Eurogamer Benelux kiest de Games van het Jaar 2023
Onze persoonlijke favorieten.
2023 was een onwaarschijnlijk sterk jaar voor gaming. Ontwikkelaars slaagden erin om het uiterste te persen uit de Xbox Series X en S, de PlayStation 5, en ook uit pc’s dankzij de GeForce RTX 40-serie. Het resultaat? Een onvoorstelbaar aantal verbluffende blockbusters. Maar ook kleinere ontwikkelaars hebben dit jaar niet stilgezeten, met talloze fantastische indiepareltjes die het licht zagen.
Voor elke redacteur is het dan ook een heus karwei om zich tot twee games te beperken. Eén daarvan krijgt de titel van persoonlijke ‘Game van het Jaar’, de ander de troostprijs van ‘Runner-up’. Zonder verder gedoe: dit zijn de favoriete games van 2023 van de redactie van Eurogamer Benelux.
Bert
GOTY: Lies of P
Nooit gedacht dat in een jaar waarin zowel een nieuwe Zelda als een nieuwe game van Bethesda Game Studios verschijnt, uiteindelijk Lies of P de grootste eer opstrijkt. De soulslike van de Zuid-Koreaanse ontwikkelaar Neowiz combineert de beste elementen van Bloodborne en Sekiro. En ja, soms is de grens tussen inspiratie putten uit en regelrecht kopiëren heel fijn, maar Lies of P zit zo goed in elkaar dat het evenwel uit de stal van From Software had kunnen komen. Als dat geen compliment is.
Runner-up: Cyberpunk 2.0
Dit is een beetje valsspelen aangezien Cyberpunk ondertussen alweer drie jaar oud is, maar ik neem de vrijheid om de release van Cyberpunk 2.0 als een nieuwe game te zien. En heel overdreven is dat niet, want in 2.0 is de game quasi helemaal van nul opgebouwd. Ik heb mezelf zelden digitaal zo verloren als in Night City. Toestanden zoals bij de release wil ik nooit meer meemaken, maar ontwikkelaar CD Projekt Red verdient wel een pluim voor de tour de force.
Carl
GOTY: Resident Evil 4 (2023)
Is het flauw om een remake van een game als GOTY te nomineren? Ergens wel, maar de Resident Evil 4 Remake is uitzonderlijk. Het heeft zelfs de meest sceptische fanboy van het origineel overstag gehaald - ik dus, die luidop foeterde waarom Capcom in ‘s hemelsnaam één van de beste games ooit wou remaken. Mea culpa. Dit is niet enkel een prachtige modernisering, maar bovenal een volwaardige Resident Evil met eigen touches (de heerlijke horrorvibe die het origineel nooit echt had! Dat semiopen stuk met de boot! De grondige herwerking van het gevecht tegen Krauser!). Complimenten aan Capcom. En nu Code Veronica?
Runner-up: Atomic Heart
Sommige trailers zijn zo goed dat ze de uiteindelijke game overschaduwen. Dat was altijd een risico bij Atomic Heart. Al die eclectische, ambitieuze ideeën, en dat voor de allereerste game van een ontwikkelaar? Dit kan niet goed komen. En toch! De game probeert in verschillende richtingen tegelijk te sprinten - en toch smelt alles op miraculeuze wijze samen in plaats van te botsen. De retrofuturistische Sovjetsfeer is de kers op de taart die warme herinneringen aan het vergeten Singularity oprakelt. Als je me nog niet gelooft, dan raad ik de sublieme Atomic Heart review van onze redacteur Joël aan. In zijn woorden: Atomic Heart is “de hagelslag die je broodje pindakaas nodig had”. Ik zou het niet beter kunnen zeggen.
Clara
GOTY: The Legend of Zelda - Tears of the Kingdom
Tears of the Kingdom had vanaf het begin grote schoenen in te vullen. Het werd niet alleen vorig jaar al tot de meest verwachte game van 2022 uitgeroepen, maar moest ook het succes van 2017's GOTY Breath of the Wild evenaren. Daarin is Tears of the Kingdom met vlag en wimpel geslaagd. Ultrahand voegt iets fris en innovatiefs toe aan deze immense versie van Hyrule, waar ik uren kan verdwalen. Ik zal in elk geval nooit vergeten hoe ik luidop naar adem hapte toen ik voor het eerst de diepte in sprong.
