F1 2012 Review

Formule 1 is absoluut niet mijn ding. Het is nog niet zo erg gesteld dat ik denk dat de naam slaat op de allereerste wiskundige berekening ooit, maar het scheelt toch weinig. Als ik tijdens het zappen toevallig op de autosport terecht kom, worden mijn euforiekreten eerder veroorzaakt door de leuke geluidjes en spectaculaire crashes dan iets anders. Daar komt nog eens bij dat ik geen fan ben van simulatiegames. Ik bedoel, waarom iets simuleren dat in de werkelijkheid perfect doenbaar is en er waarschijnlijk veel leuker is ook? Desondanks vond ik onlangs de nieuwste Formule 1-game in mijn brievenbus. Een tiental smeekbedes bij de hoofdredacteur, vijf pogingen tot verbranding en drie huilbuien later presenteer ik u alsnog de review van F1 2012... Door de ogen van een hater.

'Young Driver Test'. Ja, dat ga ik selecteren. Ik zal het waarschijnlijk wel kunnen gebruiken. Enkele filmpjes en korte excursies op het circuit leren me geleidelijk aan op een leuke manier hoe ik moet rijden, wanneer het precies tijd is om bochten te nemen en wat ik met Kers en DRS kan doen. Kers en DR-wat? Kers is een boostmetertje dat na elke ronde bijgevuld wordt, DRS is enkel op bepaalde plaatsen selecteerbaar en zorgt ervoor dat de achterflap van mijn bolide naar beneden gaat. Dit resulteert in een hogere snelheid waardoor ik tegenstanders makkelijker kan inhalen. Kortom: ze zorgen er allebei voor dat ik sneller ga. Waarom er dan twee zijn? Geen idee, waarschijnlijk heeft het iets met realisme te maken. Toch ben ik blij dat ze er zijn. Het is iets vertrouwds waar ik me aan vast kan klampen als liefhebber van Burnoutgames en consorten.

Terwijl de corrigerende en bemoedigende woordjes van mijn coach, die hij me toefluisterde nadat ik voor de zoveelste keer grandioos faalde in één van mijn deelopdrachtjes, nog nazinderen is het al tijd voor het echte werk. Ik verwacht direct op het circuit te worden gedropt, maar nee hoor, eerst kom ik terecht in een garage. Daar kan ik tot mijn verbazing geen wagen selecteren zoals in de arcaderacers die ik gewoon ben, maar krijg ik wel een lijstje met mogelijke assists voorgeschoteld. Zij zorgen ervoor dat het spel makkelijker wordt door bijvoorbeeld voortdurend een lijn met de beste route op het circuit te tonen. Dit neemt natuurlijk veel van de charme om zelf het circuit te ontdekken weg, maar ik ben te lui om veel te oefenen of kaarten vanbuiten te blokken dus die uitleg kan me gestolen worden. Ik kan zelfs een functie selecteren waardoor ik enkel nog moet sturen en het gaspedaal ingedrukt moet houden, de rest doet het spel voor mij. Jackpot!

Verder kan ik in de pit op het scorebord volgen welke tijden mijn concurrenten op dat moment aan het binnentrekken zijn. Oh ja, en of ze nog niet gecrasht zijn, moet de sadist in mij toch ook even vermelden. Maar aangezien die tijden übertraag veranderen doordat ze allemaal in real-time worden weergegeven maak ik al snel gebruik van de handige doorspoelknop. Tot zover het realisme natuurlijk. Wanneer ik de pit nog wat verder verken stuit ik op enkele op het eerste zicht nutteloze opties zoals verschillende bandensoorten. Toch blijkt dit op de weg effectief een verschil te maken: een goede keuze - afhankelijk van de weercondities - zorgt voor betere grip en minder bandslijtage.

Maar dan is het natuurlijk niet de bedoeling om zoals mij als een gek door de bochten vliegen, want in dat geval verschijnt er binnen de kortste keren op het scherm dat je banden eraan zijn. De terugspoelfeature, die ervoor zorgt dat je enkele malen tijdens een race cruciale fouten ongedaan kunt maken, had ik natuurlijk al lang opgebruikt. Een uitgelezen moment om eens kennis te maken met de vriendelijke mensen van de pitstop. Aangezien races net zoals in het echt lang kunnen duren, en er dus meer kans is op schade, is ook dat aspect van Formule 1 in het spel gestopt.

