Eurogamer Benelux kiest de Games van het Jaar 2016
De persoonlijke favorieten van de redactie.
Is er echt alweer een jaar voorbij? Jazeker, en wat voor één. Of je nu graag vijanden aan gort schiet, magische monsters verslaat of uren rondzwerft om bij de ene berg te raken, 2016 bood voor elk wat wils. Naar goede gewoonte reiken de redacteurs van Eurogamer Benelux zijn jaarlijkse medaillepaar uit: per redacteur een voor zijn Game of the Year (goud) en een voor zijn runner-up (zilver). Het was door de waaier aan topgames niet altijd even makkelijk, maar het is ons toch gelukt. Nu is het vol spanning wachten op wat 2017 ons gaat brengen. Cheers!
Overwatch
Yvo (GOTY):
Ik heb een haat-liefdeverhouding met Overwatch. Soms zit ik schuimbekkend achter mijn computer. Tracer die alleen voor eigen succes gaat. Torbjörn die op de meest debiele plek zijn turret neerzet. Widowmaker die ik sowieso al tien minuten niet heb gezien. Kortom, allemaal hersenlozen in mijn team. Zucht...
Maar als iedereen zijn rol met verve vertolkt en je team in een geoliede machine verandert, is het echt genieten geblazen. Dan transformeert de game in een heerlijke hectische shooter. Blizzard heeft alles uitstekend gebalanceerd en komt regelmatig met gratis nieuwe maps en Heroes. Het levert uiteindelijk de leukste multiplayer shooter-ervaring in jaren op. En dat is hard nodig in een markt gedomineerd door uitgemolken militaire shooters.
Bert (GOTY):
Ik heb altijd lak gehad aan online shooters. De combinatie van banjerende spelers en mijn eigen slappe skills is nu eenmaal niet bijster aantrekkelijk. Ik vul mijn avonden liever met andere dingen dan een belabberde K/D ratio en een gekrenkt ego. Tot Blizzard met Overwatch op de proppen kwam.
Na wat aandringen van niet nader genoemde individuen downloadde ik de open bèta, en na enkele potjes voelde ik dezelfde kick die Pandora moet gevoeld hebben toen haar doos voor het eerst openging. Het resultaat was dan ook een maandenlang aanslepende verslaving. Dat een online shooter mij dat kan flikken, allejezus. Ik wil me dan ook bij alle moeders verontschuldigen die ik in mijn razernij door het slijk heb gehaald. Maar ja, in het heetst van de strijd gaat mijn hammer... DOWN!
Bruce (GOTY):
Ik verwacht dat Overwatch bij tal van mijn collega's in hun lijstje voorkomt. Ik verwacht ook dat je bij hen vast en zeker alles kunt lezen over hoe verslavend, toegankelijk en gewoon pure fun de game is. De grootste verdienste van de online shooter is voor mij echter hoe iedereen zich tijdens het spelen belangrijk voelt.
Door je verdiensten extra te benadrukken en je minder indrukwekkende prestaties te verhullen, heeft de casual Overwatch-speler altijd het gevoel dat hij goed bezig is. Iedereen blijft op die manier gemotiveerd en een gezonde teamgeest volgt vanzelf. Natuurlijk heb je altijd rotte appels, maar Blizzard is er wonderwel in geslaagd om een online shooter te ontwerpen die het beste in mensen naar boven brengt. Een model voor de toekomst.
Sander (runner-up):
Ik zeg het maar meteen: ik heb helemaal niets met first-person shooters. En al helemaal niets met competitieve shooters. Maar als er een ontwikkelaar is die mij over de schreef kan trekken, is dat Blizzard wel.
Overwatch trok direct mijn aandacht met kleurrijke en diverse personages. Vervolgens wist de game mij rustig bij de hand te nemen, om me de fijne kneepjes van het vak te leren. Ik voel me competent in een genre waarin ik me normaal gesproken altijd ondergesneeuwd voel. De MMO-achtige skills van de personages maken de game toegankelijk, terwijl je je toch een badass voelt. Oh ja, en loot boxes. Prachtige, glimmende loot boxes.
Lees hier de Overwatch review.
Doom
Samuel (GOTY):
Iedere winter keer ik terug naar Doom. Niet uit nostalgie, maar uit liefde voor de mechaniek. Doom is een gesmeerde game die vaste regels en patronen volgt. Onbewust maak je dit je eigen, en als alles op zijn plaats valt, verandert ieder gevecht in een razendsnelle dans. Doom is simpel maar compleet, en geen enkel andere shooter wekte ooit dat gevoel bij mij op. Tot mei dit jaar.