Runner-up: Baldur’s Gate 3
Baldur’s Gate 3, ik hou van jou, maar je wint net geen GOTY en het is allemaal de schuld van Dungeons & Dragons. Oké, Larian overtrof zichzelf met BG3. De game is een van de rijkste en meeslependste RPG's die ik ooit heb gespeeld, en dat is mede aan D&D te danken. Het feit dat de game is gebaseerd op 5E-D&D-regelset, is echter zowel een sterkte als een zwakte. De regels geven namelijk enerzijds diepte, maar zijn anderzijds ook overweldigend. Bij elk wapen dat je oppakt, bij elke skill die je wilt hanteren, moet je eerst een pagina tekst doornemen voordat je begrijpt hoe het werkt. Toch is het, met wat doorzettingsvermogen, een avontuur dat je niet mag missen.
Joachim
GOTY: Alan Wake 2
Wat een onwaarschijnlijk sterk gamejaar was 2023. Mijn GOTY-trofee schenk ik aan Alan Wake 2, dat met zijn sterke script en interdimensionale gameplay je continu laat raden wat er volgt. De vele plotwendingen en de levendige dynamiek tussen realiteit en de Dark Place presenteren een filmisch avontuur dat barst van creativiteit. Het bevat bovendien een muzikaal hoofdstuk zoals je nog nooit in een game beleefde. Alan Wake 2 liet mij achter met een diepe indruk en meer vragen dan antwoorden, met als belangrijkste vraag: waar blijven die uitbreidingen en de sequel, Remedy?
Runner-up: Marvel’s Spider-Man 2
Marvel’s Spider-Man 2 wist geen enkele nominatie te verzilveren bij The Game Awards. Dat maakt het echter niet minderwaardig. Integendeel: de sequel behoort tot de beste superheldengames aller tijden en mag zich vol trots naast de Batman Arkham-trilogie zetten. Alles wat je van een opvolger verwacht, is aanwezig: meer ‘combat’-opties, meer New York, meer persoonlijke verhalen, meer aartsvijanden, meer drama, meer spektakel en vooral, meer Spider-Man. Of is het nu Spider-Men? De franchise is in uitstekende handen bij Insomniac Games.
Joël
GOTY: Baldur’s Gate 3
Mijn GOTY is een makkelijke keuze. Baldur’s Gate 3 van Larian Studios overtreft namelijk alle verwachtingen. Digitaal dobbelstenen gooien is nog nooit zo leuk geweest. De cinematische ‘cutscenes’ zijn, vergeleken met de statische tekstvakjes in Larian’s eerdere games, een enorme meerwaarde. Verder verrast de game je constant met een enorme hoeveelheid verhaalwendingen en gewichtige keuzes. Daarnaast is elke subtiele toevoeging op de 5E-D&D-regelset een schot in de roos. Baldur’s Gate 3 is niet alleen een must-play voor elke RPG-fan, het is ook een onuitputtelijke bron van inspiratie voor elke ‘tabletop’-RPG-groep.
Runner-up: The Finals
Sorry Alan Wake 2, maar The Finals steelt in de staart van 2023 nog net je runner-uppositie. Originele multiplayershooter-concepten zijn zeldzaam, en worden altijd opgevolgd met jaren aan matige regurgitatie. The Finals is daarentegen niet alleen uniek, maar ook enorm gelikt. Het is een zeer samenhangende ‘hero shooter’ waar de stijl van afdruipt. Door de ‘server-side’ functionele verwoesting is geen potje hetzelfde. De enige smetjes op dit glanzende product zijn de directionele audio en de rammelende ‘anti-cheat’. Als die weggepoetst worden, blijft The Finals nog jaren overeind.
Menno
GOTY: Hi-Fi Rush
Aangezien er dit jaar zoveel goede games waren, heb ik er veel na het uitspelen meteen op de plank teruggezet. Mijn "Game of the Year" draait dit jaar dan ook niet per se om de meest kwalitatieve game, maar om wat mij het hele jaar bij is gebleven. Als groot fan van 3D-platformers en muziek kwamen in Hi-Fi Rush twee werelden perfect samen door de ritmische gameplay waarop de combat en platformelementen gebouwd zijn. Daarnaast heeft de Arcade modus mij gedurende het jaar bezig gehouden, stiekem vooral omdat de muziek in combinatie met de gameplay zo lekker is - maar ook omdat ik mijn highscore probeer te verbeteren.