Het geheel zorgt voor een toegankelijke totaalervaring die je zo realistisch kunt maken als je zelf wil. Alle kleine frustraties die een doordeweekse racepiloot ondervindt kunnen helaas niet afgezet worden. Zo ontdek ik dat ik meer kans heb op een uitslipper wanneer regendruppeltjes op het circuit plensen. Wanneer ik voor de zoveelste keer in het grind terecht kom, wordt mijn wagen tijdelijk meer onhandelbaar tot het zand van de banden is gesleten. Mijn collega van de baan rammen, al waande ik me even in Burnout, levert me dan weer een leuke tijdspenalty op. Niet dat het nog veel uitmaakt. Op een gegeven moment komt er zelfs 'illegal overtake' op mijn scherm. Blijkbaar mag zoiets banaals als iemand inhalen ook al niet meer op eender welke manier. En als ik helemaal achteraan rijd en even stil blijf staan om te wachten tot de rest me bijna gedubbeld heeft, om vervolgens te doen alsof ik toch nog eerst ben, word ik gewoon gediskwalificeerd zeg! Waar gaat de wereld toch naartoe...

Tijd om F1 2011 even ter hand te nemen om de vergelijking te maken. Het lijkt wel alsof de besturing in die game vlotter was dan in deze. Verrassend genoeg ontdek ik dat het rijgedrag in F1 2012 volgens Codemasters “stabieler en realistischer” is gemaakt. Nu ja, elk excuus is voor mij natuurlijk goed om mijn slechte raceskills af te schuiven op externe factoren, dus ik ben waarschijnlijk niet de meest objectieve persoon om zoiets te beoordelen. Ik eindig echter met een positieve noot: wat me altijd zal bijblijven is de virtuele knuffel die ik krijg van mijn coach, op het einde van de wedstrijd, die ik - uiteraard - verloor. Ik denk dat ik vaker ga verliezen. Knuffels zijn leuk.

Wat!? Het spel heeft geen soundtrack die de pannen van het dak rockt? Lame. Maar ja, ergens is het begrijpelijk. Een F1-wagen heeft helemaal geen pannen op zijn dak. Waarschijnlijk zit er niet eens een radio in. Zo hoor ik natuurlijk wel het heerlijke gegrom van de motoren beter tijdens het racen. Ik heb trouwens ergens gelezen dat F1 2012 een primeur heeft: voor de allereerste keer in de reeks zijn de motoren van de andere wagens op het circuit hoorbaar! Waarom dat selling point niet op de achterflap van het spelhoesje staat blijft me een raadsel. De enige muziek die in heel het spel te vinden is, blijft beperkt tot een technodeuntje in de garage en epische klassieke muziek die in mijn oren knalt tijdens het doorbladeren van het menu. Ik waan me meteen in één of andere Lord of the Rings film. Klein beetje overkill.

Het menu barst van de bekende piloten, teams en circuits, waaronder ook ons eigenste Spa Francorchamps. Alles is zo accuraat dat alles enkel in het spel zit wanneer het deel uitmaakt van het huidige F1-seizoen. F1 2012 gebruikt dezelfde engine als F1 2011 en dat valt duidelijk op. Grafisch zijn er amper verschillen op te merken. Enkel het menu heeft een complete make-over gekregen. Toch ziet het spel er heel gelikt uit. De dynamische weereffecten kunnen het circuit plots een compleet andere look & feel geven, hetgeen welkom is aangezien de omgevingen anders nogal eentonig zouden worden. Langs de andere kant, geen handen meer voor ogen zien door hevig stormweer is niet bepaald iets om enthousiast over te worden, maar het is natuurlijk wel de realiteit. Die verdomde realiteit toch…

De Young Driver Test is niet de enige nieuwigheid die F1 2012 bevat. Codemasters introduceert ook een kwalificatieronde voor elke race, die bepaalt in welke positie ik zal starten, naar analogie met de werkelijkheid. Verder is er Champions Mode, waarin het de bedoeling is een vooropgestelde wereldkampioen te verslagen in originele uitdagingen die hun specifieke skills accentueren. Het is niet alleen erg leuk om eens in de pan gehakt te worden door wereldkampioenen in plaats van gewone racers, maar ook om te zien dat het blijkbaar nog steeds mogelijk is voor de makers om te innoveren met nieuwe features, ook al is het slechts een kleinigheid.