De nieuwe Doom biedt alles waar ik op hoopte. Nieuwe toevoegingen zoals de verticale gameplay, speciale krachten en nieuwe wapens bouwen voort op kernbegrippen als snelheid en brute actie. Maar het bijzonderste is dat dit allemaal nog steeds samenhangt als een speeldoos. Ik dans weer! In een tijd waarin nostalgie ons lijkt te verstikken, toont id Software hoe het wél moet. Doom biedt alles dat het origineel een klassieker maakt, en breidt uit met twintig jaar vooruitgang. Wat een game.
Johnny (GOTY):
Voor mij een verrassende keuze, want ik had niets van de nieuwe Doom verwacht. Id Software was allang niet meer de studio die het ooit was. Rage viel erg tegen en de ontwikkeling van Doom was op zijn zachtst gezegd moeizaam. Maar wat heeft de studio met Doom een ongelofelijke comeback gemaakt. De essentie van Doom is behouden en de formule is met moderne toevoegingen verder geperfectioneerd.
Ik kan er uren over doorgaan, maar laten we ook even stilstaan bij de Doom Slayer. Heb je ooit zo een badass ontmoet? De hel vreest hem, demonen slaan op de vlucht en hij heeft compleet maling aan alles. Noem een game waarin je binnen vijf seconden al een schedel verpulvert en begint te schieten? Doom is niet alleen goed, maar ook erg zelfbewust. De game overtreft mijn stoutste dromen.
Yvo (runner-up):
Wanneer ik onder begeleiding van rauwe gitaarklanken voor het eerst een demoon met mijn ronkende kettingzaag in tweeën splijt, pink ik een traantje weg. Schitterend! Dit is namelijk precies waarom ik Doom ruim twintig jaar geleden met ontzettend veel plezier speelde. De reboot is met zijn overvloed aan guns and gore een ode aan de klassieker.
Het is weer old school frontaal de aanval opzoeken en wanhopig naar health packs scharrelen. Maar id Software brengt met onder andere de gewetenloze Glory Kills ook vernieuwing. Ondanks de jarenlange ontwikkelingshel heeft de ontwikkelaar uiteindelijk geen betere reboot kunnen maken. Dat de multiplayer helaas zo dood als een pier is, doet daar helemaal niks aan af.
Bruce (runner-up):
Opnieuw een topper die ongetwijfeld bij andere redacteurs dit jaar in goede aarde is gevallen. Dankzij de manier waarop het de klassieke gameplay heruitvindt, zonder aan de brutaliteit van het origineel in te boeten.
Wat ik persoonlijk het meeste aan Doom bewonder, is de manier waarop de game je dwingt om constant de aanval te kiezen. In een genre dat door de jaren steeds meer door tactiek en stealth ingepalmd wordt, voelt die constante drang naar voren verfrissend aan. Id Software herinnert shooter fans aan het feit dat no-nonsense en no-brains niet hetzelfde hoeven te zijn.
Lees hier de Doom review.
The Witcher 3: Blood and Wine
Kevin (GOTY):
Ik heb mijn liefde voor The Witcher 3 en de wereld van Andrzej Sapkowski nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe talentvol de mensen bij CD Projekt RED wel niet zijn. De ontwikkelaar brengt Sapkowski's personages fantastisch tot leven, toont respect voor het bronmateriaal en is niet bang om zijn eigen creativiteit erin te verweven.
Met de Blood and Wine-uitbreiding bewijst de studio dat voor een laatste keer. Voor een crimineel klein bedrag krijg je toegang tot een briljant verhaal met boeiende personages in het zonnige Toussaint. Daarnaast bevat het verschillende verwijzingen naar Sapkowski's werk en speelt een van de leukste personages uit de boeken een grote rol. Dat alles maakt The Witcher 3: Blood and Wine een waardige afsluiter van de serie en stiekem gewoon het beste wat 2016 te bieden heeft.
Mathijs (runner-up):
Kan ik The Witcher 3 nog een keer nomineren als mijn favoriete game? Natuurlijk kan ik dat! Dankzij de niet aflatende ijver van ontwikkelaar CD Projekt RED is er ook dit jaar nieuwe Witcher-content uitgebracht. En wat voor content! Vampiers, moordcomplotten, rivaliserende wijnboeren en een directe confrontatie met het bureaucratische stelsel van de Cianfanelli-bank. En dat heet dan een 'uitbreiding'. Blood and Wine is een waardige afsluiting van de Witcher-reeks en een waardig einde voor een van de beste RPG's aller tijden.
