F.E.A.R. 3 (hands-on)

Het doet wel iets aan je zelfbeeld, bang zijn van een klein meisje in een rood kleedje. Maar goed, het is het waard, want F.E.A.R. zorgde voor een sfeer en een spanning die je zelden ziet bij een First Person Shooter. Nu dreigt mijn oneindige voorraad testosteron weer aangetast te worden, want over iets meer dan een maand... is Alma terug. En sterker dan ooit.

We hadden al een kannibaal die een leger kon besturen met zijn gedachten, een incestueuze relatie die een meisje voortbracht dat de wereld bedreigt, een explosie die een stad vernielde... Wat kan Warner Bros nog doen om het derde deel van F.E.A.R. nieuw te maken. Waar ga je nog naartoe als je overal al geweest bent? Het antwoord van Warner Bros. Is duidelijk. Je gaat met twee.

"Op het eerste zicht lijkt de multiplayer erg generisch, maar eens je zelf aan de controller zit, voel je al snel dat het niet de eerste de beste is."

Zodra we bij WB zijn, is het duidelijk. Het stokpaardje van dienst is de nieuwe co-op modus. Dat en de verhaallijn natuurlijk. We schrijven negen maanden na F.E.A.R. 2. Alma is dus niet alleen verdomd eng, ze is ook nog eens hoogzwanger. Intussen is Point Man terug de held van dienst, en zit hij haar op de hielen. Gelukkig is hij niet alleen. Al kan je nog twijfelen aan zijn geluk. Zijn partner is Paxton Fettel. Jawel, de kannibaal die zijn broer bleek te zijn. Die ook nog eens dood is. Paxton houdt je als geest gezelschap, en dat komt goed van pas. De cut-scenes zijn nu een stuk levendiger, want de dialogen tussen Point-man en Fettel zijn soms echt grappig. Dat en duister, want dat Fettel mee achter Alma aan zit, maakt hem er niet vrolijker op.

Maar goed, op Alma jagen doe je best niet alleen. Een tweede speler kan vanaf nu in de huid van Paxton Fettel kruipen. Terwijl Point-man zijn grote kracht is om alles in slow motion te laten gebeuren, kan Fettel bezit nemen van zijn vijanden. Jawel, die Heavy die je het leven zuur maakt kan je nu dus ook besturen. Een goed idee, waarmee WB de co-op alvast een stuk interessanter maakt. Maar dat is niet het enige. Er blijft ook een soort van... competitie aan. Waar Trophies meestal enkel voor de eer zijn, scoor je er nu ook in-game punten mee. Dat, en je wordt er steeds sterker door. Meer health, meer ammo, meer slow-motion ... Kortom, hoe lekkerder je speelstijl, hoe meer lekkers je krijgt.

Is er ook nog de multiplayer. Op het eerste zicht lijkt die erg generisch, maar eens je zelf aan de controller zit, voel je al snel dat het niet de eerste de beste is. Vooral de mode "F**king run* springt in het oog. Een map vol vijanden, en een onverbiddelijke "muur des doods" die achter je aan raast. En het is niet ieder voor zichzelf. Als er een iemand sterft, is dat het einde van de missie. Die team spirit vind je ook terug in "Contractions". Het doel is om samen met je team wave na wave van vijanden te verslaan. Die vijanden worden steeds sterker uiteraard. Gelukkig kan je tussendoor je fort versterken en extra wapens verzamelen. Mijn favoriet? De HV-Penetrator. Die schiet heel droog metalen pieken van een centimeter of twintig. Auch.

Maar je hoeft je medespelers niet steeds te helpen, hen de kop afknallen kan ook. Soul survivor begint met een speler die bezeten raakt. De overige speler moeten zien te overleven tot het einde van de ronde. Is er nog maar eentje over die niet besmet is, dan moet die ofwel naar het exit-point geraken, of overleven tot de time-out. Soul King gaat dan weer de andere kant uit. Iedereen is besmet, en hoe meer zielen je verzamelt (door hun eerste eigenaars te vermorzelen, natuurlijk), hoe hoger je score. Pure chaos, maar wel onversneden fun.

F.E.A.R. 3 belooft dus een waardige afsluiter te worden van de verhaallijn, maar niet van de franchise (werd me spontaan op het hart gedrukt). De losse eindjes komen bij elkaar, al weet zelfs deze reporter nog niet helemaal hoe. De wereld redden is dus nog steeds helemaal aan jou.

Succes.