Ook tijdens de gloednieuwe Season Challenge kan ik een bepaalde rivaal uitkiezen met als doel om hem tijdens enkele races te verslaan en zo zijn bolide in te pikken. Season Challenges zijn iets kortere versies van de traditionele carrièremodus (die overigens nog steeds aanwezig is). Hier is het de bedoeling om een volledig seizoen te doorlopen van tien races. Onderweg moet ik me langzaam opwerken van een crapteam naar de crême de la crême uit de racewereld, en dat alles terwijl ik horden persmeutes moet trotseren. Aangezien ik vaak nooit langer dan een uurtje aan een stuk speel en zo'n seizoen een eeuwigheid kan duren, is het een aangename verrassing dat het mogelijk is om eender wanneer de spelsessie stop te zetten en later weer op te pikken.

In F1 2011 zag ik dat het mogelijk was om in de huid te kruipen van mijn favoriete raceheld gedurende een seizoen. Ondanks het feit dat ik niet voor The Stig kon kiezen was ik daar best voor te vinden. Helaas werd deze functie om onverklaarbare redenen uit de game gehaald, net als de mogelijkheid om zelf een seizoen samen te stellen. Volledig tweakbare quick race(weekend)s zijn er wel nog steeds en daar ben ik blij om. Voor een vluggertje mag je me altijd wakker maken, zeker als het alternatief een zestal uren geconfronteerd worden met mijn eigen belachelijke carrière is.

De online modus van het spel is best aangenaam en werkt vlot. Het is mogelijk om met twaalf spelers tegelijk het betonnen slagveld te betreden. De spelmodus waarin een heel seizoen met een online makker voltooid kan worden heb ik wijselijk links laten liggen, ik ken namelijk niemand die ik zo erg haat dat ik hem mij als partner zou toewensen. Vooral de time trials zijn erg leuk en goed uitgewerkt. Ik vind het geweldig om te racen tegen ghosts van mijn vrienden of van de beste spelers ter wereld, in de hoop mijn techniek te verbeteren. Meestal komt het er gewoon op neer dat ik er extra op gewezen word hoe hard ik faal, maar dat is een detail. Ook een groot pluspunt is dat de game split-screen heeft, iets waar games de dag van vandaag vaak niet voldoende rekening mee houden.

F1 2012 is een degelijke simulatiegame in hart en nieren. Ben je een F1-piloot met ambitie en wil je vanuit je veilige zetel alle circuits inoefenen? Dan kan ik je dit spel alleen maar aanraden. Aangezien dat echter slechts een kleine niche van de bevolking is mogen doorwinterde F1-fans dit spel ook aanschaffen van mij. Er is wel iets waar je rekening mee moet houden. F1 2010 was baanbrekend, heb ik van horen zeggen. F1 2011 voegde slechts enkele minieme verbeteringen toe. F1 2012 doet dankzij de nieuwe spelmodi en moderne interface iets meer zijn best om te blijven innoveren en de game toegankelijker te maken, maar echt opmerkelijke verschillen met de vorige game zijn er niet.

Tenslotte, als je bent zoals ondergetekende en het onmogelijk is voor je om te winnen zonder alle assists aan, als je simulatiegames oersaai vindt, maar vooral als je simpelweg te lui bent om weken aan een stuk bepaalde circuits te masteren, dan zal je het spel waarschijnlijk al na een uurtje terugbrengen naar de winkel. Daar kan je het vervolgens inruilen voor de nieuwste Need for Speed om er je frustraties in bot te vieren op alles wat beweegt. Zonder penalties, en met een reële kans om nog te winnen ook. Ieder zijn ding zeg ik dan.

De review van F1 2012 doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? De game is nu verkrijgbaar op Playstation 3, PC en Xbox 360!