Lees hier de The Witcher 3: Blood and Wine review.
Titanfall 2
Carl (GOTY):
Dit jaar steekt er voor mij één game als een titaan boven de rest uit: Titanfall 2. Haast moeiteloos pakt de multiplayermodus de kleine problemen van zijn voorganger aan. Maar de echte verrassing en de reden waarom deze shooter de geschiedenisboeken ingaat, is de singleplayercampagne. Die is namelijk zo mateloos creatief dat er nog jaren over gepraat wordt.
Het stuk waar er een huis rond je wordt gebouwd! Van airship naar airship gegooid worden! De massieve veldslag met Titans! De gehele Cause And Effect missie! Ja, over Titanfall 2 kan ik nog uren doorbomen. Dat de verkoopcijfers tegenvallen, is doodzonde. Als je een passie voor games hebt, dan móet je het creatieve design van Titanfall 2 zelf ervaren. Niet te missen.
Lees hier de Titanfall 2 review.
Dishonored 2
Mathijs (GOTY):
Dishonored 2 is het schoolvoorbeeld van een ruwe diamant. Aan de ene kant heb je verschrikkelijke technische problemen, vooral op de pc. Maar aan de andere kant krijg je een spelwereld geserveerd die levendiger aanvoelt dan inktvis in een Koreaans specialiteitenrestaurant.
Elke straathoek, kamer, openbare ruimte en locatie in Dishonored 2 heeft een eigen persoonlijkheid. Het voelt fantastisch om als toerist in Karnaca rond te lopen en je aan het oog voor detail van ontwikkelaar Arkane te vergapen. Het moorden en het gebruik van bovennatuurlijke krachten zijn wat mij betreft bijzaak.
Lees hier de Dishonored 2 review.
Battlefield 1
Nathan (GOTY):
Eindelijk is een ontwikkelaar erin geslaagd om de Eerste Wereldoorlog als een succesvolle setting te gebruiken. Eerdere pogingen zoals Verdun schoten daarin tekort. Battlefield 1 biedt een mooie inleidende singleplayer met enkele spannende stealth-missies, maar de multiplayer steelt de show. Epische gevechten hertekenen al gauw het fijn gedetailleerde landschap. Bajonetten zorgen voor intense confrontaties van man tegen man. Gasgranaten doen me in paniek naar mijn gasmasker grabbelen. Hoewel ontwikkelaar DICE zo waarheidsgetrouw mogelijk historische wapens en voertuigen in de game plaatst, blijft de essentie van de Battlefield-reeks behouden.
Bovendien is er voor elk wat wils. Ik bevind me afwisselend in de uitgestrekte Sinaïwoestijn of de claustrofobische bossen van Argonne. De modi Domination en War Pigeons bieden intensieve actie op kleine schaal. Conquest en Operations zijn grootser en geven nog beter de hel van The Great War weer. Battlefield 1 staat garant voor een verantwoorde geschiedenisles op het scherpst van de snee.
Lees hier de Battlefield 1 review.
The Last Guardian
Sander (GOTY):
Ik had nooit verwacht The Last Guardian ooit te spelen, laat staan hem te recenseren. Nog veel verbaasder ben ik dan ook dat ik deze game als de beste van 2016 beschouw. Trico's animatie, de band tussen het beest en het jongetje, alles klopt simpelweg. Toegegeven, de game heeft wat gebreken waaronder één die bijna m'n controller om zeep hielp. Maar uiteindelijk weet de game eenvoudig over te brengen waar andere mee blijven worstelen: het overbrengen van pure emotie. The Last Guardian brengt het beste van Ico en Shadow of the Colossus samen tot een geheel dat me nog lang bijblijft.
Lees hier The Last Guardian review.
Stardew Valley
Marcel (GOTY):
Toen Yvo ons vriendelijk doch dringend verzocht om twee games te nomineren voor een GOTY-artikel, raakte ik in een soort limbo waardoor ik alleen nog maar naar het scherm kon staren. Geen toets aangeslagen. 2016 was namelijk een fantastisch gamejaar met heel veel hoogtepunten. De consoles komen echt op gang en de pc is een platform met frisse ideeën.
