Evoland 2: A Slight Case of Spacetime Continuum Disorder review
No-stalgie.
Evoland 2: A Slight Case of Spacetime Continuum Disorder brengt anno 2015 de charme van lang vervlogen tijden terug. Toen je met termen als 8-bit, 16-bit en polygonen om de oren werd geslagen maar geen flauw benul had van wat dat allemaal betekende. Ontwikkelaar Shiro Games wil met Evoland 2 klassiekers uit deze vroege hoogdagen van het videogametijdperk bezingen.
Er wordt daarbij haast geen enkele klassieker uit de weg gegaan. Letterlijk bijna, want je kunt geen populaire game uit die tijd bedenken of er wordt in Evoland 2 naar verwezen. Waar je het ene moment zoals Bomberman in 16-bit-stijl rotsen en vijanden met bommen opblaast, heb je op een ander moment een Street Fighter-achtig gevecht in moderne graphics, compleet met Hadouken.
Evoland 2 is een potpourri van verschillende gameplaymechanieken, grafische en muzikale stijlen en referenties naar populaire en videogamecultuur. Deze insteek werkt echter averechts: het doet Evoland 2 meer de das om dan dat het de game aantrekkelijk maakt. Shiro Games wil namelijk te graag teveel dingen tegelijk doen, met als gevolg dat het niks eenduidig goed doet. Telkens als Evoland 2 een klassieker emuleert, schiet het wel op een bepaald vlak tekort zodat het niveau van het origineel nooit geëvenaard of zelfs overtroffen wordt.
Er zijn een aantal frustraties die vaak de kop opsteken. Zo zijn de afzonderlijke gameplaysegmenten vaak te lang en te eentonig. Het is heerlijk nostalgisch om nog eens goed met het gevechtssysteem van Chrono Trigger te bakkeleien, maar Evoland 2 brengt te weinig variatie in je technieken en de vijanden om het lang boeiend te houden. Wanneer de personages dan zelf ook nog eens lullen over hoe vervelend het is om voortdurend dezelfde gevechten aan te gaan, voelt dat als een slag in het gezicht. Alsof Shiro Games zelf weet dat het helemaal niet leuk is.
Bovendien leunt Evoland 2 heel sterk op trial and error. Bepaalde segmenten moet je tig keer doen voordat je ze volledig onder de knie hebt. Dit is vooral zo bij baasgevechten. Je moet hun patronen nagenoeg uit het hoofd kennen, wil je een kans hebben om ze te verslaan. En dan nog is dat geen garantie op de overwinning, want de game neemt regelmatig een loopje met hitboxes waardoor jouw rake klappen niet altijd geregistreerd worden.
Is Evoland 2 dan een slechte game? Helemaal niet: het ademt zeker de charme van games van twintig jaar geleden. Shiro Games draagt de klassiekers duidelijk hoog in het vaandel en springt respectvol met het bronmateriaal om. Het verhaal is oprecht goed en de dialogen vol kwinkslagen zijn sterk geschreven. Zo geeft een van je metgezellen aan dat hij bang is voor een toekomst waarin 'mensen FPS-gewijs worden vermoord' en komt een andere na een grondige analyse van een complexe computer tot de conclusie dat het toestel 'voor 'WoW' werd gebruikt '.
Ook kijk je telkens weer uit naar wat voor gameplay Shiro Games je bij het volgende gedeelte van het verhaal gaat voorschotelen. Het probleem hierbij is echter dat Evoland 2 te veel tijd aan expositie wijdt, waardoor je de eerste uren heel wat lineariteit en frustraties te slikken krijgt. Eens de game volledig uit de startblokken is geschoten en je ongehinderd door tijd en ruimte kunt bewegen, heb je er eigenlijk al genoeg van. Dat is een gemiste kans, gezien het tweede deel van de game het betere is.
Het is overduidelijk dat Evoland 2 tjokvol goede bedoelingen zit. Shiro Games wil een allesomvattende mengelmoes van klassiekers maken, maar heeft teveel hooi op zijn vork genomen. Het verhaal en de dialogen zijn sterk, maar lang uitgestrekte gameplaysegmenten en frustrerende stukken doen je vroegtijdig afhaken.
Evoland 2: A Slight Case of Spacetime Continuum Disorder is nu beschikbaar voor de pc.