F.E.A.R. 3
De bloederige spinoff van een TV-soap.
Op zich zijn de objectieven vrij makkelijk te halen, maar het voelt een beetje aan als een "achievement system within an achievement system", zeg maar de F.E.A.R.-versie van Inception. Op zich zijn we daar geen tegenstander van, maar we hebben wel gemerkt dat de gameplay af en toe wat te lijden had omdat je bedolven kunt worden onder een berg van deze uitdagingen, en de competitiedrang in ons wil deze natuurlijk allemaal behalen. De punten zullen er uiteindelijk voor zorgen dat de speler in level zal stijgen, en zo ook de toegang krijgt tot bepaalde beloningen zoals langere reflexen, meer granaten, en nog een aantal andere dingen. We hadden zeker genoeg van de game genoten moest dit systeem ontbreken, maar nu het er toch is kun je er maar beter het beste van maken en er zoveel mogelijk verzamelen.
Voor wie het niet zo bekeken heeft op offline slachtpartijen maar meer sadistisch genoegen schept uit andere spelers te vermoorden, die krijgt maar liefst vier manieren om dit te doen. De meest simplistische van de vier is ongetwijfeld de kleurrijk genoemde Fucking Run-modus. Deze modus is vooral goed als je golven van vijanden aan puin wilt knallen terwijl je toch onder de nodige tijdsdruk staat. Die tijdsdruk komt van Alma haar Wall of Death. Het is niet meteen nodig om te benadrukken dat geraakt worden door deze "muur" niet bepaald aangewezen is, maar toch ter verduidelijking… niet doen. Contractions heeft duidelijk zijn mosterd gaan halen bij Call of Duty, en de zogenaamde Zombie-modus. Het enige verschil is dat er een mist steeds dichter en dichter kruipt en uiteindelijk het zicht dusdanig gaat belemmeren. Dit verhoogt natuurlijk de moeilijkheidsgraad aanzienlijk en maakt deze modus dan ook net een tikkeltje uitdagender dan in Call of Duty. Voor wie dat een slappe hap vond zeg maar.
Zowel Soul Survivor als Soul King zijn nagenoeg standaard deathmatch modi met als verschil dat het Spectre-element van Fettol in het spel ten tonele komt. De bedoeling van Soul Survivor is dat de Spectre van dienst de andere moet doden door in andere lichamen te treden en die vlezige karkassen het werk te laten opknappen. De twist in Soul King is dat alle spelers Spectres zijn, en elkaar moeten opjagen. De klemtoon van de multiplayer ligt duidelijk niet zozeer in het simpelweg omverblazen van alles en iedereen die je tegenkomt maar er is duidelijk nagedacht om multiplayer ook constructief te laten plaatsvinden, zodat mensen moeten samenwerken.
Nu we vastgesteld hebben wat het spel qua inhoud te bieden heeft, rest ons nog de bespreking van het uitzicht van het spel. Grafisch heeft de F.E.A.R.-reeks een goede reputatie, vooral het omspringen met belichting (of het gebrek hier aan) gaf de games een bepaalde sfeer mee die mening zenuwstelsel onwel liet worden. Geen gemakkelijke opgave om deze trend verder te zetten, maar Day 1 heeft de borst goed nat gemaakt en stortte zich met volle overgave in het ontwerpen van F.E.A.R. 3. Het resultaat is een knap uitziende game die misschien niet als een absoluut oogverblindende parel zal herdacht worden, maar zeker gezien mag worden. De belichting in bepaalde levels is om van te smullen, en het is dan ook met enige aarzeling dat we bepaalde gebieden durfden te betreden. Sfeer ten top, maar zoals we eerder gezegd hebben, de momenten zijn veel schaarser dan in het origineel.
Niet onbelangrijk is dat horrorlegende John Carpenter aan deze game heeft meegewerkt om bepaalde tussenfilmpjes te verzorgen. De man heeft duidelijk zijn gave nog niet verloren want de horrorfans zullen al snel weten waar ze aan toe zijn. Knappe bijdrage, zoveel is zeker. Belichting is echter niet altijd genoeg om de sfeer helemaal messcherp te maken, want een zeer belangrijke factor in dat geheel is het geluid. Ook hier weer bewijst Day 1 dat ze de juiste mensen in dienst hebben hiervoor. De gebruikelijke harde, snelle geluiden die menig thrillerfilms net dat extraatje hebben gegeven komen ook hier ruimschoots aan bod en de regel is vooral dat wat je niet ziet, je wel hoort… en dat laat de haren in je nek overeind staan! Mix daar nog eens een beklemmende soundtrack doorheen en je hebt het perfecte brouwsel om in de late, donkere uurtjes van de nacht de liters angstzweet te laten vloeien.
Het is duidelijk dat ze bij Day 1 gedacht hebben om de franchise eer aan te doen, maar voorzichtig de reeks een nieuwe weg in te duwen. Het is gelukt! F.E.A.R. 3 is een leuke game geworden met verfrissende elementen die shooter fans zeker kunnen smaken. De sfeer van het originele is een beetje verdwenen maar alle klassieke elementen hebben toch ergens in het verhaal hun plaats gevonden. Toch zal deze game vooral bekend staan voor zijn enorm ontspannende en doordachte multiplayer. Het is nu nog maar de vraag of de trilogie een saga gaat worden of niet. Ze mogen van ons alvast gerust deze formule toepassen op een vierde deel, of gewoon een geheel andere game, in een geheel ander genre. F.E.A.R. 3 krijgt alvast een warme aanbeveling omdat het haar bloederige, pulserende hart op de juiste plaats heeft liggen.
De review van F.E.A.R. 3 doorgenomen, en je hebt zin om het spel in huis te halen? Dat kan, want de game ligt ondertussen in de winkelrekken voor de PS3, X360 en PC.