Je moet begrijpen dat het kiezen van twee games dan een stressvolle situatie is. Dus ging ik in Stardew Valley mijn gewassen maar water geven. Ontwikkelaar ConcernedApe's liefdesverklaring aan Harvest Moon biedt een compacte wereld, waarin je de boerderij van je grootvader van de grond af aan opbouwt. Door het langzame tempo zorgt een reis naar het dorpje Stardew Valley voor rust in je hoofd, wat in de proloog van de game naar voren komt. Stardew Valley is een meditatief toevluchtsoord waar je de alledaagse rompslomp achter je laat.
Dark Souls 3
Dirk (GOTY):
Al sinds de Demon's Souls-dagen verlies ik me in Hidetaka Miyazaki's spelwerelden, en Dark Souls 3 krijgt het wederom voor elkaar. Ik speel de game sinds april en haal er nog steeds plezier uit. Met een paar vrienden blijf ik de game opstarten en nieuwe builds maken om coöperatief de wereld van Lothric mee te doorkruisen. De eerste DLC biedt weliswaar niet veel speelduur, maar met coole wapens en intense baasgevechten weet de Ashes of Ariandel-uitbreiding me weer extra enthousiast te maken.
Lees hier de Dark Souls 3 review.
Final Fantasy 15
Dirk (GOTY):
Van de twee games waar ik al bijna een decennium naar uitkijk, wint Final Fantasy 15 het om als mijn GOTY 2016 runner-up de boeken in te gaan. Sinds 2007 heb ik me niet zo in een Final Fantasy-game ondergedompeld als ik de laatste paar weken heb gedaan. De magie van weleer is bij mij terug. Het verhaal grijpt me tot het einde, de combat blijft intens en de post-game content biedt genoeg uitdaging. Ik kijk dan ook zeker uit naar de verhalende uitbreidingen die nog komen. Reclaim your throne, Prince Noctis.
Lees hier de Final Fantasy 15 review.
Total War: Warhammer
Johnny (GOTY):
Ik heb nog nooit een Total War-game gespeeld. Op zich best raar, want ik ben zeer geïnteresseerd in de geschiedenis de krijgskunst. Ik heb me uiteraard wel eens aan een demo gewaagd, maar het was geen liefde op het eerste gezicht. Tot zich de kans aanbood om de review van Total War: Warhammer te doen. Als Warhammer fan kon ik daar geen nee tegen zeggen.
De eerste uren vielen als nieuweling behoorlijk tegen. Het was moeilijk inkomen en ik heb zelfs de hulp van een vriend moeten inschakelen. Maar zodra het klikt, dan ben je gelijk verkocht. Niet alleen brengt het de Warhammer tabletop op een ongekende manier tot leven, je waant je ook echt een bevelhebber in een epische fantasy-oorlog. Een genadeloze strijd die ik met mijn Greenskin horde heb gewonnen. WAAAGH!!!
Lees hier de Total War: Warhammer review.
Pokémon GO
Samuel (GOTY):
Het klinkt misschien vreemd, maar veel van mijn vrienden hebben helemaal niets met games. Ze waarderen het als medium, maar voelen zich er gewoon niet bijzonder toe geroepen. Ieder zijn ding, maar het plezier van jezelf in een game verliezen is vaak moeilijk uit te leggen. Toen verscheen daar ineens Pokémon GO, en even kon iedereen een echte Pokémon-trainer zijn. Ook mensen die eigenlijk niet met games hebben.
In je thuisstad koffie op het plein pakken, omdat daar een Pokéstop staat. Door de Ardennen struinen op zoek naar Blastoise. Vrienden die nooit een controller aanraken maken mij plots wakker omdat er een Jigglypuff in de tuin zit. Pokémon GO nodigt iedereen met succes uit zich samen in een denkbeeldige wereld te verplaatsen. Niet om te winnen, maar simpelweg om het plezier van de ervaring. En als dat het plezier van games niet uitlegt, weet ik het ook niet meer.
Gears of War 4
Kevin (runner-up):
Er zijn tegenwoordig weinig shooters waarvan ik de multiplayer langdurig blijf spelen. Games als Battlefield, Call of Duty en Titanfall zijn in mijn ogen veel te ongebalanceerd. In Gears of War 4 ben je aangewezen op je eigen kunnen en inzicht. Kennis van de map, de werking van de verschillende wapens en alle bewegingsopties de baas zijn, moeten het verschil tussen een beginner en een meester maken.
