hypnotiserend en vooral verslavend.
Arthur (GOTY) - Resident Evil: Village (GOTY)
Met geweldige set-pieces, doodenge momenten en een heel sterke herspeelbaarheid is Village de beste Resident Evil die ik in jaren heb gespeeld - en dat was door Resident Evil 7 al een hoge lat. De game is een constante rollercoaster van spanning waarin het doorstaan beloond wordt met explosieve climaxes en indrukwekkende actiescènes. Van het kasteel van Dimitrescu tot de fabriek van Heisenberg, en uiteraard het dorp zelf; de gamel zit vol memorabele momenten, geniepige jumpscares en easter eggs die je aanzetten tot exploreren. Hoe eng die momenten ook mogen zijn (ik kijk naar jou, dame Beneviento). En als het met momenten dan toch te angstaanjagend zou worden, kun je een nieuwe game opstarten met ongelimiteerde Magnum ammo en deel zijn van een absolute power fantasy. Village is dus niet alleen de beste Resident Evil in jaren, maar ook de beste game die ik dit jaar heb mogen spelen.
Arthur (runner-up) - Age of Empires 4
Het RTS-landschap is al jaren onveranderd, waarbij nieuwe games binnen dit genre niet kunnen opboksen tegen de klasse van het uitmuntende StarCraft 2 en tijdloze Age of Empires 2: Age of Kings. Age of Empires 4 voelt aan als de eerste echt waardige fakkeldrager van het genre in jaren, en alleen al daardoor verdient het een spot in deze lijst. Dat het ook nog eens op zichzelf een excellente game is, is gewoon een kers op de taart. Een aangename campagne, gevarieerde civilizations die elk iets aparts brengen en goed bedachte game mechanics maken dit spel een waardige runner-up voor mijn Game of the Year.