Runner-up: Starfield
Het is in 2023 verschrikkelijk moeilijk om een runner-up te kiezen. Spider-Man 2 deed me op het puntje van mijn stoel zitten en Zelda: Tears of the Kingdom haalde de nodige creativiteit uit de vingers met de Ultrahand. Uiteindelijk is mijn runner-up toch Starfield. De game is zeker niet vlekkeloos, net als mijn zelfgebouwde ruimteschip, maar het enorme aantal te ontdekken planeten, het bouwen en inrichten van een basis, en de heerlijke karakterontwikkeling houden mij continu bezig. Na talloze uren is er nog ontzettend veel te ontdekken en te leren over dit bijzondere universum. Daarnaast zijn de physics echt fenomenaal; ik heb veel tijd in mijn ruimteschip gespendeerd met aardappels op elkaar te gooien. Ik ben ervan overtuigd dat uitbreidingen en mods de game de komende jaren een nieuwe kant op doen vliegen.
Michiel
GOTY: Forza Motorsport
Nooit gedacht dat een racing-game mij zo hard in zijn greep zou houden, laat staan een aartsmoeilijke racing-sim. Ik heb normaal gezien weinig met auto’s, maar meer dan drie maanden na de release rij ik nog wekelijks rondjes op de circuits van Spa-Francorchamps en Silverstone. Noem het gerust de Dark Souls onder de racing-games: tientallen, desnoods honderden keren dezelfde bocht aanvatten in een poging om een fractie van een seconde sneller te zijn. Ik amuseer mij nog steeds te pletter, ongeacht het geroep en getier wanneer ik er net niet in slaag om mijn beste tijd te verbeteren.
Runner-up: Metroid Prime Remastered
Ik heb al bij al een geweldige jeugd gehad, hoewel de wondere wereld van Nintendo pas later voor mij is opengegaan. De remastered versie van Metroid Prime was dan ook de eerste keer dat ik deze absolute klassieker heb gespeeld. Meer dan twintig jaar na de oorspronkelijke release blijkt dat de gameplay van Retro Studios’ ‘metroidvania’ echt wel tijdloos is. Metroid Prime Remastered voelt vaak frisser dan veel moderne games aan, en dankzij de opgepoetste graphics vergeet je helemaal dat deze remaster al meer dan twee decennia oud is.
Nathan
GOTY: Cyberpunk 2.0 & Phantom Liberty
Het is allemaal Bert zijn schuld. Cyberpunk 2077 lag bij mij virtueel stof te vergaren toen hij ons op de geslaagde 2.0-update attent maakte. Ik startte de download en gooide er meteen ook de ‘Phantom Liberty’-DLC tegenaan. Sindsdien ben ik een hypercoole, met katana zwaaiende cyberninja (en wens ik als dusdanig aangesproken te worden) die de grauwe straten van Dogtown weer (on)veilig maakt terwijl ik geniet van de innemende vertolking van Idris Elba als geheim agent Reed. Dat mijn vaderlandse missie nooit moge eindigen. Bedankt, Bert. Bedankt.
Runner-up: Hogwarts Legacy
Weliswaar met een dikke kanttekening. Enerzijds schept Hogwarts Legacy de beste ‘Hogwarts Castle’-ervaring in een game ooit, dankzij het oog voor detail, de vele geheime uithoekjes en de knipogen naar de ‘lore’. Anderzijds gebeurt het merendeel van de missies in een open wereld die met Geminio voltooid is, hebben je keuzes geen morele impact (Avada Kedavra er maar op los alsof je vliegen doodt) en krijg je amper het gevoel dat je een ‘student out of bed’ bent. Toch bevat Hogwarts Legacy een solide basis, genoeg charme en enkele memorabele personages (Sebastian! Professor Garlick! Poppy! Professor Garlick!) om een sequel te rechtvaardigen.
Randolf
GOTY: Lies of P
Eerlijk is eerlijk: aan Lies of P begon ik enigszins cynisch. Op het eerste gezicht leek het een wel erg schaamteloze kopie van Bloodborne. Het kon dus alleen maar tegenvallen. Toch deed dat het niet. Het duistere sprookje pakte me helemaal in, met z'n gave setting, pittige gevechten en z'n geslaagde eigen toevoegingen aan het bekende Souls-stramien. Geef het een eerlijke kans, wie weet overstijgt het ook wel jouw verwachtingen. Dat deed het bij mij wel, en daar is geen woord over gelogen.
Runner-up: Octopath Traveler 2
Het duurt een uurtje of tien voor Octopath Traveler 2 zijn ware aard laat zien. Maar na die slome start klikt het ineens. Zodra de spelwereld en het vechtsysteem zich volledig voor je openen, merk je op hoeveel fronten de game een verbetering op zijn voorganger is. De verhaaltjes zijn beter geschreven, de variatie is groter en de vrijheid die je krijgt om zelf je route uit te stippelen werkt aanstekelijk. Allemaal bijgestaan door een dijk van een soundtrack. Blij dat ik dit pad ben ingeslagen.