Helaas kampt de multiplayer met serieuze connectieproblemen, wat de ervaring eerder frustrerend dan vermakelijk maakt. The Coalition beweert dat men op servers speelt, maar ik zet daar hele grote vraagtekens bij. Op de momenten dat alles wel goed werkt, zie en voel je dat de gameplay beter is dan ooit tevoren. Tel daar nog eens een vermakelijke en goede singleplayer bij op en je hebt een game die niet in de GOTY-lijst mag ontbreken.
Lees hier de Gears of War 4 review.
Football Manager 2017
Nathan (runner-up):
Ontwikkelaar Sports Interactive tracht elk jaar hetzelfde te doen, namelijk de beste voetbalsimulator op de markt te brengen. Dit jaar slaagt de ontwikkelaar erin om een meer gedenkwaardige titel dan zijn voorgangers te creëren. Een verbeterde interface laat me toe om nog sneller beslissingen te maken of te delegeren. Vertrouwen in mijn staf is goed, maar controle is beter, en controle héb ik.
De nieuwe Social Feed toont de mening van supporters, geruchten en nieuwsberichten. Dat verhoogt het realisme, want de voetbalwereld blijft toch veelbesproken. Bovendien zien wedstrijden er mooier uit, omdat de spelers realistischer bewegen. Ten slotte valt de spanning tijdens transferperiodes te snijden, terwijl ik bij contractonderhandelingen zeer flexibel te werk kan gaan. Hoewel de analysemogelijkheden verbeterd zijn, heeft Sports Interactive de team- en spelersinstructies niet gewijzigd. Tactische opties blijven ongenuanceerd, maar dat neemt niet weg dat Football Manager 2017 mij met gemak en plezier een voetbalploeg laat leiden.
Lees hier de Football Manager 2017 review.
Firewatch
Bert (runner-up):
2016 was wel het jaar van de Watch'en: Overwatch, Watch Dogs 2 en toen-Andy-nu-Lilly Wachowski. En, oh ja, Firewatch! Die game lijkt op het eerste gezicht een saaie boswachtersimulator, maar onder het oppervlak schuilt een enorm spannend verhaal.
De interactie tussen het hoofdpersonage Henry en de mysterieuze collega-boswachter Delilah draagt de game van begin tot eind. En ergens tussenin is er nog iets met een kapotte radio, naaktzwemmende tieners en een X-Files-achtige twist. Firewatch krijgt bonuspunten omdat je de foto's die je tijdens de game met je wegwerpcamera neemt daadwerkelijk door ontwikkelaar Campo Santo kunt laten afdrukken. Daar kan nu eens geen Snapmatic of andere halfgare selfiemachine tegenop.
Lees hier de Firewatch review.
World of Warcraft: Legion
Marcel (runner-up):
Het is Blizzard gelukt om na Wrath of the Lich King een gelijkwaardige uitbreiding uit te brengen. Legion is het perfecte hoofdstuk om naar Azeroth terug te keren. In mijn recensie haalde ik de hoeveelheid content aan als reden voor een lange levensduur.
Drie maanden na lancering speel ik de game nog steeds met plezier. Met een paar vrienden trotseer ik de verscheidene Mythic Plus dungeons. Langzaamaan krijgt mijn Shaman de stukjes gear die ik nodig heb. Als ik niet op jacht ben naar Legendaries, ben ik wel aan het vissen, quests aan het doen of planten aan het verzamelen. Met patch 7.2 in het vooruitzicht biedt World of Warcraft: Legion ook in 2017 genoeg speelplezier. Gul'dan, ik kom eraan.
Lees hier de World of Warcraft: Legion review.
Inside
Carl (runner-up):
2016 was opnieuw een onvoorstelbaar goed gamejaar, waarin elke maand absolute toppers uitkwamen. Uncharted 4, Dark Souls 3, Gears of War 4... Het was niet makkelijk om een runner-up kiezen. Maar één kleine game heeft onverwacht zijn klauwen in me gezet: Inside.
In 2010 leverde ontwikkelaar Playdead met Limbo al een iconische en macabere puzzelgame af. Hoewel Inside duidelijk die lijn doortrekt, overtreft het zijn voorganger op bijna elk vlak. De prachtige grafische stijl, de creatieve puzzels, de nog gefliptere sfeer... Inside grijpt je met een sadistische waanzin naar de keel en laat je niet los tot je het einde hebt bereikt. En wat een einde. Teveel weggeven zou je spelplezier vergallen, maar het laatste halfuur doet je met verbijstering naar je beeldscherm staren.
Lees hier de Inside review.